Μακριά από το σπίτι του Πατέρα.
Πάνω σε κοπριές καθόμαστε. Γεμάτοι πληγές στο σώμα μας. Γεμάτοι πληγές και στη ψυχή…
Το μόνο που χρειάζεται, για να σωθούμε απ’ τα χάλια μας, είναι να ρίξουμε τα μούτρα μας. Να ρίξουμε τα μούτρα μας και να επιστρέψουμε πάλι πίσω.
Θέλει κότσια να παραδεχτείς πως έσφαλες.
Και εμείς σφάλαμε. Όλοι μας. Ο καθένας με το δικό του τρόπο.
Τον φτύσαμε στα μούτρα τον Πατέρα μας. Τον φτύσαμε στα μούτρα και φύγαμε μακριά Του. Τυφλοί ήμασταν. Μωροί. Ανόητοι. Δεν εκτιμήσαμε την ελευθερία που είχαμε κοντά Του.
Νυχτώνει…
Ας μην μας βρει η σκοτεινιά μακριά απ΄το σπίτι μας.
Ας σηκωθούμε και επιστρέψουμε όλοι. Όλοι μας. Καθένας από τη σκλαβιά του.
Ο Πατέρας είναι εκεί. Όρθιος. Μας περιμένει. Με ανοιχτή την αγκαλιά. Αρκετό χρόνο χάσαμε.
Καλή επιστροφή αδέρφια…
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου