Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης
Χριστούγεννα: Ένας χρόνος γεμάτος από ταραχώδη γεγονότα φτάνει στο τέλος του και εμείς αξιωνόμαστε για ακόμη μια φορά να σταθούμε με δέος μπροστά στην «Μητρόπολη των εορτών», εορτάζοντας την Γέννηση του Θεανθρώπου.
Αφήνουμε πίσω την βουή του κόσμου για να προσεγγίσουμε το απερινόητο θαύμα της Ενανθρώπισης του Θεού Λόγου. Εκεί που σε μια ταπεινή φάτνη, σε μια άσημη πόλη, σε μια αφανή γωνιά της γης ο Άναρχος έλαβε αρχή ως άνθρωπος, ο Προαιώνιος κατέφθασε στον αιώνα της ιστορίας, ο Βασιλεύς της Δόξης επτώχευσε οικειοθελώς για να μας γεμίσει με τα πλούτη της θεότητος του και τα άφθαρτα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.
Οι ψεύτικοι «θεοί» των εθνών υπήρξαν πάντοτε φευγαλέοι, αόριστοι, αποστασιοποιημένοι. Πολύ απόμακροι για να είναι αληθινοί ή ιδιαίτερα πολυπαθείς για να είναι θεϊκοί. Ο Χριστός με την γέννηση Του έδωσε συντριπτική απάντηση σε αυτό το υπαρξιακό κενό της ανθρωπότητας. Διέλυσε μια και καλή το πνευματικό σκοτάδι όλων των αιώνων, για όσους είναι πρόθυμοι να δουν το Φως που «Ἐπί τῆς γῆς ὤφθη». Δεν επαναπαύθηκε στο μεγαλείο της Δόξας Του, άλλα εκκένωσε τον Εαυτό Του για χάρη μας. Και δεν έγινε απλά ένας από εμάς, άλλα προσέλαβε την ανθρώπινη φύση για να την θεώσει.
«Γιατί ο Θεός δεν έρχεται να ζήσει την ζωή μας, τις δυσκολίες μας, τα δράματα μας και τις αδυναμίες μας;», έλεγαν και λένε ακόμη και σήμερα οι αμφισβητίες του Θεού! Κι όμως η πνευματική τύφλωση δεν επιτρέπει διαχρονικά σε έναν τέτοιον άνθρωπο να δει πως ο Θεός όχι μόνο καταδέχθηκε να ζήσει την ζωή μας, άλλα πορεύθηκε σε έναν βίο άκρας ταπεινότητας, ακόμα και για τα ανθρώπινα μέτρα.
Μαζί με την σάρκα που έλαβε, απέκτησε και όλα τα αδιάβλητα πάθη: γνώρισε την φθορά του χρόνου, πείνασε, δίψασε, κοπίασε, δάκρυσε, πόνεσε, δέχθηκε βλασφημίες, χλευασμούς και μαρτύρια, έζησε την αγωνία του θανάτου και παρέδωσε το Πνεύμα Του επάνω στον Σταυρό. Όλα αυτά έγιναν με την θέληση Του, που πάντοτε είχε το προβάδισμα.
Πόσο παράδοξος και ανερμήνευτος ο Θεός! Γεμάτος εκπλήξεις και υπέροχες αντιθέσεις που σμπαραλιάζουν το κοσμικό κατεστημένο.
Περισσότερο και από ιστορικό γεγονός, τα Χριστούγεννα είναι ένα πνευματικό γεγονός, το σημείο «μηδέν» της σωτηρίας του ανθρώπου. Είναι η απόλυτη έκφραση της αγάπης του Θεού για εμάς. Είναι μια γέφυρα που ένωσε την ανθρωπότητα με τη Βασιλεία των Ουρανών. Στο χέρι του κάθε ανθρώπου είναι το αν θα την περιδιαβεί. Όσο ζούμε και αναπνέουμε, το μονοπάτι παραμένει ορθάνοιχτο.
Μπροστά μας η Ζωή η αιώνιος. Πίσω μας ο θάνατος. Δεξιά και αριστερά τα φουρτουνιασμένα κύματα των περισπασμών του κόσμου. Κρίσιμο το πέρασμα της βιοτής, άλλα έχουμε Οδηγό και Νικητή που στέκεται στο πλάι μας αδιαλείπτως. Αυτόν που γεννήθηκε, σταυρώθηκε και αναστήθηκε για να μας χαρίσει το πέρασμα στην σωτηρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου