Ερωτώ:
τέλειωνε ποτέ μαθητής του Δημοτικού χωρίς να γνωρίζει το απολυτίκιο της Γέννησης του Χριστού;
Το θαυμάσιο «Η Γεννησίς σου Χριστέ ο Θεός ημών…».
Ή ακόμη το εκπληκτικό Κοντάκιο «Η Παρθένος σήμερον…».
Ή το «Πιστεύω».
Ποιος τα μαθαίνει αυτά σήμερα στα παιδιά,
που έχουμε σιχαθεί τα γλυκανάλατα φράγκικα μουρμουρητά;
Που αφήσαμε τα πάντερπνα λόγια των αγίων,
τα οποία γαληνεύουν τις πεινασμένες ψυχές των παιδιών
- «από την Ευρώπη γυρίσαμε πεινασμένοι», έγραφε ο Σεφέρης
- και τα «ταϊζουμε» με τα ξέψυχα, μίζερα και ψευτορομαντικά «μπαχαρικά»
Κάνουμε γιορτές χριστουγεννιάτικες στα σχολεία και νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε κάποιο κρατίδιο της Γερμανίας ή σε καμμιά γειτονιά της Νέας Υόρκης.
Αν θέλουμε να φύγουν τα σάβανα που καταπλάκωσαν την πατρίδα μας, πρέπει να αρχίσουμε από τις σχολικές τάξεις την επανάσταση.
Και η καθ’ ημάς Επανάσταση πάντοτε, νυν και αεί, γίνεται πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος.
Το έγραψαν με το γιαταγάνι τους
οι Κλεφταρματολοί,
βλάστησε στο αίμα των Νεομαρτύρων.
Ποιος δάσκαλος διαβάζει στην τάξη το Ευαγγέλιο της Γέννησης;
Γιατί ανεχθήκαμε την κατάργηση του βιβλίου των Ευαγγελικών Περικοπών, το οποίο συνόδευε τα Θρησκευτικά και στην θέση του διδάσκουμε την μάγισσα την Φρικαντέλα που μισούσε τα κάλαντα;
Γιατί αφήσαμε να φύγει ο Κόντογλου και«το βλογημένο μαντρί», ο Παπαδιαμάντης, ο Σολωμός, ο Παλαμάς και ο Καρκαβίτσας για να μπουν στη θέση τους κάποια Θ. Χορτιάτη ή Κατερίνα Αναγνώστου, που γράφει για τον Αϊ-Βασίλη που στέλνει γατάκια σε μια οικογένεια προσφύγων; (στην Α’Δημοτικού).
Ή κάποια Έλσα Χίου που γράφει για τον μουσουλμάνο Νορντίν, που επισκέπτεται, μια εκκλησία και δυσφορεί για «τους άσκημους γέρους με τις μακριές γενειάδες» που υπάρχουν στους τοίχους της εκκλησίας «του χριστιανού Αλλάχ»; (στην Γ-Δ Δημοτικού)
Γιατί τα «Χριστούγεννα του Τα Κι Κο», στο Ανθολόγιο Ε-Στ΄ Δημοτικού, όπου συγκρίνονται τα μάτια του Χριστού με τα μάτια ενός γατιού, αναθυμιάσεις που μας πνίγουν και φέρνουν αναγούλα στα παιδιά;
Ρωτούσαν κάποιοι δάσκαλοι
τον Γέροντα Εφραίμ τον Κατουνακιώτη:
«Γέροντα, πώς θα διδάσκουμε,
πώς θα μιλάμε στα παιδιά;».
Και εκείνος έλεγε:
«Θέλεις να διδάξεις,
θέλεις να μιλήσεις στους μαθητές σου;
Πιάσε από το χέρι τον Άγιο Νεκτάριο
και κουβάλα τον μέσα στα θρανία, μέσα στην αίθουσα με τον Άγιο Νεκτάριο να διδάξεις.
Διδάσκει εκείνος και ο Χριστός
και όχι εσύ τα παιδιά».
Ας πιάσουμε, λοιπόν, κι εμείς,
για να παραφράσω τον άγιο Γέροντα,
τον Αϊ-Βασίλη, τον δικό μας, τον Μέγα,
από το χέρι, κι εκείνος, μιας και όλους μας καταδέχεται, θα μας διδάξει.
Ας πιάσουμε τα χέρια των ηρώων και των αγίων του Γένους μας, γιατί μόνον αυτοί μπορούν, στην κατάσταση που είμαστε, να μας διδάξουν τι σημαίνει Ρωμηοσύνη, δηλαδή ελευθερία...
Δημήτρης Νατσιός,
Δάσκαλος, Κιλκίς
Πρόεδρος της Νίκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου