Ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα, Τριάς ομοούσιος και αχώριστος: Αυτός είναι ο Θεός που λατρεύουμε και δεν Τον αφήνουμε. Μη φοβάσαι, δεν μας τον παίρνει κανένας τον Χριστό.
Τον Κτίστη, που μας έπλασε κι εδώ κάτω μας έστειλε, Αυτόν μόνο να δοξάζουμε μέρα και νύχτα, παιδιά μου. Γιατί Αυτός είναι ο Δημιουργός μας, ο Πλάστης και Πλαστουργός μας, και μας έφερε στη γη για ν’ αξιωθούμε εκείνων των πραγμάτων, που δεν τελειώνουν και ούτε μπορούν να φύγουν από τη θέση τους. Εδώ ο άνθρωπος βαδίζει μέρα και νύχτα μέχρι να πάει να βρει τον Παράδεισο. Κατάλαβες;
Ο Κύριος ήρθε και είναι ο Ίδιος ο Δημιουργός. Μας έπλασε και μας έφερε εδώ στη γη και μας φροντίζει, μας προσέχει, μας σώζει και μας χορηγεί όλα τα αγαθά της γης, άμα είμαστε πιστοί σε Αυτόν.
Δεν ξέρουμε τη φιλανθρωπία του Θεού. Δεν γνωρίζουμε ποιος είναι και τι εργασία κάνει για τη σωτηρία τη δική μας. Αν ξέρατε τι εργασία κάνει ο Κύριος και πόσο αγωνίζεται για να σώσει μία ψυχή! Δεν περιγράφεται! Όλο προπορεύεται και εξομαλύνει το έδαφος για να μη βρεθεί μία ψυχή μπερδεμένη μέσα στην κακία και χαθεί.
Ο Κύριος είναι ζωντανός και είναι εδώ, παιδιά. Παρών! Δεν κάθεται στον θρόνο Του, εκεί, και να λέμε: «Πού θα Τον βρούμε;» Άμα ανοίξεις τα μάτια, θα Τον δεις. Άνοιξε τα μάτια, γιατί έχουμε παραπέτια μπροστά και δεν βλέπουμε, δυστυχώς. Και σου λέει: «Μη φοβάσαι! Κοίταξέ με!» Και θα Τον βλέπεις.
Ψυχικώς να είσαι καλά και τα άλλα να τα αφήνεις στη Χάρη του Χριστού.
Δεν ανήκουμε στη γη, κι ας είμαστε πλασμένοι από χώμα. Θέλει όμως πολύ αγώνα για να σηκώσουμε το κεφάλι και να το κρατήσουμε σταθερά εκεί, ψηλά. Αλλά μόνο τότε θα φτάσουμε στο να μας δοθεί η Δωρεά του Θεού, δηλαδή η Φώτιση, η Χάρη Του.
Να προσέχεις μόνο στα λόγια της ευχής. Τίποτε άλλο να μη σκέφτεται ο νους εκείνη την ώρα. Γιατί έχει μεγάλη δύναμη η ευχή. Απαλλάσσει από όλα τα κακά τα γήινα.
Όπως το σώμα δεν μπορεί χωρίς το νερό, έτσι και η ψυχή δεν μπορεί χωρίς την προσευχή. Να προσεύχεσαι! Ο Θεός θα σε προστατεύει και θα το βλέπεις. Να δεις πόσο μεγάλη είναι η δύναμις του Κυρίου και η Χάρις Του! Και τελευταία στιγμή περιμένει τον άνθρωπο για να τον σώσει, να μη χαθεί μία ψυχή. Γιατί, παιδιά μου, ουαί και αλίμονο εάν η ψυχή πάει στον Άδη. Δεν θα ξαναδεί το φως.
Ο Γέροντας Αμβρόσιος κοιμήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου του 2006.
πηγή: https://simeiakairwn.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου