Από τον κ. Δημήτριο Ρίζο *
Τὴν ἀποστολικὴ περικοπὴ ποὺ ἀκούσαμε σήμερα τὴν ἀκοῦμε κατὰ τὴν δεκάτη Κυριακὴ μετὰ τὴν Πεντηκοστή. Ἐπὶ πλέον τὴν ἀκοῦμε ἄλλες ἐννέα φορὲς μέσα στὸ ἐκκλησιαστικὸ ἔτος, σὲ ἑορτὲς τῶν Ἁγίων Ἀπο-στόλων. Ἔτσι τὴν ἀκούσαμε καὶ σήμερα ποὺ γίνεται ἡ ἑορτὴ τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, ὅπου μίλησε στὸν Ἄρειο Πάγο, βρέθηκε στὴν Κόρινθο, πόλι σημαντικὴ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη. Ἀλλ’ ἐνῶ πῆγε γιὰ λίγο καιρό, παρέτεινε τὴν παραμονή του. Κατήχησε καὶ ἵδρυσε τὴν τοπικὴ Ἐκκλησία. Μετὰ ἀπὸ τρία ἑξάμηνα ἀνεχώρησε γιὰ τὴν Ἔφεσο.
Πληροφορήθηκε ὅμως γιὰ τὴν κατάστασι τῶν πιστῶν στὴν Κόρινθο, ὅτι δηλ. δημιουργήθηκαν κάποια προβλήματα μεταξὺ τῶν πιστῶν. Φαίνεται ὅτι ἔστειλαν καὶ κάποια ἐπιστολή, καὶ ζητοῦσαν λύσι γιὰ διά-φορα ζητήματα. Ἔχομε τὴν μαρτυρία ὅτι καὶ ἡ Χλόη μὲ τὸ ὄνομα, ἔδωσε πληροφορίες στὸν Ἀπόστολο, γιὰ κάποιες ἀταξίες, καὶ τὴν ἐμφάνισι φα-τριῶν καὶ σχισμάτων. Φαινόμενο αἱμομιξίας τάραξε τὴν τοπικὴ Ἐκκλη-σία, καὶ περιστατικὰ ἄλλα ἐκλύσεως τῶν ἠθῶν. Ἀκόμα παρατηρήθηκε προσφυγὴ στὰ ἐθνικὰ δικαστήρια γιὰ λύσι διαφορῶν μεταξὺ τῶν πιστῶν. Πέρα ὅμως ἀπὸ τὶς διαφορὲς τέτοιων θεμάτων, ἐμφανίσθηκαν καὶ ἀμφιβολίες γιὰ θέματα πίστεως, καὶ κυρίως σχετικὰ μὲ τὴν ἀνάστασι τῶν νεκρῶν.
Ὅλα τὰ παραπάνω ἔδωσαν τὴν ἀφορμή, ἢ καλλίτερα τὴν εὐκαιρία νὰ γράψη καὶ νὰ στείλη τὴν ἐπιστολὴ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, γνωστὴ σὲ ἐμᾶς ὡς Α΄ πρὸς Κορινθίους.
Στέκομαι στὴν περικοπὴ τοῦ σημερινοῦ ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος.
Μὲ μεγάλη τέχνη καὶ σοφία, ὡς φωτισμένος, ἐλέγχει καὶ νουθετεῖ τὴν νεοσύστατη Ἐκκλησία τῆς Κορίνθου. Δὲν εἶναι εὔκολο τὸ ἔργο, ποὺ ἔχει νὰ κάνη. Τὸν ἔλεγχο δὲν τὸν ἀνέχονται ὅλοι, ἢ μᾶλλον κανένας δὲν τὸν ἀνέχεται. Χρειάζεται τρόπος γιὰ νὰ ἔχη τὸ ἀναμενόμενο ἀποτέλεσμα.
Καὶ μὲ τρόπο τοὺς λέγει· Πολὺ γρήγορα γίνατε πλούσιοι καὶ δὲν χρειάζεστε κανέναν, σύντομα χορτάσατε, πλουτίσατε μὲ πνευματικὰ χαρίσματα καὶ δὲν ἔχετε ἀνάγκη νὰ προσθέσετε τίποτα; Καὶ ὅμως αὐτὰ ποὺ νομιζετε ὅτι ἔχετε δίνονται στὸν μελλόντα αἰῶνα καὶ ὄχι ἐδῶ. Ἂν ἔχετε αὐτὴν τὴν ἰδεά γιὰ τὸν ἑαυτό σας, τότε εἴσαστε ἀτελέστατοι. Τοὺς τὰ λέγει αὐτὰ μὲ μεγάλη λύπη, διότι χωρὶς ἐμᾶς ἀξιωθήκατε νὰ ἔχετε τέτοια χαρίσματα. Καὶ μακάρι νὰ εἴχατε φθάση τότο ψηλά, διότι θὰ μπορούσαμε καὶ ἐμεῖς οἱ δάσκαλοί σας νὰ μετέχωμε στὴν χαρά σας.
Καὶ ἀρχίζει ἀμέσως τὸν ἐλεγκτικὸ λόγο, λέγοντας· Εἴμαστε μακρυὰ ἀπὸ τὸ νὰ βασιλεύσουμε, διότι νομίζω ὅτι ὁ Θεὸς ἐμᾶς τοὺς Ἀποστόλους μᾶς ἔδειξε στὰ μάτια τῶν ἀνθρωπων τελευταίους κατὰ τὴν ἀξία, καὶ καταδίκους ἑτοίμους γιὰ θανάτωσι, καὶ ὄχι ἀξίους γιὰ θεϊκὰ χαρίσματα.
Ἐμεῖς οἱ Ἀπόστολοι δὲν πάσχομε σὲ ἕνα μόνον μέρος τοῦ Κόσμου, ἀλλὰ σὲ ὅλη τὴν Οἰκουμένη, καὶ μᾶς βλέπουν νὰ πάσχουμε ὄχι μόνον οἱ ἄνθρωποι. Αὐτὰ γιὰ τὸ ὁποῖα πάσχομε εἶναι τοσο σημαντικά, ποὺ γίνο-νται θέαμα καὶ γιὰ τοὺς ἀγγέλους.
Οἱ Ἀπόστολοι βασανιζόματε γιὰ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ὡς ἀνόητοι καὶ μωροί, ἐνῶ ἐσᾶς Κορίνθιοι, σᾶς τιμοῦν ὡς σοφοὺς καὶ ὑπερηφα-νεύεσθε ὅτι αὐτὸ γίνεται γιὰ τὸν Χριστό. Αὐτὸ ὅμως εἶναι ἀδύνατον, διότι εἶναι ἀδύνατον ἐμεῖς οἱ Ἀπόστολοι νὰ μὴ φρονοῦμε κατὰ Χριστόν, ἄρα ἐσεῖς σφάλετε.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος σὲ πολλὰ σημεῖα τῶν ἐπιστολῶν του ὅταν ἀναφέρεται σὲ ἀσθένειες ἐννοεῖ τοὺς διωγμούς. Καὶ ἐδῶ ὅταν λέγει στοὺς Κορινθίους ὅτι ἐμεῖς οἱ Ἀπόστολοι εἴμαστε ἀσθενεῖς, τοὺς ὑπενθυμίζει ὅτι οἱ Ἀπόστολοι κακοπαθοῦμε ἀπὸ τόπο σὲ τόπο, καὶ βρισκόμαστε σὲ διωγμούς, θλίψεις καὶ πειρασμούς, καταφρονημένοι σὰν ἄτιμοι καὶ ἀγενεῖς καὶ ἐξουθενημένοι. Ἐσεῖς ἀντίθετα κατοικεῖται στὴν πατρίδα σας καὶ ἐλεύθερα ἐργάζεσθε καὶ ἀναπαύεσθε, εἶσθε ἔνδοξοι, τίμιοι καὶ εὐγενεῖς. Εἶναι λοιπὸν δίκαιον οἱ Ἀπόστολοι νὰ κακοπαθοῦμε καὶ νὰ θλιβόμαστε, καὶ ἐσεῖς οἱ Χριστιανοὶ τῆς Κορίνθου νὰ ἀναπαύεσθε μὲ τὰ ἀγαθά σας καὶ νὰ εὐτυχῆτε; Μᾶλλον δὲν πολιτεύεσθε ἀντάξια τῶν Ἀποστόλων καὶ μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ, καὶ γιὰ τὸν λόγο αὐτὸν δὲν πρέπει νὰ καυχᾶσθε.
Ὅταν λέγει «ἄχρι τῆς ἄρτι ὥρας» τονίζει ὅτι ὅσα πάσχουν οἱ Ἀπό-στολοι δὲν εἶναι κάτι στιγμιαῖο, ποὺ γίνεται μία φορὰ τώρα, ἀλλὰ δηλώνει μία συνεχιζόμενη κατάστασι ἀπὸ τὸ παρελθόν μέχρι τώρα. Εἴμαστε πεινασμένοι, διψασμένοι, γυμνοί. Ἐνῶ ἀντίθετα ἐσεῖς εἴσαστε χορτάτοι, γεμάτοι ἀπὸ ἀγαθὰ καὶ ντυμένοι.
Ἐπὶ πλέον ἐμεῖς κολαφιζόμαστε, δηλαδὴ δερνόμαστε μὲ τὴν χούφρα τοῦ χεριοῦ στὸν τράχηλο ποὺ κάμνει κρότο γιὰ νὰ γελᾶνε οἱ παρευρι-σκόμενοι. Τὸ λέγει αὐτὸ γιὰ ἐκείνους ποὺ ὑπερηφανεύονταν καὶ δὲν ἀνέχονταν νὰ λάβουν καμμία ἀτιμία.
Εἶναι γνωστὸ ἀκόμα ὅτι οἱ Ἀπόστολοι διωκόμαστε. Δὲν προλαβαί-νουμε νὰ στερεώσουμε καὶ νὰ ὀργανώσουμε καλὰ μία τοπικὴ Ἐκκλησία, καὶ ἀναγκαζόμαστε νὰ φύγουμε διωγμένοι μὲ βία. Ἡ ἀντίθεσι μὲ τοὺς Κορινθίους εἶναι φανερὴ. Ἐσεῖς μένετε στὰ ὑποστατικά σας, μὲ τὰ ἀγαθά σας, ποὺ δὲν ἀποχωρίζεσθε.
Ἐλέγχοντας τοὺς ψευδοδιδασκάλους, ποὺ ἐπιχειροῦν νὰ διδάξουν γιὰ νὰ κερδίζουν, τονίζει ὅτι τρέφονται οἱ ἀπόστολοι «ἐργαζόμενοι ταῖς ἰδίαις χερσί». Ὁ ἀπόστολος Παῦλος κανέναν δὲν ἐπιβάρυνε, ἀλλὰ δού-λευε ὡς σκηνοποιὸς γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ γιὰ τὴν συνοδεία του.
Φθάνει στὸ σημεῖο νὰ φανερώση τὸ μεγαλεῖο τῶν ἀποστόλων· Εἶναι τὸ γεγονός ὅτι δὲν παραπονούμαστε γιὰ τὰ κακὰ ποὺ δοκιμάζομε. Αὐτὸ φαίνεται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι αὐτοὺς ποὺ μᾶς κακοποιοῦν προσπαθοῦμε νὰ τοὺς εὐεργετήσουμε, ἐκείνους ποὺ μᾶς ἀτιμολογοῦν τοὺς καλολο-γοῦμε, καὶ ἐκείνους ποὺ μᾶς βλασφημοῦν καὶ μᾶς φέροντα τραχύτερα, ἐμεῖς τοὺς ἀνταμείβουμε μὲ πραότητα,. Αὐτὴ εἶναι ἡ παράκλησις, δηλαδὴ ἡ συνομιλία ποὺ πραΰνει τὴν διάθεσι.
Δεῑτε τώρα μέχρι ποῦ ἔφθασε ὁ Παῦλος! Γίναμε, λέγει, «περικαθάρματα», δηλ. αὐτὸ ποὺ βγάζει τὸ σφουγγάρι ὅταν καθαρίζει ἕνα βρώμικο ἀγγεῖο, τὸ ὁποῖο πετᾶμε ἔξω ὡς σιγχαμερό. Καὶ ὡς τέτοιοι εἴμαστε ἄξιοι γιὰ ἀπόρριψι, ἀπὸ παλαιὰ καὶ μέχρι τώρα.
Ἀδελφοί μου, ἔχομε εἰκόνα γιὰ τὸ δύσκολο ἔργο τῶν ἀποστόλων. Οἱ Κορίνθιοι πῆραν ἕνα μάθημα, ποὺ εἶναι καὶ γιὰ μᾶς ἀναγκαῖο. Μὲ ταπεί-νωσι, χωρὶς μεγάλη ἰδέα γιὰ τὴν προσπάθεια τῆς πνευματικῆς μας προκο-πῆς, καὶ μὲ παράδειγμα τὴν ἐργασία τῶν Ἀποστόλων νὰ πορευώμαστε, ὅπως μᾶς προτρέπει ὁ Παῦλος· «Παρακαλῶ ὑμᾶς, μιμηταί μου γίνεσθε».
*Δρ θεολογίας-φιλόλογος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου