Noμίζουν πολλοί ότι ο ρομαντισμός, ο ερωτισμός, το χιούμορ δεν συνάδουν με την πνευματική ζωή
Θεωρούν κάποιοι ότι πρέπει να είσαι στήλη άλατος και συνέχεια να μιλάς για κανόνες και πατέρες, ενώ αν χαμογελάσεις, είσαι ερωτικός άνθρωπος και έχεις χιούμορ τότε δεν μπορείς να λέγεσαι άνθρωπος του Θεού.
Το να έχεις πάθος για τη ζωή, να τα κάνεις όλα με πληρότητα, να είσαι ερωτικός άνθρωπος μέσα στον γάμο σου και να ερωτεύεσαι το έτερον ήμισυ κάθε στιγμή, να χαμογελάς και να είσαι άνθρωπος του χιούμορ και της χαράς είναι ΘΕΟΛΟΓΙΑ. Πολλοί θα θεωρούν το παρόν άρθρο ως φθηνά λόγια αγαπολογίας, ίσως διότι έχουμε ξεχάσει την ενσάρκωση και την Πεντηκοστή. Αδυνατούμε να καταλάβουμε το σχέδιο της Θείας Οικονομίας, διότι έχουμε φτιάξει στο μυαλό μας έναν Θεό στα μέτρα μας. Πολλοί άνθρωποι συμβουλεύονται το πηδάλιο για το πώς και αν θα αγκαλιάσουν τον άνθρωπό τους ή θεωρούν το χιούμορ και τη χαρά αμαρτία.
Αν νομίζουμε ότι η πνευματική ζωή περιορίζεται μόνο σε θεολογικά βιβλία ή σε κάποιες στιγμές προσευχής και εκκλησιασμού, τότε κάτι κάνουμε λάθος. Δεν είναι πτώση να παίξεις με τα παιδιά σου στα πατώματα, ούτε να αγκαλιάζεις, να φιλάς και να είσαι ερωτικός άνθρωπος με το πρόσωπο που στεφανωθήκατε ενώπιον Θεού και ανθρώπων.
Δεν ξέρουμε πόσο θα ζήσουμε. Η ζωή μας είναι μια ωραία ζωγραφιά και οι στιγμές είναι όλα τα χρώματα που τη συνθέτουν. Στιγμές που ο Θεός είναι εκεί, παρών!
Να γινόμαστε παιδιά με τα παιδιά. Είναι πολύ όμορφο αυτό, να ερωτευόμαστε τον άνθρωπό μας συνέχεια, όχι μόνο με λόγια, αλλά και με πράξεις. Να μην χάνουμε τον ερωτισμό μας ποτέ. Να αγκαλιάζουμε τον άνθρωπό μας , να του λέμε ερωτικά λόγια αγάπης ακόμα κι αν είμαστε 80 χρονών. Να του κάνουμε μικρές εκπλήξεις και αφιερώσεις. Να έχουμε ρομαντισμό στη σχέση και τη ζωή μας.
Πολλοί σκανδαλίζονται διότι τον έρωτα τον ταυτίζουν με τη σεξουαλικότητα. Ο άνθρωπος που είναι βαθιά ερωτικός, μπορεί να βγάζει και αυτή την ερωτικότητα στη σεξουαλικότητα με τον άνθρωπό του, αλλά ο απόλυτα σεξουαλικός άνθρωπος μπορεί και να μην είναι και ερωτικός. Ο έρωτας του Χριστού και ο έρωτας για τη ζωή είναι ένα ολοκληρωτικό δόσιμο που δεν μπορεί κανείς να το περιγράψει διότι απλά βιώνεται μέσα από την προσωπική αναλογία.
Όσοι έχουν γνωρίσει Αγίους Γεροντάδες μένουν έκπληκτοι με το χιούμορ, την αγάπη, τη συγκατάβαση, τη λεπτότητα και την αγάπη για όλα τα πράγματα της ζωής. Από τα ζώα, τα φυτά, μέχρι και τον άνθρωπο.
Πάμε δυστυχώς να «φορέσουμε» τον Χριστό ως ένδυμα και το μόνο που καταφέρνουμε είναι να γινόμαστε κομπλεξικοί και ξενέρωτοι. Από έξω κούκλα κι από μέσα πανούκλα που λέει κι ο λαός. Ο άνθρωπος του Θεού είναι ερωτικός άνθρωπος. Ξέρει ο ίδιος ποιος είναι , ξέρει ποιος είναι ο Χριστός και φυσικά ποια η σχέση μαζί Του. Είναι ένας άνθρωπος μεταμορφωμένος που ό,τι και να κάνει αναβλύζει λιβάνι. Από τον έρωτα που θα κάνει με τη γυναίκα του, μέχρι που θα παίξει με τα παιδιά του στο πάτωμα, αλλά μέχρι και τον τρόπο που προσεύχεται. Είναι άνθρωπος της αγάπης και της διάκρισης. Ξέρει πότε θα μιλήσει και πότε θα σιωπήσει κι αυτό είναι μεγάλη τέχνη. Ψάχνει να βρει τον Χριστό στα πράγματα και όχι τον διάβολο. Εστιάζει όπου υπάρχει μέλι, ακόμα κι αν βρεθεί μέσα στα σκουπίδια. Βλέπει τον άνθρωπο που παντρεύτηκε σαν πολύτιμο και σπάνιο διαμάντι που λάμπει συνεχώς. Αυτός είναι ο άνθρωπος του Θεού….Τα πάντα Χριστός.
Κάποτε ένα παλικάρι μου είπε ότι όταν φεύγει για τη δουλειά πάντα αφήνει ένα μήνυμα ερωτικό στη γυναίκα για να το δει όταν ξυπνήσει! «Αδερφέ μου είσαι απίστευτος ! » του είπα και τον αγκάλιασα. Ένας άνθρωπος που σκέφτεται έτσι, έχει ποιότητα !
Σου λέει η άλλη κοπέλα : «Σχόλασα, πήγα σπίτι κουρασμένη, ήξερα ότι θα είναι ο άντρας μου εκεί. Πήρα την αγαπημένη του σοκολάτα, του την έδωσα, τον αγκάλιασα και του είπα πόσο τον αγαπώ!». Κάτι τέτοιες στιγμές αξίζουν όσο όλος ο κόσμος !
Ένας βασανισμένος άνθρωπος κάποτε με ρώτησε το εξής : «Πάτερ ήμουν πολύ χάλια ψυχολογικά. Κάθισα στο τραπέζι της κουζίνας, έβαλα ένα ποτήρι κρασί το βράδυ να ηρεμήσω και δίπλα μια εικονίτσα του Χριστού. Έκλαιγα πολύ και του μιλούσα όπως σας μιλάω εσάς τώρα. Μου ήρθε ο λογισμός ότι καλά με κρασί και στο τραπέζι κάνεις προσευχή; Και αναρωτιόμουν αν με άκουσε ο Χριστός». Σε άκουσε ο Χριστός αδερφέ μου! Κάθε ψυχή που κραυγάζει, εκεί είναι και ο Χριστός.
To ότι θα σκεφτείς τον άλλο, θα του στείλεις ακόμα και ένα χαριτωμένο μήνυμα την ώρα που πήζει στη δουλειά, είναι και αυτό Θεολογία. Όπου υπάρχει σκέψη αγάπης, ομορφιά, αρμονία εκεί υπάρχει και ο Χριστός.
Να είσαι ΟΜΟΡΦΟΣ άνθρωπος αδερφέ μου . . . !
Έβαλα ένα αγαπημένο τραγούδι, διότι μου αρέσουν πολύ οι στίχοι : Να αφιερώνετε τραγούδια ή ποιήματα στους ανθρώπους που αγαπάτε! Είναι πολύ γλυκό!
I’d climb every mountain
And swim every ocean
Just to be with you
And fix what I’ve broken
Oh, ‘cause I need you to see
That you are the reason
There goes my hands shaking
Cause you are the reason
My heart keeps bleeding
And I need you now
Τελικά τι χρειάζεται ο σημερινός άνθρωπος ; Ένα χάδι στον ώμο του και μια φράση «Είμαι εδώ για σένα», αρκούν αυτά …..
Λίγη αγάπη για να μοσχοβολήσει ο κόσμος Χριστό…
π. Σπυρίδων Σκουτής
πηγή: https://simeiakairwn.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου