1. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας δεν ήταν ούτε έμπορος ναρκωτικών, ούτε χρήστης. Ναι, είχε συλληφθεί το 2008, αλλά είχε αθωωθεί πανηγυρικά. Ίσως βέβαια πήγε καμιά φορά αδιάβαστος στο σχολείο. Οι συγγενείς του δια δικηγόρου λαμβάνουν νομικά μέτρα εναντίον όσων ευθύνονται για την “διαρροή” της ψευδούς είδησης.
2. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας δεν ανήκε σε καμία οργάνωση. Καμία απολύτως.
3. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας δεν έριξε κατά αστυνομικών. Δεν έριξε κατά κανενός. Έριξε στον αέρα με το κυνηγητικό του όπλο τύπου Saiga που μοιάζει οπτικά με Καλάσνικοφ αλλά δεν είναι Καλάσνικοφ (πηγή). Έριξε λοιπόν στον αέρα με άσφαιρα, δηλαδή αβολίδωτα. Μόνο για τον κρότο.
4. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας είχε όνειρο να χτιστεί μια μεγάλη εκκλησία στο χωριό του.
5. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας ήταν στοχοποιημένος από την αλβανική αστυνομία. Στις 26.10 είχε προσαχθεί στο τμήμα. Χωρίς λόγο. Έτσι. Του είπαν να μην τολμήσει να ξαναβάλει τη μεγάλη του σημαία στον λόφο. Την έβαλε.
6. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας δεν έριξε κατά αστυνομικών. Το ξαναλέω για εμπέδωση. Αν ήθελε, μπορούσε. Είχε την ευκαιρία. Δεν ήθελε.
7. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας ετράπη σε φυγή όταν κατάλαβε ότι θα τον κυνηγήσουν. Τον πυροβόλησαν μέσα στο χωριό. Ανέβηκε στο βουνό. Έφυγε πολύ μακρυά. Συνάντησε και μίλησε με έναν βοσκό για 45 λεπτά. Θα μπορούσε να προχωρήσει και να περάσει τα σύνορα προς Ελλάδα. Το χωριό του απέχει μόνο 6 χιλιόμετρα από τα σύνορα. Κάποια στιγμή μετάνιωσε και άρχισε να επιστρέφει. Αποφάσισε ότι ήταν η ώρα του να πεθάνει από τα πυρά των Αλβανών. Πάνω από 200 αστυνομικοί είχαν ήδη καταλάβει τα γύρω βουνά στο μεταξύ. Μαζί με ελικόπτερο και drone. Το drone υποθέτω ότι κατέγραψε τον θάνατο σε βίντεο. Ευκαιρία να το ζητήσουν οι ελληνικές αρχές.
8. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας πέθανε με γαλήνιο πρόσωπο, με χαμόγελο και με τα χέρια ανοιχτά και ψηλά κοιτώντας στα μάτια τους εκτελεστές του. Ο έμπειρος Έλληνας ιατροδικαστής που τον είδε για 5 λεπτά (τόσο του επετράπη) είπε ότι δεν έχει δει ποτέ ξανά στην ζωή του τέτοιον νεκρό!
9. Χτυπήθηκε σε δύο σημεία, κοντά στην καρδιά. Τα διαμπερή τραύματα οι Αλβανοί τα έραψαν έχοντας πλύνει το σώμα του, ώστε να μην είναι δυνατή βαθύτερη εξέταση. Όπως είπε ο Έλληνας ιατροδικαστής, χτυπήθηκε από απόσταση 10-15 μέτρων. Ράψιμο τραυμάτων δεν έχει γίνει ποτέ σε νεκρό!
10. Τα δύο χτυπήματα στο αλβανικό περιπολικό είναι σε διαφορετικά σημεία (ένα δεξιά και ένα αριστερά). Εκτός της περίπτωσης να έκανε σβούρα το αυτοκίνητο, δεν είναι δυνατόν να προκλήθηκαν από έναν άνθρωπο σε μία ανταλλαγή πυρών. Είτε προέρχονται από ανταλλαγή πυρών με δύο υπόπτους (δηλαδή σε διαφορετικό περιστατικό), είτε κάτι άλλο συμβαίνει.
11. Στο βίντεο ολίγων δευτερολέπτων μέσα στο χωριό, οι πυροβολισμοί που ακούγονται είναι οι πρώτοι που έπεσαν εκείνη την ημέρα (διότι ένα δευτερόλεπτο πριν ακουστούν, φαίνονται να περπατούν αμέριμνα δύο παιδιά στον δρόμο σαν να δεν συμβαίνει τίποτα, όπως δείχνει το ίδιο το βίντεο) και δεν τους ρίχνει ο Κωνσταντίνος (διότι μόλις ακούγονται σκύβει ενστικτωδώς, ενώ το όπλο του δεν το κρατάει σε στάση βολής).
12. Αφού είχε σκοτωθεί, αστυνομικοί πήγαν στο σπίτι του, απείλησαν τους γονείς του, έστρεψαν τα όπλα εναντίον τους απειλώντας τους και κατέστρεψαν τα πάντα εκεί για περαιτέρω εκφοβισμό.
13. Όσο επικίνδυνος και αν ήταν, σε τέτοιες συνθήκες το πολύ να τον αφήσεις να τελειώσουν οι σφαίρες του και μετά τον συλλαμβάνεις. Αυτά σε σοβαρές χώρες βέβαια. Επίσης, κάνεις σοβαρή έρευνα στην περιοχή με τους κάλυκες που θα βρεις.
14. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας είχε διπλή υπηκοότητα. Είχε οικογένεια με ένα παιδί. Ζούσε τα τελευταία 5 χρόνια στο χωριό του ως σιδεράς. Έκανε δωρεάν όλα τα μερεμέτια στο σχολείο του χωριού και γενικά ήταν παρών οπότε του το ζητούσαν. Ήταν σχετικά φτωχός άνθρωπος που ούτε το αυτοκίνητο του δεν είχε χρήματα να φτιάξει και κινούταν με λεωφορείο. Είχε πάθος για τη ζωή και μάθαινε στα παιδιά του σχολείου τον ελληνικό εθνικό ύμνο. Μ’ αυτό χαιρόταν.
(Για την κατάσταση της ελληνικής εθνικής μειονότητας και των δικαιωμάτων της τα είπαμε σε προηγούμενη ανάρτηση )
Στη φωτογραφία, ο Σταυρός και η σημαία που έφτιαξε ο ίδιος και τοποθέτησε στον λόφο του χωριού του.
Πηγές
Βίντεο 1 με τον γαμπρό του Κωνσταντίνου όπου αναφέρονται αρκετά από τα παραπάνω στοιχεία (3, 4, 6, 7, 8, 9, 11)
Βίντεο 2 με Σόμπολο και Συρίγο (9, 10)
ΥΓ. Συνέχεια του άρθρου, Εστία 6 Νοεμβρίου 2018: Βόρειος Ήπειρος: Ο ιστορικός αναθεωρητισμός τρώει τους Έλληνες.
Κωνσταντίνος Κατσίφας: στην σιωπή υπάρχει ψήγμα άβολης αλήθειας
2013, Αθήνα. Ο 30 χρονος βορειοηπειρώτης Κωνσταντίνος Κατσίφας, αποφασίζει να επιστρέψει στην πατρίδα του, στους Βουλιαράτες, με την οικογένειά του. Δεν είναι πλούσιος στην τσέπη. Είναι πλούσιος στην καρδιά. Κατά βάση είναι βαθύπλουτος για έναν και μόνο λόγο: επειδή αρκείται με τα λίγα που έχει. Είναι σιδεράς, άνθρωπος για όλες τις δουλειές. Επιστρέφει στο χωριό του και κάνει όλα τα μερεμέτια. Φτιάχνει το σχολείο χωρίς να πάρει χρήματα. Η ανιδιοτέλεια αναδύει από τα μπατζάκια του.
Το 100% των επίσημων κατοίκων του χωριού του είναι Έλληνες. Το 80% είναι μετανάστες στην Ελλάδα. Η πράξη επιστροφής είναι μία ηρωική πράξη, η οποία αφήνει άφωνους πατριώτες και εθνοφοβικούς κάθε απόχρωσης, δηλαδή από όλο το πολιτικό φάσμα. Ίσως τελικά να ήταν η ζήλεια, και ο θαυμασμός για αυτόν τον ηρωισμό και την υπέρβαση της καθημερινότητας που άνοιξαν το φράγμα και επέτρεψαν τον οχετό ψευδών ενανίον του.
Πρώτα έγινε μία διαρροή από την ελληνική αστυνομία, ότι δήθεν ήταν έμπορος ναρκωτικών. Μέσα σε ένα ψέμα υπάρχει καμιά φορά ψήγμα αλήθειας. Ναι, συνελήφθη πριν 10 χρόνια. Έγινε δίκη και αθωώθηκε. Για την διαρροή θα δικαστεί κανείς; Αν δεν έτρωγε το φαγητό του όταν ήταν παιδί, πότε θα το μάθουμε;
Μετά μας είπαν ότι ανήκει στην ΜΑΒΗ. Δοκάρι. ΜΑΒΗ δεν υπάρχει. ΜΑΒΗ ήταν η οργάνωση που δημιουργήθηκε το 1941 όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Ελλάδα και η τρίτη απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου τον χειμώνα του 1940 ακυρώθηκε στην πράξη μετά την παράδοση της Ελλάδας στην κατοχή. Η ΜΑΒΗ ήταν αντιστασιακή οργάνωση, όπως τόσες άλλες. Έσβησε το 1944 όταν εκτελέστηκαν τα μέλη και ο αρχηγός της από τις αλβανικές αρχές. Κάπου εκεί έσβησε. Ας πιάσουμε πάλι το ψήγμα αλήθειας μέσα στον μύθο. 50 χρόνια μετά, το 1994 υπήρξε ένα περιστατικό σε στρατόπεδο της Αλβανίας. Σκοτώθηκε ένας Αλβανός και εκπλάπησαν 7-8 όπλα. Εκεί χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το όνομα της ΜΑΒΗ ξανά. Βέβαια, οι δράστες συνελήφθησαν. Υλικό που να παρέπεμπε σε δράση «απελευθέρωσης της βορείου ηπείρου» δεν βρέθηκε, ούτε διασυνδέσεις με τρίτους ανιχνεύθηκαν. Αν δεν κάνω λάθος, επρόκειτο για 4 άτομα, τα οποία καταδικάστηκαν για «εμπορία όπλων». Τι έγινε δηλαδή; Μπούκαραν στο στρατόπεδο να πάρουν όπλα, έγιναν αντιληπτοί, έγινε ανταλλαγή πυρών, σκοτώθηκε ένας Αλβανός στρατιώτης, αυτοί διέφυγαν. Πήραν τα όπλα, η ελληνική αστυνομία τους έπιασε και τα δικαστήρια τους καταδίκασαν. Τα όπλα ήθελαν. Απλό. Από τότε πέρασαν 24 χρόνια. Η ΜΑΒΗ ξανακούστηκε για πρώτη φορά τώρα, ότι δήθεν είναι η οργάνωση που ανήκει ο Κατσίφας. Ανύπαρκτη 100%.
Τελικά μας είπαν ότι είναι ακραίος και τρελός. Αυτά δηλαδή που είπε από τα πρώτα λεπτά ο Αλβανός πρωθυπουργός. Αυτός ήξερε καλύτερα.
Στην σιωπή υπάρχει ψήγμα άβολης αλήθειας. Αριστοτέλης Γκούμας. Το 2010, τρία μόλις χρόνια πριν ο Κωνσταντίνος Κατσίφας αποφασίσει να επιστρέψει στην πατρίδα του, απειλήθηκε από παρέα 7 Αλβανών επειδή μιλούσε ελληνικά στην Χειμάρρα. Έτσι απλά. Το ίδιο βράδυ, οι 4 από αυτούς τον σκότωσαν. Αυτό το περιστατικό όσο το αγνοεί η ελληνική κοινή γνώμη, τόσο μέρος της καθημερινότητας αποτελεί για τους βορειοηπειρώτες, όπου και να ζουν. Πόσοι άραγε ρώτησαν τον Κωνσταντίνο το 2013 «γιατί πας πίσω ρε Κωνσταντίνε; Είσαι τρελός; Εκεί πια δεν έχει μείνει κανείς. Ούτε ελληνικά δεν μπορείς να μιλήσεις. Δεν είδες τι έγινε με τον Αριστοτέλη τις προάλλες; Πολύ ακραία κίνηση. Ξανασκέψου την».
Τελικά ο Κωνσταντίνος Κατσίφας ήταν πράγματι ακραίος και τρελός.
Και πράγματι ο Κωνσταντίνος Κατσίφας ανήκε σε μία οργάνωση. Όχι στην ΜΑΒΗ. Ανήκε στην Εκκλησία. Έλεγε σε όλους ότι το μεγάλο του όνειρο ήταν να φτιάξει μία εκκλησία στο χωριό του. Δεν ανήκε πουθενά αλλού.
Και πράγματι ο Κωνσταντίνος Κατσίφας είχε παραισθήσεις. Όχι από ναρκωτικά. Από την σημαία. Δαπάνησε όλο του το μηνιάτικο τον Ιανουάριο του 2018 για να φτιάξει την μεγάλη ελληνική σημαία, αυτή που μετέφερε ο ίδιος στο Συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης. Έφτιαχνε με δικά του έξοδα σημαιούλες και τις έδινε στα παιδιά του χωριού, ενώ στόλιζε και το χωριό στις μεγάλες εθνικές εορτές.
Την μοιραία εκείνη ημέρα είχε την πρωτοβουλία των κινήσεων. Αν ήθελε αίμα θα είχε αίμα. Αίμα δεν είχαμε επειδή δεν ήθελε ο Κατσίφας. Όχι επειδή έδρασε η αλβανική αστυνομία.
Πηγή: https://www.antibaro.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου