ΔΕΥΤΕΡΑ 27 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2021
Ἁγίου Ἀποστόλου Στεφάνου τοῦ Πρωτομάρτυρος καὶ Ἀρχιδιακόνου,
ἑνὸς τῶν Ἑπτὰ Διακόνων
Ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Γραπτοῦ, ἀδελφοῦ Θεοφάνους τοῦ Γραπτοῦ
Ἁγίου Θεοδώρου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως
Ἁγίου Μαυρικίου τοῦ Ἱερομάρτυρος καὶ τῶν σὺν αὐτῷ Μαρτύρων
Δὲν εἶναι τυχαῖο τὸ ὅτι ὁ Χριστὸς γεννᾶται σὲ μιὰ ἄσημη πόλη, σὲ ἕνα σπήλαιο, στὸν σταῦλο τῶν ζώων, στὴ φάτνη. Ὅλο αὐτὸ τὸ ἔργο τοῦ Θεοῦ γίνεται ἐν ἄκρᾳ ταπεινώσει καὶ ἀγάπῃ. Νὰ τονίσουμε ἐδῶ δύο πράγματα. Τὸ ἕνα εἶναι ἡ κατάσταση στὴν ὁποία περιῆλθε ὁ ἄνθρωπος: ἡ πτώση, ἔτσι ποὺ δὲν παίρνει ἄλλο. Καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος ἡ συγκατάβαση, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔρχεται καὶ βρίσκει τὸν ἄνθρωπο, ὅσο κι ἄν εἶναι πεσμένος, μὲ σκοπὸ νὰ τὸν ἀνορθώσει, νὰ τὸν ἐξυψώσει, νὰ τὸν κάνει ὅπως τὸν ἤθελε νὰ εἶναι. Ταπεινώνεται ὁ Θεός, γιὰ νὰ ξυπνήσει στὸν ἄνθρωπο τὸ φιλότιμο, ὥστε νὰ συγκινηθεῖ, νὰ ζωντανέψει καὶ νὰ θέσει σὲ ἐνέργεια τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ταπείνωση ποὺ τοῦ ἔδωσε ὁ Θεὸς ὅταν τὸν ἔφτιαξε. Διότι οἱ πρωτόπλαστοι ἦταν καὶ ἄκρως ταπεινοὶ μέσα στὸν παράδεισο. Εἶχαν πλήρη συναίσθηση ὅτι προέρχονται ἐκ τοῦ μηδενὸς καὶ πὼς ὅ,τι εἶναι τὸ ὀφείλουν στὸν Θεό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου