Αρκετά…
Αρκετά με το να έχει φτάσει ο άλλος 30-40-50 χρονών και ακόμα να θέλει ντάντεμα.
Αρκετά με το να αφήνονται άνθρωποι ‘’ανήλικοι’’ στη συμπεριφορά, να οδηγούνε οικογένειες ολόκληρες καθημερινά προς το χαμό τους.
Αρκετά με το να μην ανοίγει ο άλλος το στόμα του και να μην λέει ξεκάθαρα τί θέλει.
Αρκετά, με τα μούτρα και με τις παρεξηγήσεις και τις φωνές… Παραπήγε το κακό. Υπάρχουν πιο ώριμοι τρόποι για να επικοινωνήσει κάποιος.
Αρκετά με τις ‘’σιωπηλές τις τιμωρίες’’ και τους χειρισμούς. Επίκληση στο συναίσθημα, επίθεση, ενοχές…
Αρκετά με το να ανέχεσαι τα ίδια χαζά που ανεχόσουνα χρόνια τώρα ολόκληρα…
Νισάφι…
Και να πεις ότι κάτι άλλαξε… Τίποτα.
Το μόνο διαφορετικό, είναι κάνα-δυο αυτοάνοσα που τσίμπησες και κάποιες δεκάδες επισκέψεις σε ψυχολόγους.
Αρκετά…
Υπάρχουνε φορές, που πρέπει να μπαίνουν πια όρια.
Υπάρχουνε φορές, που πρέπει να σταματάει κανείς το γάβγισμα και που πρέπει να αρχίζει και λίγο να δαγκώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου