(από το περιοδικό "Μεγαλομάρτυρες", εκδ. Δεκεμβρίου 2024)
Ἀναφερόμενοι στὴν μητέρα τῶν ἑορτῶν, τὰ Χριστούγεννα, μένουμε ἔκθαμβοι ἀπὸ τὸ γεγονὸς καὶ τὰ ὅσα θαυμαστὰ τὸ συνοδεύουν: ταπεινὸ σπήλαιο, ἀνοικτοὶ οὐρανοί, ἄγγελοι δοξολογοῦντες, ποιμένες ἐκπληκτόμενοι, ἄστρο μοναδικό, μάγοι προσκυνοῦντες, καὶ κάπου ἀνάμεσα ἀναφέρονται καὶ νήπια σφαζόμενα. Ἀνάμεσα στὸ φῶς, τοὺς ὕμνους, τὰ δῶρα, βλέπομε καὶ ἀθῶο νηπιακὸ αἷμα σφαγμένων νηπίων. Ἔντονη εἶναι ἡ ἀντίθεσις στὰ συναισθήματά μας, μὲ ἀνακύπτοντα ἐρωτήματα καὶ ἀπορίες.
Νὰ γιατὶ ἔπρεπε νὰ ἔρθη ὁ Χριστὸς στὸν κόσμο. Σὲ ἕναν κόσμο βαρβαρότητος, χωρὶς κανένα ἦθος, μὲ κυριαρχία τοῦ κακοῦ, μὲ ἄγνωστη τὴν ἀξία τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ ἄρχοντας εἶχε ἐξουσία νὰ ἀφαιρῆ τὴν ζωὴ ἀνθρώπων ἀνεξέλεγκτα, διότι ἡ ζωὴ δὲν εἶχε ἀξία, καὶ ἦταν ἄγνωστη ἡ προοπτικὴ τῆς ἀναστάσεως καὶ τῆς αἰωνιότητος. Ἕνας Ἠρώδης ἔδωσε τὴν κεφαλὴ τοῦ Προδρόμου δῶρο σὲ χορεύτρια. Τόσο ἁπλᾶ ἀλλὰ τραγικά. Ἕνας Ἡρώδης ἔδωσε ἐντολὴ σφαγῆς νηπίων, γιὰ νὰ μὴ διακοπῆ ἡ βασιλικὴ του δυναστεία.
Πόσων νηπίων; Στὴν παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας μας μετριοῦνται σὲ δεκατέσσερις χιλιάδες. Μπορεῖ νὰ μὴν μετρήθηκαν τόσα, ἀλλὰ εἶναι καθ’ὑπερβολὴν μεγάλο τὸ πλῆθος τῶν σφαγιασθέντων. Καὶ πέρα ἀπὸ τόν «πολὺ θρῆνο καὶ κλαυθμὸ καὶ ὀδυρμό» τῶν ἀτεκνησάντων οίκογενειῶν, δὲν ὑπάρχει συνέχεια, δικαίωσις ἤ τιμωρία. Ἑπομένως ἦταν ἀναγκαία μία ἀνατροπή, γιὰ νὰ ἀλλάξη ὁ κόσμος. Ὅ παλαιωμένος κόσμος δὲν μποροῦσε νὰ βγῆ ἀπὸ τὸ φοβερὸ ἀδιέξοδο, παρὰ μόνον μὲ θεία καὶ ἄνωθεν ἐπέμβασι. Τότε ἦρθε ὁ Χριστός, ὅταν ἦρθε «τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου».
Δὲν θέλω νὰ σχολιάσω τὶς ἐκφρασμένες θέσεις τοῦ κόσμου γιὰ τὴν σφαγὴ τῶν νηπίων, διότι θέλω νὰ κάνω σύγκρισι τῆς σκληρότητος καὶ βαρβαρότητος τοῦ Ἡρώδη, ποὺ χωρὶς δισταγμὸ διέταξε τὴν σφαγή τῶν τότε νηπίων, μὲ τὴν σύγχρονη ἐπιστημονικὴ καὶ νομιμοποιημένη σφαγὴ βρεφῶν.
Σφαγὴ εἶναι ἡ ἀθρόα καὶ κατ’ ἐντολή βαρβάρου ἄρχοντος. Ἐπίσης σφαγὴ εἶναι καὶ ἡ διακοπὴ τῆς ζωῆς ἀγέννητων βρεφῶν καὶ μάλιστα με τὴν προστασία τοῦ νόμου. Καὶ στὴν δεύτερη περίπτωσι τὰ σφαγμένα βρέφη ξεπερνοῦν κατὰ πολλὲς χιλιάδες τὰ θύματα τοῦ Ἡρώδη. Οἱ ἀριθμοί σφαγῆς βρεφῶν κατ’ ἔτος, ποὺ δημοσιεύονται, μπορεῖ νὰ φαίνωνται ὑπερβολικοί, ἀλλὰ εἶναι ὁπωσδήποτε πολὺ περισσότεροι ἀπὸ τὰ νήπια τῆς Βηθλεέμ.
Δὲν ἀποροῦμε γιὰ τὴν σύγχρονη σκληρότητα καὶ βαρβαρότητα, ἐφ’ὅσον διώξαμε ἀπὸ τὴν ζωὴ μας τὸν Σωτήρα Χριστό, ἀλλ’ ἂν δὲν ἀντιμετωπισθῆ μὲ φόβο Θεοῦ, ἡ σφαγὴ ἀθώων βρεφῶν, θὰ βλέπουμε νὰ σβήνη νομοτελειακὰ τὸ Γένος μας. Καὶ τότε δὲν θὰ ἔχουμε τὴν δυνατότητα νὰ ἀποροῦμε.
ολόκληρο το τεύχος του Δεκεμβρίου ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου