«Ὃτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν ὑἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν. Ὅτι δέ ἐστε υἱοί, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸ Πνεῦμα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ εἰς τὰς καρδίας ὑμῶν, κρᾶζον· ἀββᾶ ὁ πατήρ. ὥστε οὐκέτι εἶ δοῦλος, ἀλλ᾿ υἱός· εἰ δὲ υἱός, καὶ κληρονόμος Θεοῦ διὰ Χριστοῦ (:Ὅταν ὅμως συμπληρώθηκε ὁ χρόνος ποὺ εἶχε ὁρίσει ἡ πανσοφία τοῦ Θεοῦ, ἀπέστειλε ὁ Θεὸς στὸν κόσμο τὸν Υἱό Του, ὁ ὁποῖος ἔγινε ἄνθρωπος ἀπὸ γυναῖκα καὶ ὑποτάχθηκε στὸν μωσαϊκὸ νόμο προκειμένου νὰ ἐξαγοράσει ἐκείνους ποὺ ἦταν ὑποδουλωμένοι στὴν κατάρα τοῦ μωσαϊκοῦ νόμου, γιὰ νὰ λάβουμε τὴν υἱοθεσία ποὺ ὁ Θεὸς μᾶς εἶχε ὑποσχεθεῖ. Ναί. Δὲν εἶστε πλέον δοῦλοι ἀλλὰ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἐπειδὴ εἶστε υἱοὶ τοῦ ἐπουρανίου Πατρός, γι᾿ αὐτὸ ἀπέστειλε ὁ Θεὸς στὶς καρδιές σας τὸ Πνεῦμα τοῦ Υἱοῦ Του, τὸ ὁποῖο σᾶς δίνει τὴν πληροφορία καὶ τὴν παρρησία νὰ ἀπευθύνεστε στὸν Θεὸ μὲ τὴν κραυγὴ καὶ τὴν ἐπίκληση: Ἀββᾶ, δηλαδὴ Πατέρα. Ἄρα λοιπόν, σύμφωνα μὲ ὅλα αὐτά, ἐσὺ ποὺ πίστεψες στὸν Χριστὸ δὲν εἶσαι πλέον δοῦλος, ἀλλὰ εἶσαι κατὰ χάριν υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Ἐὰν λοιπὸν εἶσαι υἱός, εἶσαι συγχρόνως καὶ κληρονόμος τοῦ Θεοῦ. Καὶ γίνεσαι κληρονόμος διαμέσου τοῦ Χριστοῦ)» [Γαλ. 4,4-7].
Δύο αἰτίες καὶ κατορθώματα τῆς Σαρκώσεως θέτει ἐδῶ, καὶ τὴν ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὰ κακά, καὶ τὴ χορήγηση τῶν ἀγαθῶν· τὰ ὁποῖα δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ κατορθωθοῦν ἀπὸ κανένα, παρὰ μόνο ἀπὸ Αὐτόν. Ποιά λοιπὸν ἦσαν αὐτά; Νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὴν κατάρα τοῦ νόμου καὶ νὰ ὁδηγηθοῦμε στὴν υἱοθεσία. Διότι λέγει «προκειμένου νὰ ἐξαγοράσει ἐκείνους ποὺ ἦταν ὑποδουλωμένοι στὴν κατάρα τοῦ μωσαϊκοῦ νόμου, γιὰ νὰ λάβουμε τὴν υἱοθεσία ποὺ ὁ Θεὸς μᾶς εἶχε ὑποσχεθεῖ». Καλῶς εἶπε «νὰ λάβουμε», δείχνοντας ὅτι ἦταν ὀφειλόμενη. Διότι ἄνωθεν εἶχε ὑποσχεθεῖ ὅπως καὶ ἔδειξε ὁ ἴδιος διὰ πολλῶν ὅτι δόθηκαν γι᾿ αὐτὰ ὑποσχέσεις στὸν Ἀβραάμ.
«Καὶ ἀπὸ ποῦ εἶναι φανερὸ ὅτι γίναμε υἱοί;», λέγει ἴσως κάποιος. Εἶπε ἕνα τρόπο ὅτι «ἐνδυθήκαμε τὸν Χριστό, ὁ ὁποῖος εἶναι Υἱός»· λέγει τώρα καὶ δεύτερο, ὅτι «λάβαμε τὸ πνεῦμα τῆς υἱοθεσίας»· διότι δὲν θὰ μπορούσαμε νὰ ὀνομάσουμε Πατέρα τὸν Θεό, ἐὰν προηγουμένως δὲν εἴχαμε γίνει υἱοί. Ἐὰν λοιπὸν ἡ χάρη μᾶς ἀνέδειξε ἀπὸ δούλους, ἐλεύθερους, ἀπὸ νήπια, τέλειους, ἀπὸ ἐχθρούς, κληρονόμους καὶ υἱούς, πῶς δὲν εἶναι ἄτοπο καὶ ἐσχάτης ἀγνωμοσύνης ἀφ᾿ ἑνὸς τὸ νὰ ἐγκαταλείψουμε μὲν αὐτὴν καὶ ἀφ᾿ ἑτέρου νὰ ἐπιστρέψουμε στὰ ὀπίσω;
ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ
πηγή: https://ethnegersis.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου