π. Αθανάσιος Μητρ. Λεμεσού
Μία μοναχή που ήταν στο μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου, όταν κοιμήθηκε ο Άγιος Νεκτάριος και άρχισαν να γίνονται χιλιάδες θαύματα με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος δια της προσευχής και πρεσβείας του Αγίου Νεκταρίου, σκεφτόταν και έλεγε:
«Μα τι έκανε αυτός ο άνθρωπος, ο γέροντάς μας; Δεν ήταν μεγάλος ασκητής όπως οι ασκητές της ερήμου. Δεν έκανε μεγάλες νηστείες, δεν έκανε μεγάλες αγρυπνίες, δεν έκανε μεγάλες προσευχές.
Δεν ήταν Μάρτυρας όπως ο Άγιος Γεώργιος και ο Άγιος Δημήτριος. Τι έκανε και έφτασε σε τόσο μεγάλα μέτρα;»
Και είχε αυτήν την απορία. Ήταν ένας Μητροπολίτης και καθηγητής στη Ριζάρειο σχολή. Εξωτερικά δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο…
Και τότε της εμφανίστηκε ο Άγιος Νεκτάριος και της είπε ότι,
Πράγματι, δεν έκανα μεγάλες ασκήσεις όπως έκαναν οι μεγάλοι ασκητές της Εκκλησίας. Ούτε μαρτύρησα όπως μαρτύρησαν οι μεγάλοι Μάρτυρες της Εκκλησίας.
Αλλά έκανα μεγάλη υπομονή.
Και για την μεγάλη του υπομονή ο Θεός τον δόξασε διότι ήταν συκοφαντημένος, ήταν αδικημένος και άφησε τα πάντα στα χέρια του Χριστού. Δεν υπεράσπισε τον εαυτό του, δεν εκδικήθηκε κανέναν.
Αντιμετώπισε τα πάντα με την πίστη και την ελπίδα στο Θεό. Έτσι μας έδωσε τον εαυτό του υπόδειγμα ζωής. Έγινε υπόδειγμα σε όλους μας υπομονής και προσευχής.
πηγή: https://simeiakairwn.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου