Έχουμε αναρωτηθεί οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί της Εκκλησίας της Ελλάδας, τι ακριβώς έχουμε αποδεχθεί στο όνομα της αγάπης προς τον πλησίον και της προστασίας του από τον κορωνοϊό COVID-19;;;
Στο όνομα της αγάπης του πλησίον, αποδεχθήκαμε κατ΄ αρχάς να μην τελείται καμία "λειτουργία και ιεροπραξία" (δηλαδή όλα τα μυστήρια της Εκκλησίας και όλες οι νυχθήμερες Ακολουθίες της) σε όλους τους ιερούς ναούς και σε όλα τα μοναστήρια στην Ελλάδα. Δηλαδή, η Θεία Λατρεία στο σύνολό της απαγορεύθηκε να τελείται ακόμη και κεκλεισμένων των θυρών από ιερείς και ψάλτες, ακόμη και στο πιο απομακρυσμένο μοναστήρι, με μόνη εξαίρεση τη ραδιοτηλεοπτική μετάδοση σε ελάχιστες εκκλησίες της χώρας και φυσικά κεκλεισμένων των θυρών...
Συνεπώς, στο όνομα της αγάπης, αποδεχθήκαμε τη λογική αυτών των πρωτοφανών μέτρων που δεν είναι η αποφυγή της συνύπαρξης των πιστών στο χώρο λατρείας, καθώς αυτή επιτρέπεται με περιορισμούς για ατομική προσευχή ή κηδεία. Εξάλλου, η Πολιτεία αποδέχεται σήμερα, τη συνύπαρξη δεκάδων ανθρώπων σε γραφεία δημοσίων υπηρεσιών που ασχολούνται με επιδοτήσεις, αδειοδοτήσεις κλπ, σε σούπερ μάρκετ, σε τράπεζες, σε Δημαρχεία για τέλεση πολιτικών "γάμων" κοκ.
Στο όνομα της αγάπης, αποδεχθήκαμε τη λογική αυτών των πρωτοφανών μέτρων που προφανώς είναι η αποφυγή της "μετάδοσης" μικροβίων με τη Θεία Κοινωνία (που με τόση "λύσσα" πολέμησαν άπιστοι και ολιγόπιστοι), με την Ιερά Εξομολόγηση ή με το Ιερό Ευχέλαιο... Αλλά αυτή η λογική ενέχει ξεκάθαρα από ολιγοπιστία και απιστία μέχρι και βλασφημία...
Στο όνομα της αγάπης, καταργήσαμε όχι μόνο την τέλεση των μυστηρίων, αλλά και αυτή την έννοια των μυστηρίων και την πίστη μας στην αγιαστική τους χάρη...
Στο όνομα της αγάπης του πλησίον, καταργήσαμε την παρουσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στο Μυστήριο των Μυστηρίων, τη Θεία Ευχαριστία που συγκροτεί την Εκκλησία σε σώμα Χριστού...
Στο όνομα της αγάπης, καταργήσαμε και την Ορθόδοξη Παράδοση που βίωνε επί δύο χιλιάδες χρόνια θαύματα σε κάθε δύσκολη περίσταση, όπως με τη λιτανεία της Παναγίας της Προυσιώτισσας στην επιδημία της ισπανικής γρίπης του 1918...
Στο όνομα της αγάπης, δε θα γιορτάσουμε φέτος τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, την αρχή της σωτηρίας του ανθρώπινου γένους, που συμβολικά υπήρξε και η ευλογημένη αρχή της σωτηρίας του Γένους των Ρωμιών πριν 199 χρόνια...
Στο όνομα της αγάπης, εν κατακλείδι και με λίγα λόγια, αρνιόμαστε το Θεό της Αγάπης, την Παναγία Μητέρα Του και όλους τους Αγίους που μας χάρισε για να μας προστατεύουν στις δυσκολίες της επίγειας ζωής...
Ο Φώτης Κόντογλου με το διορατικό του πνεύμα κατάλαβε τον κίνδυνο έγκαιρα και μας προειδοποίησε: "Ο διάβολος, άμα θελήσει να κάνει το πιο πονηρό παιγνίδι του, μιλά, ο αλιτήριος για αγάπη. Ο,τι είπε ο Χριστός, το λέγει κι αυτός κάλπικα, για να ξεγελάσει".
Κι ο Ιούδας με φίλημα αγάπης πρόδωσε το Χριστό στη Γεθσημανή...
"ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ, ΣΤΩΜΕΝ ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ ΘΕΟΥ"
Όλες οι εκκλησίες μας πρέπει να λειτουργηθούν, ιδιαίτερα την περίοδο της Σαρακοστής, τη Μεγάλη Εβδομάδα και το Άγιο Πάσχα, ακόμη και κεκλεισμένων των θυρών με μόνο ιερείς και ψάλτες. Η Ιερά Εξομολόγηση δεν έχει κανένα μολυσματικό κίνδυνο, ιδιαίτερα εάν γίνει με ακριβές ραντεβού και συγκεκριμένη χρονική διάρκεια και θα μπορούσε να μεταδοθεί και η προηγιασμένη Θεία Κοινωνία κατά μόνας. Το Ιερό Ευχέλαιο δεν θα πρέπει να λείπει από κανένα σπίτι πιστού. Λιτανείες με την Τιμία Ζώνη της Θεοτόκου και τις Τίμιες Κάρες του Αγίου Χαραλάμπους και της Αγίας Βαρβάρας (προστατών μας από τα λοιμώδη νοσήματα) επάνω σε στρατιωτικά οχήματα θα έπρεπε να διατρέχουν όλη την Ελλάδα σήμερα...
Αλλά σήμερα πιστεύουμε μόνο στην επιστήμη κι όχι στο Δημιουργό της επιστήμης... Και για να βολέψουμε τις καταστάσεις επικαλούμαστε την αγάπη... Στο όνομα της αγάπης λοιπόν...
ΥΓ Ο γράφων αυτές τις σκέψεις αποδέχεται την πρόσφατη κριτική σεβαστών πατέρων και αγαπημένων χριστιανών για τη δήθεν "αγιότητα" των πληκτρολογίων. Μόνο άγιος δεν είναι, αλλά είναι ένας άνθρωπος γεμάτος πάθη και λάθη που φοβάται τον κορωνοϊό και την απώλεια της επίγειας ζωής του, όπως και αυτής των προσφιλών του ανθρώπων και της υπέργηρης μητέρας του. Θέλει, όμως, να ελπίζει στο πετραχήλι του πνευματικού του και στην άπειρη αγάπη του Θεού του, που θα τον δέχεται τον ανάξιο στο Άγιο Ποτήριο μετανοούντα "εβδομηκοντάκις επτά"... Ένα πράγμα θέλει να μην κάνει ποτέ, να μην αρνηθεί τον Χριστό, γιατί τότε καμία ελπίδα πια δεν θα υπάρχει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου