ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΜΙΜΗΣΙΝ ! ... ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ;

 

 Γράφει ο κ.Δημήτριος Ρίζος

Από το περιοδικό "Μεγαλομάρτυρες", εκδ. Αυγούστου 2025. Δείτε όλο το τεύχος ΕΔΩ

Στὴν κυριακάτικη λειτουργία στὸν ἅγιο Γεώργιο τῆς πόλεώς μας παρατήρησα τὴν σταθερὴ παρουσία ἑνὸς νέου παιδιοῦ νὰ ἐμφανίζεται ἀπὸ νωρὶς στὸν ναό. Ντυμένος ἁπλᾶ, λιτά, καθαρά, σταυροκοπιέται τέλεια, προσκυνάει τὶς εἰκόνες στὸ  προσκυνητάρι καὶ μπαίνει σὲ ἕνα στασίδι. Δὲν κινεῖται, δὲν χαζεύει. Παρακολουθεῖ τὰ λεγόμενα καὶ τελούμενα τῆς θείας λειτουργίας, Μετακινεῖται μόνον τὴν ὥρα τῆς θείας Κοινωνίας, μεταλαμβάνει, παίρνει τὸ ἀντίδωρο καὶ ἐπανέρχεται στὸ στασίδι του, ὅπου μένει μέχρι τὸ τέλος τῆς ἀκολουθίας.

Ὁμολογῶ ὅτι ἐντυπωσιάσθηκα, καὶ τὸ φωνάζω. Διότι δὲν συναντᾶμε συχνά τέτοια συμπεριφορὰ ἀπὸ νεαρὸ παιδὶ στὸν ναό. Φαίνεται ὅτι μετέχει ἐνεργά στὴν πορεία τῆς θείας Λειτουργίας. Δὲν εἶδα κάποιον νὰ τὸν συνοδεύη. Ἔρχεται μόνος του, καὶ δείχνει ἄψογη συμπεριφορὰ κατὰ τὴν Λειτουργία.

Μπορῶ μόνον νὰ εἰκάζω ὅτι κάποια μητέρα ἢ γιαγιά μὲ παράδοσι, τὸ ἔφερε σὲ αὐτὴν τὴν θαυμαστὴ συμπεριφορά. Ἴσως καὶ κάποιος πνευματικὸς ἔχει κτίσει τὸ ἦθος τοῦ παιδιοῦ. Πάντως, ὅπως καὶ νὰ ἔχουν τὰ πράγματα, γεγονὸς εἶναι ὅτι ἔχει μία πνευματικὴ τελειότητα, καὶ εὔχομαι ἔτσι νὰ συνεχίση τὴν ζωή του, καὶ νὰ αὐξάνη τὸ ἦθος, ποὺ μέχρι τώρα δείχνει. Καὶ νὰ γίνεται ὑπόδειγμα. Διὸ καὶ παρακαλῶ τὸν ἅγιο Θεό μας νὰ δώση στὴν ἐποχὴ μας τέτοιους χαρακτῆρες. Παιδιὰ μὲ ἦθος, ποὺ δὲν παρασύρονται ἀπὸ τὴν φθορὰ τοῦ «κόσμου». «Κόσμος» εἶναι ἡ ἀπουσία τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν ζωὴ τῶν ἀνθρώπων. Μία ζωὴ χωρὶς προοπτικὴ καὶ μέλλον.

Ὅμως ὑπάρχει ἐλπίδα. Εἶμαι βέβαιος ὅτι καὶ ὅταν φαίνεται ὅτι «πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν» (Ρω. 3,12) ἡ περίπτωσις ποὺ ἀναφέρω δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι μόνη. Ὅπως καὶ ὁ προφήτης Ἠλιοὺ δὲν ἦταν, ὅπως νόμιζε, καὶ τὸ φώναξε, ὅτι ἔμεινε ὁ μόνος πιστὸς στὸν ἀληθινὸ Θεό. Καὶ ὅμως, ἀντίθετα πρὸς τὰ φαινόμενα, ὑπῆρχαν ἑπτὰ χιλιάδες ἄλλοι ποὺ δὲν ἀποδέχθηκαν τὸν Βάαλ, τὸν Θεὸ τῆς αἰσχύνης, ποὺ ἐπέβαλε στανικὰ ἡ Ἰεζάβελ στοὺς Ἰσραηλῖτες. Τό «μικρὸ ποίμνιο» θὰ ὑπάρχει πάντα. Εἴδαμε ἕναν, καὶ σίγουρα ὑπάρχουν πολλοὶ ἄλλοι. Αὐτὸς ὁ ἕνας βεβαιώνει τὴν παρουσία, καὶ ἄλλων.

Προβληματιζόμαστε γιὰ τὶς εὐθῦνες μας, κατὰ πόσο οἱ μεγάλοι κάνομε, ὅσα ἔκαναν τὰ πρόσωπα ἐκεῖνα ποὺ μεγαλώνουν τὸν νεαρὸ Χριστιανό;