Υπάρχουν άνθρωποι, που λένε ‘’Δόξα τω Θεώ’’ στον πόνο τους.
Υπάρχουν άνθρωποι, που λένε ‘’Έχει ο Θεός’’, τη στιγμή, που αυτοί δεν έχουν.
Υπάρχουν και άνθρωποι, που βάζουν πίσω το δικό τους θέλημα, και αφήνουν τον Θεό να ενεργήσει το δικό Του…
Και ξέρεις, ένα πράγμα παράξενο, με έναν τρόπο μυστικό, όλοι οι άνθρωποι αυτοί, στο τέλος, δεν μένουνε ποτέ ξεκρέμαστοι…
Εκεί που μοιάζουν όλα να είναι χαμένα, εκεί στο έσχατο σημείο της αδυναμίας τους, θαρρείς και έρχεται ένα Χέρι και τους σηκώνει επάνω.
Υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι. Ναι. Υπάρχουν δίπλα μας.
Άνθρωποι του ‘’Δόξα τω Θεώ’’, άνθρωποι του ‘’Έχει ο Θεός’’ και άνθρωποι του ‘’Ο Θεός αν θέλει πρώτα’’.
Και όχι.
Δεν είμαι ένας από αυτούς.
Δεν θα στο κρύψω όμως. Τους ζηλεύω.
Τους ζηλεύω όλους τους πολύ.
Και εύχομαι και εγώ και εσύ, μια μέρα να καταφέρουμε να μοιάσουμε έστω και λίγο, σε τούτους τους ανθρώπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου