Από το το έβδομο βιβλίο του Αρριανού του έργου «Αλεξάνδρου ανάβασις».
«Όποιος κατακρίνει τον Αλέξανδρο ας μην τον κατηγορεί αναφέροντας μόνο όσα είναι άξια κατηγορίας αλλά αφού συγκεφαλαιώσει σε ένα όλες μαζί τις πράξεις του Αλεξάνδρου, έτσι τότε ας αναλογιστεί πόσο ασήμαντος είναι αυτός που κατηγορεί και σε ποια ταπεινή θέση βρίσκεται, ενώ αντίθετα πόσο σπουδαίος υπήρξε εκείνος και σε ποιο σημείο της ανθρώπινης επιτυχίας ανέβηκε, αφού χωρίς καμμιά αμφισβήτηση έγινε βασιλιάς και στις δύο ηπείρους, και ότι γέμισε όλον τον κόσμο με τ’ όνομά του, ενώ αυτός που τον κατακρίνει είναι πολύ ταπεινός και ασχολείται με ταπεινά πράγματα, χωρίς όμως και αυτά να μπορεί να τα καταφέρνει.
Όπως εγώ τουλάχιστον νομίζω στην εποχή του Αλεξάνδρου ούτε ένα έθνος ανθρώπων ούτε μια πόλη ούτε ένας άνθρωπος υπήρχε, που σ’ αυτόν δεν είχε φτάσει η φήμη για τον Αλέξανδρο. Λοιπόν ούτε σ’ εμένα φαίνεται ότι γεννήθηκε χωρίς θεία βούληση αυτός ο άνδρας που δεν ήταν όμοιος με κανέναν άλλον άνθρωπο.»
πηγή: https://enromiosini.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου