Οἱ θέσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου
Τὴ γνώμη της σχετικὰ μὲ τὸ Νομοσχέδιο γιὰ τὴν τροποποίηση καὶ συμπλήρωση τοῦ νόμου περὶ προσχολικῆς καὶ σχολικῆς ἐκπαίδευσης, τὸ ὁποῖο ὑποβλήθηκε ἀπὸ τὸ Ὑπουργικὸ Συμβούλιο, ἐξέφρασε μὲ ἀνακοίνωσή της ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Βουλγαρικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Στὸ νομοσχέδιο αὐτὸ προβλέπεται ὅτι πλέον τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν θὰ εἶναι ὑποχρεωτικὸ μὲ τὴν αἰτιολογικὴ ἔκθεση νὰ ἀναφέρει ρητὰ ὅτι τὸ μάθημα «Ἀρετὲς καὶ Θρησκεῖες», ὅπως θὰ ὀνομάζεται τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, προσφέρεται γιὰ μελέτη ὡς ἐπιλογὴ μεταξύ: «Θρησκεία – Ὀρθοδοξία», «Θρησκεία – Ἰσλὰμ» ἢ «Ἀρετές/Ἠθική».
Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Βουλγαρικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μὲ τὴ γνωμοδότησή της ἐξέφρασε τὴν ἱκανοποίησή της γιὰ τὴν πολυαναμενόμενη πρόταση ποὺ ὑπέβαλε τὸ Ὑπουργικὸ Συμβούλιο μέσῳ τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καὶ Ἐπιστημῶν ὡς σχέδιο νόμου γιὰ τροποποιήσεις καὶ συμπληρώσεις στὸν Νόμο γιὰ τὴν... Προσχολικὴ καὶ Σχολικὴ Ἐκπαίδευση.
Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ὑποστηρίζει τοὺς λόγους τῶν ἀλλαγῶν σχετικὰ μὲ τὴν εἰσαγωγὴ τοῦ μαθήματος «Ἀρετὲς καὶ Θρησκεῖες» στὸ ὑποχρεωτικὸ σχολικὸ ὡράριο.
Ἀπὸ μιὰ συγκριτικὴ νομικὴ ἀνασκόπηση ποὺ παρουσιάστηκε στὸ κοινὸ κατὰ τὴ διάρκεια τῆς δημόσιας συζήτησης τοῦ ἔργου, κατέστη σαφὲς ὅτι ἕνα τέτοιο ἢ παρόμοιο μάθημα ὑπάρχει ὡς ὑποχρεωτικὸ μάθημα σὲ πολλὰ κράτη μέλη τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης ποὺ ἔχουν υἱοθετήσει τὴ συνταγματικὴ ἀρχὴ τῆς κοσμικῆς ἐκπαίδευσης. Ἡ παρουσία ἑνὸς τέτοιου μαθήματος ὡς κανονικοῦ (ὑποχρεωτικοῦ) μαθήματος στὸ πρόγραμμα γενικῆς ἐκπαίδευσης δὲν ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ κανέναν τρόπο μὲ τὴν εὐρωπαϊκὴ πρακτική.
Ἡ πρόταση γιὰ τὴν εἰσαγωγὴ τοῦ ὑποχρεωτικοῦ μαθήματος «Ἀρετὲς καὶ Θρησκεῖες» προέκυψε μετὰ ἀπὸ περισσότερες ἀπὸ τρεῖς δεκαετίες συζητήσεων, ἐργασίας, προετοιμασίας σχολικῶν βιβλίων καὶ εἰσαγωγῆς τοῦ μαθήματος «Θρησκεία» ὡς ὑποχρεωτικοῦ καὶ προαιρετικοῦ μαθήματος. Συσσωρεύτηκε πολλὴ ἐμπειρία, ἐλήφθησαν ὑπόψη διαφορετικὲς ἔννοιες καὶ ἐπιτεύχθηκαν τὰ σημερινὰ θετικὰ ἀποτελέσματα μὲ τὸ σχέδιο Νόμου γιὰ τὴν Ἐκπαίδευση καὶ τὴν Κατάρτιση τῆς Δημοκρατίας τῆς Βουλγαρίας.
Γιὰ τὴν ἐπίτευξη αὐτοῦ τοῦ ἱκανοποιητικοῦ ἀποτελέσματος, ποὺ παρουσιάζεται μέσῳ τοῦ σχεδίου τοῦ Νόμου γιὰ τὴν Ἐκπαίδευση καὶ Κατάρτιση τῶν Ἐκπαιδευτικῶν, ἔχουν συμβάλει πολλοὶ ἐκπαιδευτικοί, ψυχολόγοι, θεολόγοι, ἱστορικοί, ἄνθρωποι τοῦ πολιτισμοῦ, δημόσιες προσωπικότητες καὶ ἐκπρόσωποι διαφόρων δημόσιων ὀργανισμῶν, καθὼς καὶ ἡ ὑποστήριξη καὶ ἡ ἀκούραστη ἐργασία καὶ ἐμπειρογνωμοσύνη ἐπιστημόνων ποὺ προσέλαβε ἡ Ἱερὰ Σύνοδος, καὶ πάνω ἀπ ‘ὅλα – τὸ ἔργο τῆς ἡγεσίας τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καὶ Ἐπιστημῶν καὶ προσωπικὰ τοῦ Ὑπουργοῦ Κράσιμιρ Βάλτσεφ, καθὼς καὶ τοῦ ἐξειδικευμένου προσωπικοῦ τοῦ Ὑπουργείου.
Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ὑποστηρίζει τὶς ἰδέες καὶ τὸ προτεινόμενο περιεχόμενο τῶν διατάξεων τοῦ θεματικοῦ πεδίου τῶν ὁποίων ἀναφέρεται στὴν εἰσαγωγὴ τοῦ μαθήματος «Ἀρετὲς καὶ Θρησκεῖες» ὡς μέρος τῶν ὑποχρεωτικῶν μαθημάτων στὸ πρόγραμμα σπουδῶν τῆς Βουλγαρίας.
Τὸ νομοσχέδιο ἀποτελεῖ ἕναν ἐπιτυχημένο συνδυασμὸ ἰδεῶν, ἐννοιολογικοῦ μηχανισμοῦ καὶ νομοθετικῆς τεχνικῆς, ὁ ὁποῖος πληροῖ τὰ καλὰ πρότυπα δημιουργίας κανόνων δεοντολογίας καὶ νομικῶν ὁρισμῶν, σύμφωνα μὲ τὰ ἐπιτεύγματα τῶν θεολογικῶν καὶ παιδαγωγικῶν ἐπιστημῶν.
Οἱ θέσεις γιὰ τὴν ὑποχρεωτικότητα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν
Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Βουλγαρικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ἔχει ἐπανειλημμένα τονίσει τὴν ἐπείγουσα ἀνάγκη εἰσαγωγῆς τοῦ μαθήματος «Θρησκεία», μὲ πρώτη ἐπιλογὴ τὴν «Ὀρθοδοξία». Ἡ ἀνάγκη αὐτὴ προκύπτει ἀπό:
Τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῆς βουλγαρικῆς κοινωνίας δηλώνει ὅτι ἡ Ἀνατολικὴ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ θρησκεία της καὶ ἔχει τὸ δικαίωμα τὰ παιδιά της νὰ λαμβάνουν ἐπαρκῆ, εἰς βάθος, ὁλοκληρωμένη καὶ συστηματικὰ ὀργανωμένη γνώση σχετικὰ μὲ τὴ θρησκεία τους.
Ἡ Ἀνατολικὴ Ὀρθοδοξία ἀποτελεῖ μέρος τῆς συνταγματικῆς ταυτότητας τῆς Δημοκρατίας τῆς Βουλγαρίας, ὁρίζεται ὡς παραδοσιακὴ θρησκεία, ὑπάρχει στὸ πρωτόκολλο τοῦ κράτους, στὸ ἡμερολόγιο τῶν κρατικῶν ἑορτῶν.
Ἡ ὀρθόδοξη θεολογία ἀποτελεῖ μέρος τοῦ συστήματος ἀνώτερης πανεπιστημιακῆς ἐκπαίδευσης στὴ χώρα (ὑπάρχουν θεολογικὲς σχολὲς καὶ τμήματα στὰ μεγαλύτερα καὶ πιὸ ἔγκυρα ἀνώτατα ἐκπαιδευτικὰ ἱδρύματα). Συνεπῶς, ἡ παρουσία τῆς ἐπιστήμης τῆς θεολογίας σὲ μορφὴ προσιτὴ καὶ ἐνδιαφέρουσα γιὰ τοὺς μαθητὲς τῆς δευτεροβάθμιας ἐκπαίδευσης θὰ βρισκόταν σὲ πλήρη ἁρμονικὴ ἑνότητα μὲ τὴν ἀκαδημαϊκὴ διδασκαλία αὐτῆς τῆς ἐπιστήμης, ἡ ὁποία ἀναγνωρίζεται σὲ εὐρωπαϊκὸ καὶ ἐθνικὸ ἐπίπεδο, μαζὶ μὲ ὅλες τὶς ἄλλες ἐπιστῆμες.
Ἡ ὀρθόδοξη θεολογία καὶ τὸ μάθημα «Θρησκεία – Ὀρθοδοξία» ποὺ προκύπτει ἀπὸ αὐτήν, ἐκτὸς ἀπὸ γνωστικό, θὰ ἔχουν καὶ σημαντικὸ ρόλο στὴ διαμόρφωση ἀξιῶν, στὸ βαθμὸ ποὺ ἡ γνώση ποὺ διδάσκεται σὲ αὐτὴν εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένη μὲ συγκεκριμένες ἀξίες, ἡ πρακτικὴ ἀφομοίωση τῶν ὁποίων ὁδηγεῖ στὴ διαμόρφωση συγκεκριμένων ἀρετῶν. Μερικὲς ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἀξίες εἶναι: ἡ ἀγάπη γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἡ φροντίδα γιὰ τὴν ἀνθρώπινη ζωή, ἡ φροντίδα γιὰ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, ἡ φροντίδα γιὰ τὴ φύση ὡς δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, ἡ εἰρήνη, κ.λπ. Αὐτὲς εἶναι ἱστορικὰ διαμορφωμένες ἀξίες καὶ ἀρετές, ἐνσωματωμένες στὴν ἐθνικὴ συνείδηση τοῦ βουλγαρικοῦ λαοῦ.
Τὸ μάθημα «Θρησκεία – Ὀρθοδοξία» στὸ γυμνάσιο θὰ βοηθοῦσε τοὺς μαθητὲς νὰ ἀποκτήσουν μιὰ πιὸ ὁλοκληρωμένη, εἰς βάθος καὶ περιεκτικὴ κατανόηση μιᾶς σειρᾶς γνώσεων ποὺ διδάσκονται σὲ ἄλλα μαθήματα, γιὰ τὰ ὁποῖα οἱ καθηγητὲς αὐτῶν τῶν μαθημάτων δὲν ἔχουν τὴν σχετικὴ θεολογικὴ ἐπάρκεια: ἱστορία, βουλγαρικὴ γλῶσσα καὶ λογοτεχνία , φυσικὴ καὶ ἀστρονομία , καλὲς τέχνες, ἠθικὴ καὶ δίκαιο , φιλοσοφία κ.λπ.
Ὅλα τὰ ἠθικὰ συστήματα, ἀκόμη καὶ τὰ πιὸ ἐκκοσμικευμένα, ἔχουν ἀναδυθεῖ ἱστορικὰ σὲ ἕνα συγκεκριμένο θρησκευτικὸ πλαίσιο. Ἡ ἠθικὴ βρίσκεται σὲ γενεαλογικὴ σχέση μὲ τὴ θρησκεία. Αὐτὸ ἰσχύει ἀκόμη περισσότερο γιὰ τὴν εὐρωπαϊκὴ ἠθικὴ καὶ τὶς ἀρετὲς τῆς ἀνοχῆς καὶ τοῦ ἀμοιβαίου σεβασμοῦ, ποὺ ἀναδύθηκαν στὰ βάθη τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἡ γνώση βασικῶν στιγμῶν ἀπὸ τὴ βιβλικὴ ἱστορία, ἀπὸ τὴν ἱστορία καὶ τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἀποτελεῖ προϋπόθεση γιὰ τὴν κατανόηση τῶν θεμελίων τῶν ἠθικῶν συστημάτων καὶ τῆς διδασκαλίας τῶν ἀρετῶν στὴν Εὐρώπη.
Τὸ μάθημα «Ὀρθοδοξία» διδάσκεται ὡς ὑποχρεωτικὸ μάθημα στὶς γειτονικές μας ὀρθόδοξες χῶρες καὶ τὰ θετικὰ ἀποτελέσματα εἶναι παρόντα. Στὴν Ἑλλάδα, ἡ διδασκαλία του δὲν ἔχει σταματήσει ἀπὸ τὴν Ἀπελευθέρωση τῆς χώρας (1821) μέχρι σήμερα, δηλαδὴ ἐδῶ καὶ 200 χρόνια. Ὁ ὑψηλὸς θρησκευτικὸς καὶ θεολογικὸς διαφωτισμὸς καὶ πολιτισμὸς τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας σὲ συγκριτικοὺς ὅρους εἶναι γνωστός. Στὴ γειτονικὴ Ρουμανία, μὲ τὴν εἰσαγωγὴ τοῦ μαθήματος, τὰ ἠθικὰ καὶ πολιτιστικὰ ἀποτελέσματα εἶναι ἐπίσης παρόντα. Ἡ Ὀρθοδοξία διδάσκεται ὡς ὁμολογιακὸ μάθημα σὲ πολλὲς μὴ ὀρθόδοξες χῶρες τῆς Εὐρώπης.
Σκοπὸς τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ μαθήματος «Ὀρθοδοξία» δὲν εἶναι ἡ κατήχηση, δηλαδὴ ἡ διαμόρφωση θρησκευτικῆς συνείδησης, ἀλλὰ ἡ διδασκαλία γνώσης ποὺ ἐπιτρέπει τὴν ἐφαρμογὴ μιᾶς ἱκανῆς καὶ φωτισμένης ἐπιλογῆς, καθὼς καὶ ἡ συστηματικὴ γνωριμία σὲ προσιτὴ καὶ ἐνδιαφέρουσα μορφὴ μὲ τὴν παράδοση στὴν ὁποία ζοῦμε γιὰ περισσότερα ἀπὸ 1000 χρόνια, ἡ ὁποία διακόπηκε κατὰ τὴν περίοδο τοῦ κρατικοῦ ἀθεϊσμοῦ. Δηλαδή, τὸ μάθημα αὐτὸ θὰ συμβάλει περαιτέρω στὴν ἀνάπτυξη τῶν νέων ὡς ὑπεύθυνων, ἐλεύθερων, συνειδητῶν πολιτῶν, καὶ θὰ συμβάλει ἐπίσης στὴν ἀποκατάσταση τῆς κοινωνικῆς συνοχῆς καὶ συνοχῆς σὲ μιὰ κοινωνία ποὺ βρίσκεται σὲ κατάσταση σοβαρῆς κρίσης καὶ μὲ τάσεις ἐσωτερικῆς ἀποσύνθεσης.
"Εἴμαστε πεπεισμένοι ὅτι ἡ εἰσαγωγὴ τοῦ μαθήματος «Θρησκεία – Ὀρθοδοξία» ὡς ὑποχρεωτικὸ θὰ κάλυπτε ἕνα ἁπτὸ ἔλλειμμα, ἕνα κενὸ στὸν συνολικὸ κύκλο γενικῆς ἐκπαίδευσης, ἐκπαίδευσης καὶ ἀνατροφῆς στὰ βουλγαρικὰ σχολεῖα. Ἀποτελεῖ ἀναφαίρετο δικαίωμα ὅλων τῶν Βουλγάρων πολιτῶν, Ὀρθόδοξων Χριστιανῶν, ποὺ ἐπιθυμοῦν τὰ παιδιά τους νὰ γνωρίζουν τὴν παραδοσιακή τους θρησκεία, κάτι ποὺ ἀποτελεῖ ἀνεκπλήρωτο καθῆκον τοῦ βουλγαρικοῦ κράτους ἀπέναντι στὸν λαό του", τονίζεται ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο ἡ ὁποία στὴν γνωμοδότησή της παραθέτει καὶ τὶς προτεινόμενες ἀλλαγὲς σὲ ὁρισμένα ἐδάφια τοῦ νομοσχεδίου.
Τέλος, εὔχεται στὴ βουλγαρικὴ πολιτεία καλὴ ἐπιτυχία στὸ ἐγχείρημα τῆς εἰσαγωγῆς πρὸς ψήφιση ἀπὸ τὸ κοινοβούλιο τοῦ νομοσχεδίου τὸ ὁποῖο θὰ λειτουργήσει πρὸς ὄφελος τῆς βουλγαρικῆς κοινωνίας καὶ τῶν παιδιῶν ποὺ ἀποτελοῦν τὸ μέλλον τῆς χώρας.
πηγή: http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου