Να είναι γεμάτο το στομάχι. Να ικανοποιούνται οι ορμές. Να ξεχαρμανιάζουμε κάθε τόσο. Και να περνάμε καλά. Μια ζωή την έχουμε.
Μόνο αυτά. Σε πέντε φράσεις όλη η ζωή μας.
Και την υγειά μας βέβαια να έχουμε, για να μπορούμε να συνεχίζουμε ακάθεκτοι την καλοπέραση μας.
Και ναι. Να παλεύουμε, να προσπαθούμε, να αγωνιζόμαστε, για να εξασφαλίσουμε όμως πως και αύριο θα βιώσουμε την ίδια ηδονή.
Και να κάνουμε και καμμιά φιλανθρωπία, να δίνουμε και καμμιά βοήθεια σε κανέναν κακόμοιρο, έτσι για να νιώθουμε και εντάξει με την συνείδησή μας.
Και όχι. Να μην πειράζουμε κανέναν. Την δουλειά μας μόνο να κοιτάμε. Όχι από αγάπη. Όχι. Αλλά για να έχουμε πάτημα να μην μας πειράξει και κανείς.
Και να φοβόμαστε μην γίνει τίποτα και χάσουμε την βόλεψή μας. Και να φοβόμαστε μην κάτι πάει στραβά, κάτι εκτός προγράμματος, και τρέχουμε και δεν φτάνουμε μετά.
Αυτή είναι η ζωή μας. Αυτή, κατάντησε να είναι…
Τυφλωθήκαμε οι άνθρωποι. Κτηνοποιηθήκαμε. Σκληρύναμε. Χάσαμε τις ρίζες μας. Χάσαμε τον λόγο ύπαρξης μας. Χάσαμε τον προορισμό μας.
Ας είναι…Αλλάζει το πράγμα. Σηκώνει, να το πάρουμε ξανά από την αρχή. Δεν είναι εύκολο. Γίνεται. Θέλει μετάνοια όμως. Μετάνοια.
Μετάνοια, γιατί εκτός από όλα αυτά, θα χάσουμε και την ψυχή μας.
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου