«Πάρε τον εαυτό σου όπως είναι και στάσου μπροστά στο Θεό και ζήτα από το Θεό να σε ελεήσει»

 

π. Αθανάσιος Μητρ. Λεμεσού

…Στην πνευματική ζωή καλό είναι να πηγαίνει ο άνθρωπος τώρα, όπως είναι τώρα.

Με αυτό που διαθέτει.

Είσαι αδύνατος;

Είσαι χλιαρός;

Είσαι, ξέρω γω, ένα λυχνάρι που τρεμοσβήνεις; Διαθέτεις το ελάχιστο;

Πήγαινε όπως είσαι!

Δώσε στο Θεό την πραγματικότητά σου.

Τον εαυτό σου, όπως είναι.

Αυτό που είναι!

Μαζί με την απιστία του, την ολιγοπιστία, την κενοδοξία, την αλαζονεία του…

Τα χίλια δυό που, δυστυχώς, συνθέτουν την τραγική μας υπόσταση.

Αυτά να πας στο Θεό και εκεί να ομολογήσεις την αδυναμία σου.

Να πεις ότι:

«Κοίταξε Θεέ μου, εγώ τόσο μπορώ. Ή τόσο έχω, αυτή τη στιγμή. Δεν έχω κάτι περισσότερο. Δεν έχω κάτι άλλο, διαθέτω μόνο τόσο. Το ελάχιστο, το παραμικρό, το τίποτα».

Αν θεωρήσω τον εαυτό μου ένα πνευματικό πτώμα που δεν έχει αίσθηση πνευματική, που δεν έχει μετάνοια, ούτε αναζήτηση, ούτε τίποτα..

Όπως ένας πεθαμένος που τον πιάνει κανείς και τον ρίχνει στα πόδια του Θεού και λέει:

«Θεέ μου, εσύ ακόμα και τον νεκρό μπορείς να τον αναστήσεις. Εγώ είμαι αυτός ο νεκρός! Που δεν έχω τίποτα να Σου δώσω. Αυτός ο νεκρός είναι ψυχή μου, είμαι εγώ. Εσύ, Χριστέ μου, που είσαι ζωοδότης και ανηστάς τους νεκρούς, μπορείς να αναστήσεις και τη δική μου ύπαρξη».

Αυτόν τον νεκρό εαυτό μας, αυτόν τον γυμνό, τον εξασθενημένο, τον ταλαίπωρο, αυτόν να δώσουμε!

Με αυτόν τον εαυτό να πάμε μπροστά στο θεό και να πέσουμε κάτω και να ζητήσουμε από το Θεό να μας ελεήσει.

Έτσι πρέπει να κάνουμε, νομίζω, αδερφοί μου και να μην έχουμε την ψευδαίσθηση ότι θα περιμένω (πρώτα) να αισθανθώ ότι μετανοώ..

να αισθανθώ ότι θα διορθωθώ…

να αισθανθώ ότι «το πήρα απόφαση ότι θα ελευθερωθώ από την αμαρτία»…

Πάρε τον εαυτό σου όπως είναι και στάσου μπροστά στο Θεό και ζήτα από το Θεό να σε ελεήσει.

Ζήτα το έλεος του Θεού!

Και ο Θεός έχει τον τρόπο να σε ελεήσει…

πηγή: https://simeiakairwn.wordpress.com/