Νὰ βάλουμε τὸν ἑαυτό μας στὴ θέση τοῦ Τιμίου Προδρόμου. Ἄραγε πῶς θὰ τὸ παίρναμε ἐμεῖς τὸ ὅλο θέμα; Νὰ φυλακισθοῦμε, νὰ περιφρονηθοῦμε, νὰ κατηγορηθοῦμε, νὰ ἀδικηθοῦμε, κι ἐκεῖ στὴ φυλακὴ νὰ μὴν ξέρουμε τί θὰ μᾶς συμβεῖ, καὶ κάποια στιγμὴ νὰ ἔρθει ὁ δήμιος νὰ μᾶς πάρει τὸ κεφάλι.
Ὅλοι οἱ ἅγιοι μάρτυρες – καὶ ὁ Τίμιος Πρόδρομος – ὅταν ἔφθανε ἡ ὥρα τοῦ μαρτυρίου, ἡ ὥρα τοῦ τέλους, χαίρονταν καὶ δὲν λογάριαζαν καθόλου ἄν πονέσουν ἤ ἄν δυσκολευτοῦν. Ἄλλο εἶναι νὰ τὰ διαβάζουμε αὐτὰ ἐμεῖς σήμερα καὶ ἄλλο εἶναι νὰ βάλουμε τὸν ἑαυτό μας στὴ θέση τοῦ κάθε μάρτυρος, τὴ στιγμὴ ποὺ δὲν σηκώνουμε κάποιες δυσκολίες ποὺ μᾶς τυχαίνουν: μπορεῖ νὰ μᾶς ἀδικοῦν, νὰ μᾶς περιφρονοῦν, νὰ μᾶς κατηγοροῦν, νὰ μᾶς συκοφαντοῦν. Ἐμεῖς δὲν εἴμαστε καθόλου πρόθυμοι νὰ τὰ σηκώσουμε, ἐνῶ πρέπει νὰ χαιρόμαστε. Αὐτὸ εἶναι μιὰ κάποια συμμετοχὴ σὲ ἕνα ὑποτυπῶδες μαρτύριο.
Πόσο ἀδικοῦμε τὸν ἑαυτό μας καὶ πόσο φυσικὰ πέφτουμε ἔξω, ὅταν, χωρὶς νὰ φωτιζόμαστε ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ Θεοῦ, νομίζουμε ὅτι βλέπουμε σωστά, κρίνουμε καὶ ἐκτιμοῦμε σωστά. Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγάλο κακὸ στὴν ἀνθρωπότητα. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔχουν νοῦ, ἀλλὰ δυστυχῶς ὅμως κάνουν ὅπως τὸ μικρὸ παιδί, ποὺ τὸ πιάνει τὸ πεῖσμα μερικὲς φορὲς καὶ θέλει μόνο του νὰ φτιάξει κάποια πράγματα, ἐνῶ δὲν εἶναι ἀκόμη σὲ θέση νὰ τὰ φτιάξει. Καὶ τὰ κάνει θάλασσα, ἀλλὰ δὲν ἀφήνει τὸ πεῖσμα του καὶ κάνει πέρα τὴ μάνα του. Καὶ φυσικὰ τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι νὰ μὴν κάνει τίποτε, καὶ ὄχι μόνο αὐτό, ἀλλὰ μπορεῖ νὰ κάνει καὶ πολλές ζημιές˙ καὶ μεγάλες ζημιές. Ἔτσι ὁ ἄνθρωπος κάνει πέρα τὸν Θεό, δὲν θέλει τὸ φῶς τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ πεῖσμα, ἀπὸ ἐγωισμό, ἀπὸ μιὰ αἴσθηση αὐτάρκειας ἤ καλύτερα ἀπὸ μιὰ διάθεση νὰ ἔχει αἴσθηση αὐτάρκειας. Δὲν τὸν λογαριάζει τὸν Θεὸ καὶ μένει χωρὶς τὸ φῶς τοῦ Θεοῦ.
Ἄς παρακαλέσουμε ἰδιαίτερα σήμερα τὴν Παναγία νὰ μεσιτεύσει γιὰ μᾶς, ὥστε νὰ νιώσουμε ὅτι μπῆκε ἡ ψυχή μας στὸν δρόμο τῆς σωτηρίας καὶ ἄρχισε νὰ γίνεται πραγματικότητα ἡ σωτηρία μέσα μας. Εἶναι κακό, ἀδελφοί μου, νὰ ἀρκεσθεῖ κανεὶς ἁπλῶς στὸ ὅτι ἔχει κάποια θρησκευτικότητα, κάποια σχέση καὶ ἀναφορὰ στὸν Θεό, χωρὶς ἡ ψυχή του στὴν οὐσία νὰ εἶναι στὸν δρόμο τῆς σωτηρίας. Νὰ προσευχηθοῦμε νὰ πρεσβεύσει ἡ Παναγία καὶ ὅλοι οἱ ἅγιοι, ὥστε νὰ συνέλθουμε καὶ προσωπικὰ ὁ καθένας μας καὶ ὡς ἔθνος. Νὰ ξυπνήσουμε, νὰ σηκωθοῦμε ἐπάνω, νὰ μετανοήσουμε, νὰ ἐπιστρέψουμε στὸν Θεὸ εὐχαριστώντας τον γιὰ ὅσα ἔκανε μέχρι τώρα. Νὰ ἀνταποκριθοῦμε πλήρως στὴν ἀγάπη του καὶ στὴ συγκατάβασή του, νὰ μποῦμε στὸν δρόμο τῆς σωτηρίας, νὰ σωθοῦμε ὄντως. Νὰ τὸ νιώσουμε ἀπὸ τὸν κόσμο αὐτὸν ὅτι μᾶς δέχεται, μᾶς σώζει ὁ Κύριος καὶ νὰ φύγουμε σεσωσμένοι στὴν αἰώνια ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου