Η απόφαση για το αν θα υλοποιηθεί η ψηφιακήταυτότητα ή όχι θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό το μέλλον της βρετανικής κοινωνίας και την ισορροπία ανάμεσα σε κράτος και πολίτη
Τα σκοτεινά σχέδια των παγκοσμιοποιητών αποκαλύπτονται: ψηφιακός έλεγχος, παρακολούθηση και κατάργηση της ιδιωτικότητας είναι στην ατζέντα των κυρίαρχων ελίτ που εκπορεύονται από τα κέντρα λήψης αποφάσεων όπως η Λέσχη Bilderberg και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Davos.
H αρχή, όπως πάντα, γίνεται από τις αγγλοσαξωνικές χώρες και στη συνέχεια επεκτείνεται και στον υπόλοιπο κόσμο όπως συνέβη με τον «πόλεμο κατά τη τρομοκρατίας» και τη τρομακτική ενίσχυση των κατασταλτικών δυνάμεων και των μυστικών υπηρεσιών.
Τώρα ένα άλλο σχέδιο των ελίτ παίρνει σάρκα και οστά: η ψηφιακή ταυτότητα, που θα καταγράφει τα πάντα και τους πάντες!
Η βρετανική κυβέρνηση τελικά παραδέχτηκε ότι θέλει να λανσάρει μια καθολική ψηφιακή ταυτότητα με την ονομασία «Britcard», η οποία θα συνοδεύει τον πολίτη για όλη του τη ζωή καθώς θα περιέχει μέσα τα πάντα.
Φυσικά, η Μεγάλη Βρετανία δεν πρωτοτυπεί: σχεδόν κάθε χώρα στον πλανήτη, από τις πιο φτωχές έως τις πιο πλούσιες, από εταίρους BRICS έως μέλη του ΝΑΤΟ, ακόμη και οι ΗΠΑ, προσπαθούν βιαστικά να δημιουργήσουν ένα εθνικό σύστημα ψηφιακής ταυτότητας.
Ο ΟΗΕ, ο στρατηγικός του εταίρος, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ και η Παγκόσμια Τράπεζα προωθούν την ψηφιακή ταυτότητα εδώ και χρόνια.
Η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου, όπως και η Ιρλανδία και οι ΗΠΑ, θα αντιμετώπιζε μεγαλύτερη δυσκολία, καθώς δεν διαθέτει σύστημα εθνικής ταυτότητας. Ωστόσο, ο Starmer επρόκειτο πάντα να ακολουθήσει το παράδειγμα του μέντορά του, Tony Blair, που προσπάθησε (αλλά απέτυχε) να επιβάλει σύστημα εθνικής ταυτότητας όταν ήταν πρωθυπουργός.
Το φάντασμα του Blair
Πολλές από τις βασικές θέσεις στην κυβέρνηση Starmer θα καλυφθούν από μέλη της «μπλερικής» πτέρυγας του Εργατικού Κόμματος, η οποία πέρασε τα τελευταία τέσσερα χρόνια καθαρίζοντας το κόμμα από γνήσιους αριστερούς πολιτικούς και μέλη, περιλαμβανομένων του πρώην ηγέτη Jeremy Corbyn και του βετεράνου Βρετανού σκηνοθέτη Ken Loach.
Όπως γράφει ο έμπειρος Αμερικανός δημοσιογράφος Robert Kuttner, ο Starmer «έχει ουσιαστικά εκχωρήσει ολόκληρο το πρόγραμμα του στον Tony Blair» και το φιλανθρωπικό του ίδρυμα, το Tony Blair Institute for Global Change.
Η πραγματικότητα έχει ξεπεράσει, αν μη τι άλλο, τις χειρότερες προβλέψεις. Τον Σεπτέμβριο, το New Statesman ρώτησε: «Είναι αυτή η κυβέρνηση Starmer ή του Tony Blair;».
Το άρθρο σημειώνει ότι «δεν υπάρχει συγκρίσιμη περίπτωση στο παρελθόν όπου ένα πρώην πρωθυπουργικό επιτελείο κυριάρχησε σε διάδοχο».
Η μόνη ουσιαστική πολιτική αποτυχία που είχε ο Blair τους τελευταίους 15 μήνες ήταν η πρόσφατη απόλυση του στενού του φίλου και πρώην συναδέλφου Peter Mandelson από τη θέση πρεσβευτή του Ηνωμένου Βασιλείου στις ΗΠΑ, λόγω των παλαιών δεσμών του με τον Jeffrey Epstein.
Ένας από τους λόγους που η επιστροφή του Blair στην πολιτική δύναμη είναι τόσο κρίσιμη για το μέλλον του Ηνωμένου Βασιλείου είναι η σχεδόν ολοκληρωτική του εμμονή με τις ψηφιακές και AI τεχνολογίες.
Η ψηφιακή εμμονή του Blair
Ο Blair έχει μια σχεδόν ευαγγελική πίστη στις ψηφιακές τεχνολογίες, συμπεριλαμβανομένων των βιομετρικών.
Οι προτάσεις του, όπως ήταν αναμενόμενο, είναι τεχνοκρατικές: περιλαμβάνουν την προώθηση ενός πλήρους φάσματος «ψηφιακής δημόσιας υποδομής» (DPI), που εφαρμόζεται σε χώρες του Παγκόσμιου Νότου, συχνά με δάνεια από την Παγκόσμια Τράπεζα και χρηματοδότηση από δισεκατομμυριούχους φιλάνθρωπους-καπιταλιστές όπως οι Bill Gates και Pierre Omidyar.
Ο Blair έχει επανειλημμένα ζητήσει την ανάπτυξη ενός συστήματος ψηφιακής ταυτότητας στο Ηνωμένο Βασίλειο, μετά την αποτυχημένη προσπάθεια ως πρωθυπουργός να εισαγάγει σύστημα ταυτότητας.
Σε ομιλία του στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ το 2020, στο πλαίσιο του «Cyber Polygon», δήλωσε ότι η ψηφιακή ταυτότητα θα αποτελέσει «αναπόφευκτο» μέρος του ψηφιακού οικοσυστήματος που διαμορφώνεται γύρω μας, και ότι η κυβέρνηση πρέπει να συνεργαστεί με εταιρείες τεχνολογίας για να ρυθμίσει τη χρήση της.
Δεκατέσσερις μήνες αργότερα, η κυβέρνηση Starmer παραδέχεται επιτέλους ότι θέλει να ξεκινήσει ένα καθολικό (και πιθανώς σύντομα υποχρεωτικό) σύστημα ψηφιακής ταυτότητας. Το σύστημα έχει ήδη όνομα: «Britcard», παρόλο που πρόκειται ουσιαστικά για μια εφαρμογή για smartphone.
Η πολιτική πρόφαση για την εισαγωγή της «Britcard» θα ακούγεται οικεία στους Αμερικανούς: η παράνομη μετανάστευση.
«Στάχτη στα μάτια»
Η «Britcard» θα παρουσιαστεί ως απάντηση στην «κρίση παράνομης μετανάστευσης». Όπως επισημαίνει το άρθρο, η κυβέρνηση σχεδιάζει να την προωθήσει ως μέτρο ασφάλειας και ελέγχου των συνόρων. Όμως, η αλήθεια είναι ότι πίσω από αυτό κρύβεται ένα ευρύτερο σχέδιο για τον πλήρη έλεγχο της κοινωνίας μέσω ψηφιακής ταυτότητας.
Η κυβέρνηση δεν κρύβει πλέον την επιθυμία της να κάνει την «Britcard» καθολική: θα είναι απαραίτητη για πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες, όπως η υγειονομική περίθαλψη, η κοινωνική ασφάλιση, οι τραπεζικές συναλλαγές και η ψηφοφορία. Αυτό σημαίνει ότι θα επηρεάζει σχεδόν κάθε πτυχή της καθημερινής ζωής.
Η «Britcard» δεν είναι απλώς μια νέα τεχνολογία — είναι ένα εργαλείο ελέγχου και παρακολούθησης.
Ο Blair και οι συνεργάτες του βλέπουν την ψηφιακή ταυτότητα ως κεντρικό στοιχείο της «ψηφιακής κυβέρνησης» που οραματίζονται. Μια κυβέρνηση που θα μπορεί να παρακολουθεί, να καταγράφει και να ελέγχει κάθε κίνηση των πολιτών της σε πραγματικό χρόνο.
Η αντίσταση σε αυτό το σχέδιο ήδη αναπτύσσεται, αλλά η κυβέρνηση έχει προετοιμάσει το έδαφος με προσεκτική στρατηγική:
1. Δημιουργεί την αίσθηση επείγουσας ανάγκης λόγω ζητημάτων ασφάλειας.
2. Παρουσιάζει την τεχνολογία ως βελτίωση της καθημερινής ζωής και προστασία των πολιτών.
3. Αξιοποιεί διεθνή παραδείγματα και πιέσεις για ψηφιακή ταυτότητα.
Οι ειδικοί προειδοποιούν ότι η «Britcard» θα μπορούσε να μετατραπεί σε ένα σύστημα κοινωνικής πίστωσης, παρόμοιο με εκείνο που εφαρμόζεται ήδη στην Κίνα.
Ένα σύστημα που θα αξιολογεί τη συμπεριφορά των πολιτών και θα καθορίζει την πρόσβασή τους σε υπηρεσίες, ευκαιρίες και δικαιώματα.
Η εξέλιξη αυτή ανοίγει ένα κρίσιμο ερώτημα: θέλουμε μια κοινωνία όπου κάθε κίνηση και συναλλαγή μας παρακολουθείται και ελέγχεται μέσω μιας ψηφιακής ταυτότητας;
Ή προτιμούμε να διατηρήσουμε την ελευθερία και την ιδιωτικότητά μας, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει μεγαλύτερη πολυπλοκότητα στις υπηρεσίες;
Η «Britcard» δεν είναι απλώς μια πολιτική απόφαση — είναι ένα τεράστιο πείραμα για το μέλλον της κοινωνίας μας. Και όπως συμβαίνει με κάθε μεγάλο πείραμα, οι συνέπειες μπορεί να είναι βαθιές και μη αναστρέψιμες.
Πανοπτικός έλεγχος
Η εμπειρία από άλλες χώρες δείχνει ότι αυτά τα συστήματα συχνά συνοδεύονται από προβλήματα ασφάλειας, διαρροές προσωπικών δεδομένων και κατάχρηση εξουσίας.
Οι επικριτές επισημαίνουν ότι η «Britcard» δεν έχει επαρκείς μηχανισμούς προστασίας των προσωπικών δεδομένων.
Υπάρχει κίνδυνος οι πληροφορίες να συγκεντρωθούν σε μια κεντρική βάση δεδομένων που θα είναι εύκολη στόχος για χάκερ ή κακόβουλες κυβερνητικές ενέργειες. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε μαζική παρακολούθηση και καταπίεση των πολιτών.
Επιπλέον, η τεχνολογία που θα χρησιμοποιηθεί για την «Britcard» — βιομετρικά δεδομένα, ψηφιακές υπογραφές, blockchain και συστήματα αναγνώρισης προσώπου — εγείρει σοβαρά ζητήματα ηθικής και δικαιωμάτων.
Οι πολιτικοί και οι τεχνολογικοί κολοσσοί που εμπλέκονται στο έργο έχουν συμφέροντα που μπορεί να έρχονται σε αντίθεση με τα συμφέροντα των πολιτών.
Η κυβέρνηση επιδιώκει να υλοποιήσει το σχέδιο σταδιακά, ξεκινώντας με πιλοτικά προγράμματα σε συγκεκριμένες περιοχές και τομείς.
Στόχος είναι να ελέγξει την αντίδραση του κοινού, να προσαρμόσει το σύστημα και να το επεκτείνει σε εθνική κλίμακα χωρίς μεγάλη δημόσια αντίδραση.
Η δημόσια διαβούλευση για την «Britcard» έχει ήδη ξεκινήσει, αλλά πολλοί θεωρούν ότι πρόκειται περισσότερο για τυπική διαδικασία παρά για πραγματική συμμετοχή των πολιτών στη λήψη αποφάσεων.
Η έλλειψη διαφάνειας και η περιορισμένη ενημέρωση προκαλούν αμφιβολίες για το πόσο ειλικρινής είναι η κυβέρνηση στις προθέσεις της.
Η συζήτηση γύρω από την «Britcard» δεν είναι απλώς τεχνολογική — είναι βαθιά πολιτική. Θίγει ζητήματα ελευθερίας, ασφάλειας, διαφάνειας και δημοκρατίας.
Η απόφαση για το αν θα υλοποιηθεί ή όχι θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό το μέλλον της βρετανικής κοινωνίας και την ισορροπία ανάμεσα σε κράτος και πολίτη.
πηγή: https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου