"Να μιλάμε πνευματικά χωρίς να μιλάμε πνευματικά."
Αυτό διάβασα προχτές και ενθουσιάστηκα. Κι ενθουσιάστηκα γιατί θυμήθηκα ότι αυτό το βίωσα με κάποιες μορφές χαριτωμένες και φωτισμένες.
Να μιλάς πνευματικά χωρίς να μιλάς πνευματικά. Όπως ο καλός παππούλης, μου μιλούσε για τις απίθανες ντρίπλες του Ροναλντίνιο και γελούσε. Ή όπως ο αγιορείτης μοναχός περιέγραφε στην παρέα μας, για τα φάρμακα του διαβήτη που έπαιρνε και τις εγχειρίσεις που έκανε, μ' ένα τρόπο ευχάριστο, παιδικό, χαριτωμένο, αλλιώτικο, θεϊκό.
Θα μου πεις όλα αυτά τώρα, είναι πνευματικά; Ναι είναι, όταν χωρίς να μιλάς για το Θεό αναβλύζει η παρουσία σου ολόκληρη Χριστό. Είναι το χιούμορ, η απλότητα, η γλυκύτητα, η αγάπη, ο ενθουσιασμός στον τρόπο που θα πεις κάτι και όχι τόσο τα λόγια. Πνευματικό είναι αυτό που κουβαλας στη ψυχή σου, το ξεχειλισμένο φως που αγγίζει και αλλιώνει θετικά τον άλλο άνθρωπο. Το πλέον πνευματικό είναι να κενωθείς, να αδειάσεις από οτιδήποτε ψεύτικο και υποκριτικό για να 'ρθει να κατοικήσει στην καρδιά σου ο Χριστός.
Το πιο όμορφο κήρυγμα τελικά είναι να μη μιλάς,να σωπάσεις και ν'αφήσεις να μιλάει μέσα από σένα το Άγιο Πνεύμα.Το θαύμα θα γίνει όχι όταν ο άλλος σε ακούσει,αλλά όταν σε νιώσει.Οταν πληροφορηθεί βαθιά μέσα του,ότι εδώ σ'αυτον τον άνθρωπο κατοικεί ο Θεός.Και τότε οι ντρίπλες σου όσο αδέξιες κι αν φαντάζουν θα καταλήξουν εύκολα σε γκολ.
Αλέξης Αλεξάνδρου
πηγή: https://yiorgosthalassis.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου