Πριν από περίπου δύο μήνες ο ούτω καλούμενος πρωθυπουργός είχε προσφύγει στην Επιτροπή Βιοηθικής & Τεχνοηθικής σχετικά με την συνταγματικότητα του υποχρεωτικού εμβολιασμού των επαγγελματιών υγείας, ώστε η κυβέρνησή του να περιενδυθεί τον παραπλανητικό μανδύα του κράτους Δικαίου. Η Επιτροπή εξέδωσε σύσταση, διά της οποίας απεφάνθη ότι ο εμβολιασμός «συνιστά έντονη παρεμβατική πράξη στο σώμα του προσώπου, κάτι που δεν επιτρέπεται να παραβλεφθεί. Πέραν αυτού η επιβολή της υποχρεωτικότητας ενέχει τον κίνδυνο να μειώσει την εμπιστοσύνη στους φορείς δημόσιας υγείας ή και να προκαλέσει αντιδράσεις που θα τροφοδοτήσουν το αντιεμβολιαστικό κλίμα. Συνεπώς η επιλογή αυτή πρέπει να είναι η τελευταία, εφ’ όσον έχουν εξαντληθεί οι ηπιότερες εναλλακτικές επιλογές που μπορεί να εξυπηρετούν εξ ίσου τον επιδιωκόμενο σκοπό».
Εφαρμόζοντας την (καταφρονημένη από την παρούσα φρικτή κυβέρνηση) αρχή της αναλογικότητας, η Επιτροπή τάχθηκε υπέρ μιας προσέγγισης κλιμακούμενης πρωτοβουλίας, η οποία, προτού καταλήξει στην έσχατη λύση του υποχρεωτικού εμβολιασμού, πρέπει να διέλθει από τα εξής δύο στάδια:
Κατά το πρώτο στάδιο, εκρίθη απαραίτητο να διοργανωθούν εκστρατείες στοχευμένης ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για εκούσιο εμβολιασμό των επαγγελματιών υγείας. Ως παράδειγμα αναφέρθηκε «η σχεδίαση διαδικτυακών μαθημάτων (online courses) σχετικά με την αναγκαιότητα και τα οφέλη από τον εμβολιασμό και η υποχρεωτική παρακολούθηση από το υγειονομικό και διοικητικό προσωπικό των Νοσοκομείων αλλά και των μονάδων φροντίδας και περίθαλψης ευάλωτων ομάδων».
Κατά το δεύτερο στάδιο προτάθηκαν μέτρα ενθάρρυνσης ή διευκόλυνσης (π.χ. διευκόλυνση του ραντεβού για τον εμβολιασμό, ελαστικότητα στο ωράριο εργασίας τις ημέρες του εμβολιασμού, προτεραιότητα στην επιλογή αδειών κ.λπ.), καθώς και μέτρα αποθάρρυνσης της αποφυγής εμβολιασμού των επαγγελματιών υγείας. Ενδεικτικά αναφέρθηκε «η υποχρεωτική χρήση διπλής μάσκας [sic] και εξοπλισμού ατομικής προστασίας ή αντικατάσταση των self-tests με rapid tests (με συχνή χρήση των τελευταίων)».
Σε ό,τι αφορά το τρίτο στάδιο, δηλ. την έσχατη λύση της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού αυτής της επαγγελματικής ομάδας προσώπων, η Επιτροπή επεσήμανε ότι «ο εμβολιασμός πρέπει να πραγματοποιηθεί με το διαθέσιμο σκεύασμα που τεκμηριωμένα έχει δείξει ότι προκαλεί τις λιγότερες δυνατές και τις λιγότερο σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες».
Ενώ, λοιπόν, η ως άνω Επιτροπή σπατάλησε το μελάνι της για να καθορίσει τις προϋποθέσεις θέσπισης του υποχρεωτικού εμβολιασμού των επαγγελματιών υγείας ως έσχατης λύσης (για κριτική κατά του σκεπτικού της Σύστασης της Επιτροπής βλ. Βαθιώτη, Από την τρομοκρατία στην πανδημία. Υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις στον πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού, εκδ. Αλφειός, Αθήνα 2021, σελ. 177 επ.), το καθεστώς της υγειονομικής δικτατορίας, εμφορούμενο από μια απίστευτη ανυπομονησία, αχρήστευσε τον ήδη από 11 Μαρτίου 2020 υφιστάμενο νόμο 4675/2020 (όπου προβλεπόταν η δυνατότητα υποχρεωτικού εμβολιασμού ομάδων του πληθυσμού μετά από σχετική απόφαση του Υπουργού Υγείας) και, χωρίς να τηρήσει τις ασφαλιστικές δικλείδες που πρότεινε η Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, θέσπισε άρον-άρον τον υποχρεωτικό εμβολιασμό μέσω μιας κατάπτυστης τροπολογίας, η οποία, περίπου έναν μήνα μετά την εκδοθείσα Σύσταση της εν λόγω Επιτροπής, ψηφίσθηκε από τα δύο καμάρια της δικτατορικής Βουλής, την ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ.
Ειδικότερα, στο άρ. 206 παρ. 1 και 2 Ν. 4820/2021 προβλέφθηκε ότι «για επιτακτικούς λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας, εμβολιάζεται υποχρεωτικά κατά του κορωνοϊού COVID-19 όλο το προσωπικό των ιδιωτικών, δημόσιων και δημοτικών μονάδων φροντίδας ηλικιωμένων και φροντίδας ατόμων με αναπηρία (ιατρικό, παραϊατρικό, νοσηλευτικό, διοικητικό και υποστηρικτικό προσωπικό), καθώς και όλο το προσωπικό (ιατρικό, παραϊατρικό, νοσηλευτικό, διοικητικό και υποστηρικτικό) σε ιδιωτικές, δημόσιες και δημοτικές δομές υγείας (διαγνωστικά κέντρα, κέντρα αποκατάστασης, κλινικές, νοσοκομεία, δομές πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, μονάδες νοσηλείας, Εθνικό Κέντρο Άμεσης Βοήθειας και Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας)».
Περαιτέρω, στην παρ. 4 του ιδίου άρθρου προβλέφθηκε ότι δεν υπέχουν την προρρηθείσα υποχρέωση «όσοι έχουν νοσήσει και για διάστημα έξι μηνών από τη νόσηση και όσοι έχουν αποδεδειγμένους λόγους υγείας που εμποδίζουν τη διενέργεια του εμβολίου».
Η επιλογή της κυβέρνησης να θεσπίσει, μέσα στο κατακαλόκαιρο και λίγο πριν ξεκινήσει ο μήνας διακοπών των επαγγελματιών υγείας, τον ούτως ή άλλως αντισυνταγματικό υποχρεωτικό εμβολιασμό τους με πειραματικά εμβόλια, επαληθεύει την τυραννική φυσιογνωμία του παρόντος απάνθρωπου καθεστώτος: Η επιβράβευση όλων εκείνων των προσώπων που, κατά τους προηγούμενους μαρτυρικούς μήνες, προσέφεραν τις υπηρεσίες τους στην πρώτη γραμμή της πανδημίας πραγματοποιήθηκε με τον πιο χυδαίο τρόπο, αφού αντί για λίγες ημέρες ξεκούρασης, η κυβέρνηση τους αντάμειψε με το εξής τραγικό δίλημμα: ή θα δώσουν το μπράτσο τους για τρύπημα ή θα το αρνηθούν, οπότε θα στερηθούν ένα από τα πολυτιμότερα αγαθά τους: το ψωμί τους. Όπως λέγει, όμως, ο Ντοστογιέβσκι (Ο μέγας ιεροεξεταστής, εις: Αδελφοί Καραμάζοβ, Δεύτερο Μέρος, Τέταρτο Βιβλίο, μτφ.: Άρ. Αλεξάνδρου, εκδ. Γκοβόστη, Αθήνα 1954, σελ. 106): «Τι ελευθερία θα είναι αυτή όταν η υπακοή θα εξαγοραστεί με ψωμιά;».
Η χυδαιότητα της υγειονομικής δικτατορίας δεν σταματά εδώ. Έπρεπε να έρθει η παραμονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου για να εκδοθεί η πολυαναμενόμενη ΚΥΑ, με την οποία εξειδικεύονται οι περιπτώσεις και η διαδικασία απαλλαγής από την υποχρέωση εμβολιασμού για ιατρικούς λόγους. Τούτο σημαίνει δηλαδή ότι το προσωπικό των ιδιωτικών, δημόσιων και δημοτικών μονάδων φροντίδας ηλικιωμένων και φροντίδας ατόμων με αναπηρία, το οποίο θα έπρεπε να εμβολιασθεί μέχρι την 16η Αυγούστου, πληροφορήθηκε την υστάτη στιγμή, δηλ. μόλις δύο ημέρες πριν από την εκπνοή της οικείας προθεσμίας, τους λόγους απαλλαγής από τον υποχρεωτικό εμβολιασμό!
Και τώρα το χειρότερο: Οι λόγοι απαλλαγής συνδέονται προεχόντως με παρενέργειες (ιδίως αλλεργική αντίδραση, σύνδρομο θρόμβωσης με θρομβοπενία, μυοκαρδίτιδα ή περικαρδίτιδα) που εμφανίσθηκαν μετά την χορήγηση της πρώτης δόσης του εμβολίου· πάντως, στο άρ. 2 περ. γ΄ της επίμαχης ΚΥΑ, όπου γίνεται μνεία της θρόμβωσης με θρομβοπενία, προβλέπεται ότι «ως αντένδειξη και λόγος εξαίρεσης από τον εμβολιασμό, μπορεί να εξετάζεται από την επιτροπή άλλη, ισοδύναμα σοβαρή με τις ανωτέρω [ενώ παραπάνω αναφέρεται μόνο η θρόμβωση, εδώ χρησιμοποιείται πληθυντικός αριθμός!], ανεπιθύμητη ενέργεια, που αποδίδεται χρονικά από τον θεράποντα ιατρό με συγκεκριμένη επιστημονική τεκμηρίωση στην πρώτη δόση του εμβολίου». Εξαίρεση αποτελούν τα ακόλουθα, εμφανισθέντα προ του εμβολιασμού ιστορικά: α) θρομβοπενία οφειλόμενη στην ηπαρίνη, β) αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο, γ) σύνδρομο διαφυγής τριχοειδών, δ) μυοκαρδίτιδα (όχι περικαρδίτιδα!) και ε) διαγνωσμένη αλλεργία σε συστατικό του εμβολίου.
Από τα παραπάνω προκύπτει εναργώς ότι για μία ακόμη φορά ο νομοθέτης δεν ενδιαφέρθηκε να προστατεύσει την υγεία και την ζωή των επαγγελματιών υγείας από τις παρενέργειες των εμβολίων, όπως τούτες αναφέρονται στα φυλλάδια των φαρμακευτικών εταιρειών, αλλά πρώτιστο μέλημά του ήταν να εμβολιασθούν τα πρόσωπα αυτά πάση θυσία και, συνεπώς, να διατηρηθεί η ιδιότητά τους ως πειραματόζωων.
Ο εμπαιγμός τους διευρύνεται με δύο ακόμη τρόπους: Πρώτον, για την υποβολή των αιτήσεων απαλλαγής από τον υποχρεωτικό εμβολιασμό χορηγείται η απαράδεκτα φειδωλή «αποκλειστική προθεσμία τριών εργασίμων ημερών» από τη δημοσίευση της υπό εξέτασιν ΚΥΑ. Δεύτερον, για να εξετασθεί ο ιατρικός λόγος εξαίρεσης, θα πρέπει ο εργαζόμενος να προσκομίσει στην αρμόδια υγειονομική επιτροπή γνωμάτευση ειδικού ιατρού, με την οποία θα πιστοποιείται ο προβαλλόμενος λόγος. Ποιος πιστεύει σοβαρά ότι μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, και δη μεσούντος του Αυγούστου, μπορεί να βρεθεί ιατρός πρόθυμος και ικανός για την σύνταξη της απαιτούμενης γνωμάτευσης;
Συνελόντι ειπείν, ο δύσμοιρος επαγγελματίας υγείας που μέχρι πρότινος ήταν ήρωας και μαχητής, μετατράπηκε αίφνης σε «αναλώσιμο εξάρτημα» του ολοκληρωτικού καθεστώτος, το οποίο αποβάλλεται από τον «αγωνιστικό χώρο» και ευτελίζεται σε έναν εκβιαζόμενο «παγκίτη» που αντιμετωπίζεται με πρωτοφανή απαξίωση και κυνισμό. Έτσι ξέρουν να τιμούν οι υγειονομικοί δικτάτορες όσους σε καιρό πανδημίας προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους αρρώστους: περιάγοντάς τους σε θέση τραγικού διλήμματος για την ζωή και τον βιοπορισμό τους.
Επιπλέον, η υποκρισία περίσσεψε για μία ακόμη φορά: Ενώ καθ’ όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα οι επαγγελματίες υγείας εργάζονταν κανονικά υποβαλλόμενοι σε διαγνωστικά τεστ, οι μαστιγοφόροι κυβερνητικοί διαχειριστές, με πρόσχημα τους επιτακτικούς λόγους δημόσιας υγείας, αποφάσισαν ότι εφεξής εκτός του εμβολιασμού μοναδικό ισοδύναμο μέτρο είναι η βεβαίωση νόσησης (εξαμηνίτικης διάρκειας) – tertium non datur!
Ετοιμάζονται ήδη μαζικές προσφυγές στην δικαιοσύνη εξαιτίας της απάνθρωπης μεταχείρισης των πάλαι ποτέ ηρώων που σχεδιάζεται να απορριφθούν στον λάκκο των λεόντων. Είθε να βρεθούν κάποιοι δικαστές, οι οποίοι, βαίνοντας ενάντια στην αποπνικτική σιωπή της συμπαγούς πλειοψηφίας, θα υψώσουν το ανάστημά τους παρεμποδίζοντας, έστω έως έναν μικρό βαθμό, τον καλπασμό του υγειονομικού θηρίου που επί δεκαοκτώ μήνες εξέθρεψε η Νέα Τάξη Πραγμάτων με την προδοτική ανοχή όλων των ειδικών, ιατρών τε και νομικών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου