ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΑΗ ΓΙΩΡΓΗ

Άγιε μου Γιώργη μπορεί φέτος να μην μας επιτρέπουν να σε γιορτάσουμε αλλά τα τραγούδια μας και οι ύμνοι θα αντηχούν από κάθε σπίτι!!!

(Ένα παραδοσιακό τραγούδι για τον Αη Γιώργη που τραγουδιέται σε όλη την Ελλάδα σε διάφορες παραλλαγές στη μουσική και τους στίχους. Ο Άγιος Γεώργιος είναι αγαπητός σε Ανατολή και Δύση

Προσαρμογή στίχων: aigaiopolitis-αιγαιοπολίτης)

Άγιε μου Γιώργη αφέντη μου κι αφέντη καβαλάρη αρματωμένε με σπαθί και με χρυσό κοντάρι. Άγγελος είσαι στη θωριά κι Άγιος στη θεότη παρακαλώ σε βοήθα μας Άγιε στρατιώτη. Από το άγριο θεριό και δράκοντα μεγάλο όπου πηγαίναν άνθρωπο κάθε πρωί και άλλο. Κι αν δεν πηγαίναν άνθρωπο κάθε πρωί στην ώρα κανένανε δεν άφηνε νερό να πιει στη χώρα. Τον κλήρο τότε ρίξανε, τίνος θέλει να τύχει ο κλήρος τότε έτυχε εις την βασιλοπούλα όπου την είχε η μάνα της μόνη και ακριβούλα. Ο βασιλιάς σαν τ’ άκουσε πολύ του κακοφάνει: «τα πλούτη όλα πάρτε τα και το παιδί μου αφήστε» Λαός σηκώθει αρίθμητος στο βασιλιά πηγαίνει «Για δως μας το κορίτσι σου για παίρνουμε και σένα» «Πάρτε το και στολίστε το πολύτιμα πετράδια και με χρυσά και μ’ αργυρά και με μαργαριτάρια. Πάρτε το και στολίστε το και κάμετε το νύφη και δώστε το στο δράκοντα να το γλυκομασήσει» Στα μάρμαρα του πηγαδιού ρίξαν την αλυσίδα και δέσανε την όμορφη κι άτυχη βασιλίδα. Αη Γιώργης τότ' εφάνηκε θέλει να τήνε σώσει κι από το άγριο θεριό να την ελευθερώσει. Το άλογο (γρίβα του) καβάλησε και τόνε δε ποτίζει στα χείλη εκεί του πηγαδιού πηγαίνει και καθίζει. «Φύγε, φύγε αφέντη μου γιατί θα φάει και σένα τούτο το άγριο θεριό όπου θα φάει και μένα». «Άσε με κόρη, άσε με λίγο ύπνο να πάρω κι εγώ σκοτώνω το θεριό και από δω σε βγάζω». Αη Γιώργης εκοιμήθηκε και το θεριό ανεβαίνει της κόρης τα ματάκια της ωσάν τις βρύσες τρέχουν. «Σήκω, σήκω αφέντη μου και το νερό αφρίζει κι ο δράκοντας τα δόντια του για μένα τ’ ακονίζει» Αη Γιώργης εσηκώθηκε σαν παραλογισμένος και το κοντάρι του άρπαξε σαν ήταν μαθημένος. Μια κονταριά το χτύπησε το πήρε μες στο στόμα και παρευθύς το ξάπλωσε κάτω στη γης το χώμα. «Σύρε κόρη στο σπίτι σου, σύρε και στους γονείς σου και πες τους ποιος σου έσωσε σήμερα τη ζωή σου». «Χαίρε το νέε ένδοξε, χαίρε το, το παιδί μου χαίρε και την κορώνα μου που ’χω στην κεφαλή μου. Για πες μας νέε ένδοξε ποιο είναι το όνομά σου για να σου κάνω χάρισμα να είναι της αρεσκειάς σου». «Γεώργιο με λέγουνε απ’ την Καππαδοκία θες να μου κάνεις χάρισμα, φτιάξε μιαν εκκλησία δεξιά να βάλεις το Χριστό, ζερβά την Παναγία. Και στη δεξιά τους τη μεριά φτιάξε ένα καβαλάρη αρματωμένο με σπαθί και με χρυσό κοντάρι».