Η μόνη ελπίδα για να μην αποκτήσει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας απεριόριστη δύναμη για να αποφασίζει πώς πρέπει να ζείτε, λήγει στις 19 Ιουλίου 2025. Είναι η προθεσμία για αιτήματα εξαίρεσης των χωρών από τον Διεθνή Κανονισμό Υγείας! Κανένα Μ.Μ.Ε δε έχει αναδείξει το ζήτημα…
Στις 20 Μαΐου, τα κράτη μέλη υιοθέτησαν τη Συνθήκη του ΠΟΥ για την Πανδημία στην 78η σύνοδο της Παγκόσμιας Συνέλευσης Υγείας στη Γενεύη της Ελβετίας. Ωστόσο, θα πρέπει να επικυρωθεί από τουλάχιστον 60 κράτη προτού τεθεί σε ισχύ, πράγμα που σημαίνει ότι εναπόκειται στους πολίτες να αποτρέψουν κάτι τέτοιο…
Η προθεσμία για την εξαίρεση από τον Διεθνή Κανονισμό Υγείας είναι η 19η Ιουλίου 2025. Ήρθε η ώρα να ειδοποιήσετε τους νομοθέτες σας να αναλάβουν άμεση δράση στα κοινοβούλιά τους και να πουν ΟΧΙ σε αυτούς τους κανονισμούς. Μέχρι στιγμής, καμία χώρα δεν έχει επιλέξει να εξαιρεθεί και, λόγω έλλειψης κάλυψης από τα μέσα ενημέρωσης, οι περισσότεροι άνθρωποι παγκοσμίως φαίνεται να αγνοούν εντελώς το ζήτημα, το οποίο θα καθορίσει τις ζωές τους στο άμεσο μέλλον…
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) ίσως τελικά να αποκτά ακριβώς αυτό που ήθελε: Απεριόριστη δύναμη και έλεγχο.
Η προθεσμία για την εξαίρεση από τον Διεθνή Κανονισμό Υγείας είναι η 19η Ιουλίου – λίγες ημέρες από τώρα. Ήρθε η ώρα να ειδοποιήσετε τους νομοθέτες σας να αναλάβουν άμεση δράση στα κοινοβούλιά τους και να πουν ΟΧΙ σε αυτούς τους κανονισμούς. Μέχρι στιγμής, καμία χώρα δεν έχει επιλέξει να εξαιρεθεί και, λόγω έλλειψης κάλυψης από τα μέσα ενημέρωσης, οι περισσότεροι άνθρωποι φαίνεται να αγνοούν εντελώς ότι υπάρχει καν πρόβλημα.
Η προθεσμία για την εξαίρεση από τον Διεθνή Κανονισμό Υγείας (International Health Regulations, IHR) σχετίζεται με τις τροποποιήσεις του IHR του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ). Τα κράτη-μέλη έχουν προθεσμία 18 μηνών από την έγκριση των τροποποιημένων κανονισμών, που πραγματοποιήθηκε 1 Ιουνίου 2024, για να υποβάλουν αίτημα εξαίρεσης ή επιφύλαξης, δηλαδή μέχρι τις 19 Ιουλίου 2025.
Την 1η Ιουνίου 2024, τα 194 κράτη μέλη του ΠΟΥ συμφώνησαν σε σαρωτικές τροποποιήσεις των Διεθνών Κανονισμών Υγείας του ΠΟΥ, οι οποίες δίνουν στον Γενικό Διευθυντή του οργανισμού — ο οποίος είναι επί του παρόντος «Δρ.» Τέντρος Αντανόμ Γκεμπρεγέσους, ο οποίος δεν είναι γιατρός και, απ’ ό,τι φαίνεται, βρίσκεται στην τσέπη της Κίνας — συντριπτική εξουσία να κηρύσσει όχι μόνο πραγματικές διεθνείς καταστάσεις έκτακτης ανάγκης για τη δημόσια υγεία, αλλά και πιθανές.
Η φράση «συμφωνήθηκε» δεν είναι καθόλου ακριβής: τα κράτη μέλη δεν ψήφισαν καν επ’ αυτών, αλλά «συμφώνησαν» επ’ αυτών μέσω της διαδικασίας που είναι γνωστή ως συναίνεση. Εάν καμία χώρα δεν έφερε αντίρρηση μέχρι το τέλος μιας προθεσμίας, οι τροποποιήσεις θεωρούνταν εγκεκριμένες. Η διαδικασία μπορεί να μην ήταν καν νόμιμη. Το τελικό κείμενο προφανώς δεν κυκλοφόρησε με επαρκή προειδοποίηση, ενώ οι διαπραγματεύσεις διεξήχθησαν σε μεγάλο βαθμό κεκλεισμένων των θυρών, πράγμα που σημαίνει ότι δεν υπήρχε διαφάνεια. Γνώριζαν καν οι βουλευτές στα κράτη μέλη του ΠΟΥ σε τι «συμφώνησαν» οι κυβερνήσεις τους;
Εκτός από τον Διεθνή Κανονισμό Υγείας, τα κράτη μέλη του ΠΟΥ, και τα 194, συμφώνησαν σε ένα ιστορικό σχέδιο Συνθήκης για την Πανδημία τον Απρίλιο του 2025 και στις 20 Μαΐου υιοθέτησαν τη Συνθήκη για την Πανδημία του ΠΟΥ στην 78η σύνοδο της Παγκόσμιας Συνέλευσης Υγείας στη Γενεύη της Ελβετίας. Ωστόσο, θα πρέπει να επικυρωθεί από τουλάχιστον 60 κράτη πριν τεθεί σε ισχύ, πράγμα που σημαίνει ότι εναπόκειται στους πολίτες να αποτρέψουν κάτι τέτοιο . Επιπλέον, εξακολουθούν να υπάρχουν εκκρεμείς «λεπτομέρειες», όπως το Σύστημα Πρόσβασης σε Παθογόνους και Κοινής Χρήσης Οφελών (PABS) για τη διευκόλυνση της κοινής χρήσης γενετικών δεδομένων σχετικά με πιθανά πανδημικά παθογόνα που εισάγει η συνθήκη, για το οποίο εξακολουθεί να υπάρχει έλλειψη συναίνεσης. Με αυτόν, ο ΠΟΥ έδωσε στον εαυτό του εκτεταμένες εξουσίες σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο οι χώρες αντιδρούν σε μελλοντικές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης στον τομέα της υγείας.
Ο Φρανκ Γκάφνεϊ, Πρόεδρος του Ινστιτούτου για το Αμερικανικό Μέλλον, έγραψε στο X λίγο πριν από την υιοθέτηση της συνθήκης:
«Σε λιγότερο από ένα μήνα, η παγκόσμια κυβέρνηση θα μας επιβληθεί έμμεσα, αν όχι άμεσα, χάρη σε μια νέα συνθήκη για την πανδημία που ολοκληρώθηκε χθες από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και σχεδιάζει να υιοθετήσει και να καταστήσει νομικά δεσμευτική στα μέσα Μαΐου – με βαθιές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, τις προσωπικές ελευθερίες και την εθνική κυριαρχία».
«Αν σας άρεσε ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίστηκε η κρίση COVID-19 – σε μεγάλο βαθμό χάρη στην ανικανότητα και την κακοδιοίκηση του ΠΟΥ και την ύπουλη επιρροή του δράστη, του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος, και του κύριου ωφελούμενου, των Big Pharma – θα λατρέψετε αυτή τη νέα παγκόσμια τάξη.»
«Μεταξύ των συνεπειών του θα είναι: οι καθολικές ταυτότητες υγείας, οι υποχρεωτικές εμβολιαστικές διαδικασίες, η υποχρεωτική λογοκρισία, οι μεταφορές τεχνολογίας, το απεριόριστο οικονομικό κόστος και ο πολλαπλασιασμός ιών με δυνατότητα πρόκλησης πανδημιών – όλα «διαχειριζόμενα» από εξαιρετικά εξουσιοδοτημένους και ανεξέλεγκτους διεθνείς γραφειοκράτες».
Συγχαίροντας τον εαυτό του για την υιοθέτηση της συνθήκης, ο «Δρ.» Τέντρος δήλωσε σε μια τερατώδη αναληθή δήλωση:
«Η συμφωνία αποτελεί νίκη για τη δημόσια υγεία, την επιστήμη και την πολυμερή δράση. Θα διασφαλίσει ότι, συλλογικά, μπορούμε να προστατεύσουμε καλύτερα τον κόσμο από μελλοντικές απειλές πανδημίας. Αποτελεί επίσης αναγνώριση από τη διεθνή κοινότητα ότι οι πολίτες, οι κοινωνίες και οι οικονομίες μας δεν πρέπει να μείνουν ευάλωτες στο να υποστούν ξανά απώλειες όπως αυτές που υπέστησαν κατά τη διάρκεια της COVID-19.»
Μετά την υιοθέτηση της Συνθήκης για την Πανδημία, ο Υπουργός Υγείας των ΗΠΑ Ρόμπερτ Φ. Κένεντι Τζούνιορ δημοσίευσε την ακόλουθη δήλωση στο X, προτρέποντας τις χώρες να αποχωρήσουν από τον ΠΟΥ:
«Όπως πολλοί παλαιοί θεσμοί, ο ΠΟΥ έχει βυθιστεί σε γραφειοκρατική υπερφόρτωση, εδραιωμένα παραδείγματα, συγκρούσεις συμφερόντων και διεθνείς πολιτικές ισχύος. Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν παράσχει ιστορικά το μεγαλύτερο μέρος της χρηματοδότησης του οργανισμού, άλλες χώρες όπως η Κίνα έχουν ασκήσει αδικαιολόγητη επιρροή στις δραστηριότητές του με τρόπους που εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα και όχι ιδιαίτερα τα συμφέροντα του παγκόσμιου κοινού. Η παγκόσμια συνεργασία στον τομέα της υγείας εξακολουθεί να είναι εξαιρετικά σημαντική για τον Πρόεδρο των ΗΠΑ και εμένα, αλλά δεν λειτουργεί πολύ καλά υπό τον ΠΟΥ, όπως αποδεικνύουν οι αποτυχίες της εποχής του COVID. Προτρέπω τους υπουργούς Υγείας του κόσμου και τον ΠΟΥ να εκλάβουν την αποχώρησή μας από τον οργανισμό ως ένα κάλεσμα αφύπνισης.»
Κανείς σε αυτόν τον πλανήτη δεν ψήφισε υπέρ αυτής της συνθήκης και, χειρότερα, κανείς δεν θα έχει τη δυνατότητα να επικρίνει τίποτα από αυτά στο μέλλον, αν ο ΟΗΕ πετύχει τον σκοπό του: Το αρχικό προσχέδιο της Συνθήκης για την Πανδημία περιείχε γλώσσα κατά της «παραπληροφόρησης» και της «πληροφοριοδημίας». Το κείμενο που συμφωνήθηκε, μετά από αντιδράσεις, μείωσε τους περιορισμούς στην ομιλία σε «απλώς» απαιτώντας από τα κράτη μέλη να προωθούν «έγκαιρη, διαφανή, ακριβή, επιστημονικά και τεκμηριωμένη πληροφόρηση» για την αντιμετώπιση των «παραπλανητικών αφηγήσεων» κατά τη διάρκεια πανδημιών. Υπάρχει, ωστόσο, ένα άλλο, νεοαποκτηθέν, εργαλείο στην εργαλειοθήκη του ΟΗΕ, το «Ψηφιακό Παγκόσμιο Σύμφωνο» (DGC) που επιδιώκει να καταστήσει αδύνατη την κριτική αυτής της νέας κυριαρχίας τρόμου του ΟΗΕ/ΠΟΥ.
Η DGC είναι ένα νέο ολοκληρωτικό εργαλείο λογοκρισίας που έχει ως στόχο να φιμώσει όποιον διαφωνεί με την ατζέντα της παγκοσμιοποίησης. Κοντά στο τέλος της DGC, στην παράγραφο 30, βρίσκεται το μόνο πράγμα που πρέπει να γνωρίζετε γι’ αυτήν:
«Πρέπει επειγόντως να αντιμετωπίσουμε και να αντιμετωπίσουμε… όλες τις μορφές ρητορικής μίσους και διακρίσεων, παραπληροφόρησης και παραπληροφόρησης… Θα θεσπίσουμε και θα διατηρήσουμε ισχυρά μέτρα μετριασμού του κινδύνου και αποκατάστασης… Δεσμευόμαστε έως το 2030 να: (α)… Αναπτύξουμε, σε συνεννόηση με όλα τα σχετικά ενδιαφερόμενα μέρη, αποτελεσματικές μεθοδολογίες για τη μέτρηση, την παρακολούθηση και την αντιμετώπιση όλων των μορφών βίας και κακοποίησης στον ψηφιακό χώρο… καλούμε τις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης να δημιουργήσουν ασφαλείς, προστατευμένους και προσβάσιμους μηχανισμούς αναφοράς για τους χρήστες και τους υποστηρικτές τους, ώστε να αναφέρουν πιθανές παραβιάσεις πολιτικής.»
Ο ΠΟΥ είναι ένας εξειδικευμένος οργανισμός του ΟΗΕ, ο σκοπός του οποίου φέρεται να είναι «η προώθηση της υγείας, η διατήρηση της ασφάλειας του κόσμου και η εξυπηρέτηση των ευάλωτων». Ο ΠΟΥ λαμβάνει μεγάλο μέρος της χρηματοδότησής του από το Ίδρυμα Bill & Melinda Gates, το οποίο ελέγχεται από κοινού από τον ακτιβιστή δισεκατομμυριούχο, υπέρμαχο του κλίματος και παγκοσμιοποιητή Bill Gates, και την πρώην σύζυγό του Melinsa. Το Ίδρυμα Bill & Melinda Gates ήταν εδώ και μερικά χρόνια ο δεύτερος μεγαλύτερος δωρητής του ΠΟΥ, μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες – πριν ο Πρόεδρος Donald J. Trump, την πρώτη ημέρα της θητείας του το 2025, αποσύρει ευτυχώς τις ΗΠΑ από τον οργανισμό.
«Αν ένα ιδιωτικό ίδρυμα γινόταν ο μεγαλύτερος δωρητής του ΠΟΥ, αυτό θα ήταν μετασχηματιστικό», δήλωσε το 2020 ο Λόρενς Γκόστιν, διευθυντής του Ινστιτούτου Ο’Νιλ στο Πανεπιστήμιο Τζόρτζταουν και διευθυντής του Κέντρου Συνεργασίας του ΠΟΥ για το Εθνικό και Παγκόσμιο Δίκαιο Υγείας, προσθέτοντας ότι η ιδέα ότι ένα ιδιωτικό ίδρυμα θα μπορούσε να έχει τέτοια επιρροή «θα ήταν αδιανόητη» την εποχή που ιδρύθηκε ο ΠΟΥ ως διακυβερνητικός οργανισμός. «Θα επέτρεπε σε έναν μόνο πλούσιο φιλάνθρωπο να καθορίσει την παγκόσμια ατζέντα για την υγεία», είπε ο Γκόστιν, αναφερόμενος στον Γκέιτς.
Προφανώς, ωστόσο, όλα είναι πιθανά, συμπεριλαμβανομένου όχι μόνο του να αφήσουν τον Γκέιτς και τη φαρμακευτική βιομηχανία να βάλουν τον ΠΟΥ με τα κράτη μέλη του στις τσέπες τους, αλλά και να τους δώσουν απεριόριστη εξουσία.
Η Κριστίν Άντερσον, Γερμανίδα βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από το κόμμα Alternative für Deutschland, δήλωσε αυτόν τον μήνα:
«Συνειδητοποίησαν κάτι κατά τη διάρκεια της COVID: όσο κι αν ήθελαν να επιβάλουν ακόμη πιο σκληρούς περιορισμούς, ήταν περιορισμένοι — επειδή σε μια δημοκρατία, αν ένας πολιτικός το παρακάνει, κινδυνεύει να μην επανεκλεγεί. Οπότε, η λύση; Να μεταφερθεί η εξουσία σε ένα μη εκλεγμένο όργανο όπως ο ΠΟΥ. Με αυτόν τον τρόπο, όταν επιβάλλονται σκληρά μέτρα — lockdown, υποχρεωτικά εμβόλια ή οτιδήποτε άλλο — μπορούν να πουν: “Ε, δεν ήμασταν εμείς. Τα χέρια μας είναι δεμένα. Ο ΠΟΥ πήρε την απόφαση”».
Οι τροποποιημένοι υγειονομικοί κανονισμοί δίνουν στον ΠΟΥ τόσο πρωτοφανή εξουσία που η πρώην υπουργός Εσωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου, Σουέλα Μπρέιβερμαν, προειδοποίησε:
«[Οι] προτεινόμενες τροποποιήσεις του ΠΟΥ στους διεθνείς υγειονομικούς κανονισμούς του και στην επικείμενη συνθήκη για την πανδημία αποτελούν την πιο σοβαρή απειλή για την εθνική κυριαρχία εδώ και μια γενιά.»
«Θαμμένες μέσα σε αυτά τα νομικά πλαίσια βρίσκονται προτάσεις που θα επέτρεπαν σε μη εκλεγμένους αξιωματούχους του ΠΟΥ να κηρύσσουν καταστάσεις έκτακτης ανάγκης δημόσιας υγείας και να εκδίδουν συστάσεις – συμπεριλαμβανομένων των lockdown, του κλεισίματος των συνόρων και των απαιτήσεων εμβολιασμού».
Αυτές οι απαιτήσεις περιλαμβάνουν ψηφιακά διαβατήρια εμβολίων. Οι τροποποιημένοι κανονισμοί ενθαρρύνουν τη χρήση ψηφιακών εργαλείων για την τεκμηρίωση της υγείας. Τα ψηφιακά διαβατήρια εμβολίων, τα οποία δεν είναι ακόμη υποχρεωτικά, θα μπορούσαν να καταστούν υποχρεωτικά. Προηγούμενα σχέδια των τροποποιήσεων, τα οποία απορρίφθηκαν μετά από αντιδράσεις, περιελάμβαναν επίσης προτάσεις για υποχρεωτικά ψηφιακά έγγραφα υγείας και διατάξεις για την έγκριση πιστοποιητικών εμβολιασμού σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, ακόμη και για εμβόλια σε ερευνητικά στάδια.
Είναι καταστροφικό το γεγονός ότι οι εθνικές κυβερνήσεις συμφώνησαν να δοθεί αυτή η εξουσία στον ασύδοτο ΠΟΥ. Δυστυχώς, κατέστη ένας πλήρως ατιμασμένος και διεφθαρμένος οργανισμός, τόσο βαθιά στις τσέπες όχι μόνο του Γκέιτς και της φαρμακευτικής βιομηχανίας, αλλά και της κομμουνιστικής Κίνας.
Κατά τη διάρκεια της Covid-19, ο ΠΟΥ και ο «Δρ.» Τέντρος επαίνεσαν την Κίνα για τον «εξαιρετικό» χειρισμό της πανδημίας. Μέχρι σήμερα, δεν έχει γίνει τίποτα για τον διπρόσωπο ρόλο που έπαιξε ο ΠΟΥ κατά τη διάρκεια της Covid, όταν ο οργανισμός παπαγάλιζε την προπαγάνδα του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος για τον ιό. Η Κίνα, επίσης, δεν έχει υποστεί ποτέ ούτε μία αρνητική συνέπεια — όχι μόνο επειδή εξαπέλυσε τον ιό στον κόσμο, αλλά και επειδή σκόπιμα είπε ψέματα για τη μεταδοτικότητα του ιού από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Ο ίδιος ο ΠΟΥ παραδέχεται ότι περίπου 15 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν από τον ιό Covid — τον οποίο αρνήθηκε να προσπαθήσει να σταματήσει πριν εξελιχθεί σε πανδημία. Προφανώς, όλοι μας υποτίθεται ότι τώρα πρέπει να προσποιούμαστε ότι όλα αυτά δεν συνέβησαν ποτέ και να αναμένουμε από τον ΠΟΥ οδηγίες και καθοδήγηση ακόμη και σε πιθανές πανδημίες. Η Ευρωπαϊκή Ένωση τον Ιούνιο του 2024 επαίνεσε τους τροποποιημένους υγειονομικούς κανονισμούς ως «ιστορικούς». Ναι, είναι «ιστορικοί» — αλλά για λάθος λόγο.
Θα έπρεπε, λοιπόν, να επιτρέπεται στον μη εκλεγμένο και διεφθαρμένο ΠΟΥ να καθορίζει πότε κηρύσσεται μια πανδημία και, αν ναι, πώς θα την αντιμετωπίσει; Θα έπρεπε ο ΠΟΥ να μπορεί να προτείνει περιορισμούς, να σας θέσει σε καραντίνα, να κρατήσει τα παιδιά σας σπίτι από το σχολείο και να υπαγορεύει εάν πρέπει ή όχι να κάνετε εμβόλιο; Θα θέλατε ο «Δρ.» Τέντρος να αποφασίσει πώς πρέπει να ζήσετε;
Το πιο προφανές μειονέκτημα, με βάση τις προηγούμενες επιδόσεις, είναι ότι ο ΠΟΥ θα οπλίσει τις εξουσίες του υπό το πρόσχημα της «δημόσιας υγείας» για να επιδιώξει αυστηρά πολιτικές ατζέντες. Σύμφωνα με τον Braverman:
«Ο ΠΟΥ επιμένει ότι αυτά τα μέτρα είναι απαραίτητα για να διασφαλιστεί η παγκόσμια ετοιμότητα. Αλλά το ερώτημα είναι η ετοιμότητα για τι – και με ποιους όρους; Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς μια μελλοντική κρίση – πραγματική ή υποτιθέμενη – όπου τα πολιτικά συμφέροντα μεταμφιέζονται σε δημόσια υγεία, ειδικά σε μια εποχή όπου η ψηφιακή λογοκρισία και η ιδεολογική σύλληψη γίνονται ολοένα και πιο φυσιολογικά.»
Δυστυχώς, το σενάριο του Braverman για πολιτικά συμφέροντα που μεταμφιέζονται σε δημόσια υγεία δεν είναι καν απίθανο. Τον Μάιο του 2024, ο ΠΟΥ δήλωσε:
«Σε μια ηχηρή έκκληση για δράση, η Εβδομηκοστή έβδομη Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας αναγνώρισε την κλιματική αλλαγή ως άμεση απειλή για την παγκόσμια υγεία, εγκρίνοντας ένα ψήφισμα που υπογραμμίζει την επείγουσα ανάγκη για αποφασιστικά μέτρα για την αντιμετώπιση των σοβαρών κινδύνων για την υγεία που θέτει η κλιματική αλλαγή.
«Το ψήφισμα, το οποίο υποστηρίζεται συντριπτικά από τα κράτη μέλη, παρουσιάζει μια επισκόπηση της υπαρξιακής απειλής που θέτει η κλιματική αλλαγή στην ανθρώπινη υγεία. Η Συνέλευση Υγείας υποστηρίζει ότι η ριζική δράση είναι επιτακτική για την προστασία της υγείας του πλανήτη, υπογραμμίζοντας την αλληλεξάρτηση της περιβαλλοντικής βιωσιμότητας και της δημόσιας υγείας.»
Τι σημαίνει αυτό; Ότι η δημόσια υγεία, σύμφωνα με τον ΠΟΥ και τα κράτη μέλη του (τις κυβερνήσεις σας), είναι πλέον συνυφασμένη με την «κλιματική αλλαγή». Αν ο μαχητής του κλίματος Μπιλ Γκέιτς και οι συνεργάτες του στον ΠΟΥ το επιθυμούν, μπορούν να κηρύξουν «κλιματική πανδημία», να επιβάλουν lockdown και να εφαρμόσουν όποια μέτρα θεωρούν κατάλληλα «για να σώσουν τον πλανήτη». Στην πραγματικότητα, από την εποχή της Covid-19, ο διεφθαρμένος Τέντρος του ΠΟΥ συνεχίζει να σπέρνει τον φόβο, κάνοντας δυσοίωνες «προβλέψεις» ότι μια νέα πανδημία είναι «αναπόφευκτη».
Υπάρχει ένας τέλειος λόγος γι’ αυτό: Χωρίς μια διαρκώς παρούσα, επικείμενη και τρομερά θορυβώδη «πανδημία», δεν θα υπήρχε καμία νομιμότητα για τον ΠΟΥ να καταλάβει όλη αυτή την εξουσία και να αποκτήσει πρόσβαση σε τόσο μεγάλο έλεγχο. Αυτή η οικειοποίηση εξουσίας στον εαυτό του θα μπορούσε εύλογα να μετατραπεί σε ξέφρενο ολοκληρωτισμό, εκτός εάν οι νομοθέτες αναλάβουν αμέσως δράση και απαιτήσουν από τις κυβερνήσεις τους να αντιταχθούν στις τροποποιήσεις του Διεθνούς Κανονισμού Υγείας – και να εξαιρεθούν από αυτές.
Καλώς ορίσατε στο «Υπουργείο Αλήθειας» του Τζορτζ Όργουελ. Οι νομοθέτες σε όλο τον κόσμο πρέπει επειγόντως να ενεργήσουν εκ μέρους του λαού που εκλέχθηκαν να εκπροσωπούν. Καμία κυβέρνηση εδώ δεν φαίνεται να έχει κατά νου τα συμφέροντα των πολιτών της. Ο χρόνος τελειώνει – γρήγορα.
πηγή: https://ellinikiafipnisis.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου