Για να μην χαλάσεις με τους ξένους τις καρδιές, καταλήγεις να αρρωσταίνεις τη δική σου.
Για να μην χαλάσεις την εικόνα σου, χαλάς εν τέλει τον θυρεοειδή.
Για να μην χαλάσεις σχέσεις με πρόσωπα που δεν ξέρουνε καν πως λεν τη μάνα σου, φτάνεις σε σημείο να χαλάς το σπίτι σου το ίδιο.
Και τα χρόνια περνάνε.
Και όλα όσα έχουνε αξία τα παραμελείς.
Και ξοδεύεις χρόνο και ενέργεια σε πρόσωπα και σε συνθήκες που δεν δίνουνε για σένα μια δεκάρα.
Και σε ρωτώ;
Μέχρι πότε;
Μέχρι πότε θα κάνεις υπομονή με τους λάθος ανθρώπους και με τα λάθος πράγματα;
Έρχεται εκείνη η ώρα ξέρεις, που πρέπει να βάλεις στη ζωή σου μια σειρά.
Έρχεται εκείνη η ώρα, που πρέπει να κάνεις ένα ξεκαθάρισμα.
Ποιον αφήνεις και ποιον κρατάς;
Τί έχει αξία και τί όχι;
Δεν είναι εγωισμός.
Όχι.
Είναι υποχρέωση.
Είναι υποχρέωση απέναντι σε εκείνους που αγαπάς, απέναντι στην ελευθερία που σου χάρισε ο ίδιος ο Θεός και απέναντι στον ίδιο τον εαυτό σου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου