Νύχτα Χριστουγέννων. Ένας άγιος και σοφός ασκητής προσεύχεται από ώρα γονατιστός μέσα στο άγιο Σπήλαιο, στη Βηθλεέμ. Στο σπήλαιο που πριν από περίπου 400 χρόνια είχε φιλοξενήσει τον νεογέννητο Χριστό μας. Ο ασκητής δεν είναι άλλος από τον μεγάλο Πατέρα της Εκκλησίας, το, άγιο Ιερώνυμο, που κατέγραψε και τα όσα συνέβησαν εκεί.
Εκείνη τη νύχτα Όσιος είχε αφήσει το ασκηταριό του, που ήταν κοντά στο άγιο Σπήλαιο, και είχε αποφασίσει να την περάσει ξάγρυπνος και προσευχόμενος μπροστά στην αγία Φάτνη.
Η καρδιά του ήταν γεμάτη ευγνωμοσύνη για τη μεγάλη δωρεά του Θεού: να έρθει ο Ίδιος στη γη, να γίνει άνθρωπος, για να μας γλιτώσει από τη δουλεία της αμαρτίας, από την τυραννία του διαβόλου και τα νύχια του θανάτου!
Απόλυτη σιωπή επικρατούσε μέσα στη νύχτα στον Ιερό χώρο…
Ξαφνικά ακούστηκε να προφέρει το όνομα του μία γλυκιά φωνή:
- Ιερώνυμε!
Ξαφνιάστηκε ο Όσιος… Κοίταξε παραξενεμένος γύρω του… Τίποτε… Δεν υπήρχε κανείς.
- Ιερώνυμε! ξανακούστηκε η φωνή…
Ναι! Ερχόταν από την αγία Φάτνη… και έκανε την καρδιά του να τρέμει συγκλονισμένη.
- Ιερώνυμε, τι δώρο θα μου κάνεις απόψε στη γιορτή μου;
Ήταν πράγματι η γλυκιά φωνή του Ιησού.
Ξέσπασε σε λυγμούς ο άγιος:
- Ω Κύριε, το ξέρεις ότι για Σένα τα άφησα όλα: το παλάτι του αυτοκράτορα, τα μεγαλεία της Ρώμης, τις ανέσεις. Η καρδιά μου, η σκέψη μου, όλα σε Σένα είναι στραμμένα! Τι άλλο μπορώ να σου προσφέρω; Δεν έχω τίποτε!
- Και όμως, Ιερώνυμε, έχεις κάτι ακόμα που μπορείς και πρέπει να μου το προσφέρεις… Αυτό θα με ευχαριστήσει πιο πολύ από όλα τα άλλα, και αυτό θέλω…
Έπεσε σε συλλογή Όσιος… Πέρασαν λίγα λεπτά και μετά τόλμησε να ψελλίσει:
- Κύριε, δεν βρίσκω… Πες μου, τι θα μπορούσα ακόμη να σου προσφέρω και δεν μπορώ να το σκεφτώ;
Μεσολάβησε μικρό διάστημα θήκης και η φωνή του Χριστού ξανακούστηκε:
- Ιερώνυμε, τις αμαρτίες σου θέλω. Δώσε μου τις αμαρτίες σου!
- Τις αμαρτίες μου; Τι να τις κάνεις. Κύριε, Τις αμαρτίες μου;
- Θέλω τις αμαρτίες σου για να σου τη συγχωρήσω, αφού για αυτό ήρθα στον κόσμο, απάντησε ο Ιησούς και επικράτησε βαθιά σιωπή.
Συγκλονισμένος ο άγιος Ιερώνυμος άφησε τα δάκρυά του, δάκρυα ευγνωμοσύνης, να πλημμυρίσουν τον ιερό χώρο όλη τη νύχτα.
Αφήστε και σε μας στην έμπρακτη παραγγελία να μη λησμονούμε κάθε Χριστούγεννα το ωραιότερο δώρο προς το Σωτήρα μας, η μετάνοιά μας για τις αμαρτίες μας. Αυτός είναι ο καλύτερος εορτασμός της Μεγάλης εορτής…
Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”, Τευχ. 2057
πηγή: https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου