Ἡ σχέση μας μὲ τὸν Θεὸ μοιάζει σὰν νὰ εἶναι, τρόπον τινά, ἕνα λαχεῖο. Ὄχι βέβαια μὲ τὴν ἔννοια ποὺ ἐννοοῦν οἱ ἄνθρωποι τὰ λαχεῖα, ἀλλὰ μὲ τὴν ἔννοια ὅτι ὁ Θεὸς σκύβει ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ ψάχνει νὰ βρεῖ ἐκεῖνον στὸν ὁποῖο θὰ σταθεῖ γιὰ νὰ ἀσχοληθεῖ μαζί του. Πιὸ πέρα θὰ βρεῖ τὸν ἄλλο καὶ θὰ ἀσχοληθεῖ καὶ μὲ αὐτόν, πιὸ πέρα μὲ τὸν ἄλλο. Δὲν θέλει νὰ βρεῖ καὶ τοὺς ὑπόλοιπους; Θέλει, ἀλλὰ ἐκεῖνοι εἶναι ἀδιάφοροι. Ἀπὸ αὐτῆς τῆς ἀπόψεως εἶναι τὸ καλύτερο λαχεῖο ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ σοῦ τύχει, τὸ νὰ σὲ βρεῖ κάπου ὁ Θεὸς καὶ νὰ σὲ ὁδηγήσει, ἔτσι ὅπως γνωρίζει ἐκεῖνος. Ἀλλὰ πάντοτε πρέπει νὰ ὑπάρχει ἡ καλὴ διάθεση στὸν ἄνθρωπο. Θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε ὅτι ὅλοι θὰ ἔπρεπε νὰ καταλαβαίνουμε καὶ νὰ νιώθουμε τὰ τοῦ Θεοῦ τὸ ἴδιο, νὰ ἀνοίγει ὁ ἴδιος δρόμος γιὰ ὅλους μας καὶ νὰ προχωροῦμε. Ἀλλὰ δὲν γίνεται συνήθως ἔτσι. Αὐτὸ τελικὰ ἐξαρτᾶται ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς ἴδιους.
Ἕκδοσις
Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον
«Τὸ Γενέσιον τῆς Θεοτόκου»
Ἀναπαύσεως 18
55236 Πανόραμα Θεσσαλονίκης
Τηλ. 2310343901
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου