Το περιστατικό ντροπής με τον τουρίστα που παίζει με τα αρχαία της Πορτάρας στη Νάξο, δείχνει το τρομακτικό κατάντημα του πολιτισμού στη χώρα μας
Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης
Το περιστατικό ντροπής που συνέβη στον αρχαιολογικό χώρο της Πορτάρας στη Νάξο σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό, αλλά αποτυπώνει τον καθολικό εξευτελισμό που υφίσταται ο – ακραία εμπορευματοποιημένος – πολιτισμός μας. Δείχνει μια χώρα βαθύτατης παρακμής όπου έχει ξεπουληθεί κάθε πολιτιστική αξία, έχει διαταραχθεί κάθε λελογισμένη διαχείριση του αρχαιολογικού πλούτου.
Μια πλούσια ιστορική χώρα που έχει μετατραπεί σε άτακτο χώρο οργιαζόντων «Ούννων», γιατί η ελληνική Πολιτεία έπαψε να ενδιαφέρεται για την ποιότητα του τουρισμού και αδημονεί μόνο για την ετήσια ποσότητα.
Τουρίστες φωτογραφίζονταν να σηκώνουν στα χέρια τους αρχαία μάρμαρα, περιφέροντάς τα σαν τρόπαια της πελατειακής υπεροψίας τους. Άλλοι άπλωναν τα μπογαλάκια τους και έκαναν πικνίκ πάνω σε αρχαία χιλιετιών. Ο καθένας κάνει ό,τι του κατέβει αφού φύλαξη δεν υπάρχει, αλλά ούτε καν σήμανση σε πολλές περιπτώσεις. Η βιομηχανία του τουρισμού λειτουργεί με το μικρότερο δυνατό κόστος, στη μεγαλύτερη δυνατή επισκεψιμότητα, πολύ πάνω από τα όρια ανοχής και αντοχής της.
Εμβληματικά μνημεία «βιάζονται» καθημερινά από ορδές άξεστων που αντιλαμβάνονται τη χώρα μας σαν ένα απέραντο «κωλοχανείο». Και την αντιλαμβάνονται με αυτόν τον τρόπο γιατί – πρώτα απ’ όλα – έτσι τη μεταχειρίζεται το ίδιο το ελληνικό κράτος.
Φαίνεται σαν να ξαναγυρίσαμε στα χρόνια της υπόδουλης Ελλάδας, τότε που ξένοι περιηγητές αλώνιζαν ανενόχλητοι στους αρχαιολογικούς χώρους και κατέστρεφαν, αποσπούσαν και έκλεβαν αρχαιολογικούς θησαυρούς για τις ιδιωτικές συλλογές τους ή για λίγη κλεμμένη αίγλη στα μουσεία της Εσπερίας. Τότε δεν υπήρχε ελληνικό κράτος και σήμερα είναι σαν να μην υπάρχει. Μόνο που τώρα ο υποδουλωτής μας είναι το γρήγορο χρήμα, στις υπηρεσίες μιας αχόρταγης τουριστικής κατανάλωσης.
Αλλά τι σεβασμό να περιμένεις άραγε από τους ξένους τουρίστες, όταν το ελληνικό υπουργείο Πολιτισμού επιτρέπει να διαφημίζονται αθλητικά παπούτσια πάνω από το Ζάππειο και την Ακρόπολη, επιδείξεις μόδας στον Παρθενώνα, χορεύτριες «pole dancing» να στήνουν σόου στα Παλαιά Ανάκτορα της Κέρκυρας, τελεφερίκ να καταστρέφουν τη βυζαντινή φυσιογνωμία της Μονεμβασιάς, αρχαία να ξεθεμελιώνονται και να «φυτεύονται» αλλού στο μετρό Θεσσαλονίκης, ραντάρ να τοποθετούνται δίπλα σε μοναδικό Μινωικό μνημείο στο Ηράκλειο Κρήτης, εκτρωματικά και βλάσφημα έργα να φυλάσσονται σαν… αριστουργήματα στην Εθνική Πινακοθήκη.
Τι σεβασμό να εμπνεύσουν στους τουρίστες, άνθρωποι που έχουν απωλέσει κάθε μέτρο για το τι είναι ιερό και τι είναι ανίερο; Τι είναι τέχνη και τι είναι κακοτεχνία. Τι είναι ποιοτικός και εθνικά επωφελής τουρισμός, και τι είναι «αρπαχτή».
Κάθε πολιτική, κάθε συμφωνία, κάθε θεσμός, κάθε υπηρεσία που σχετίζεται με τον Πολιτισμό στη χώρα μας, κραυγάζει μια χώρα που έχει «βγει στο κλαρί» και ξεπουλάει όσο – όσο τα χρυσαφικά της. Κάναμε πολιτισμικό μας δόγμα την υποτέλεια στον πελάτη. Επέτρεψαν να γίνουν απρόσιτα τα νησιά για τους φτωχοποιημένους Έλληνες, μόνο και μόνο για να υποδεχτούν τελικά ακόμα και σαβουρο-τουρισμό που βανδαλίζει τα μνημεία ή κάνουν διαγωνισμούς δημόσιας αποκτήνωσης όπως είδαμε στη Ζάκυνθο.
Ένας απέραντος οίκος ανοχής για όποιο πορτοφόλι μπορεί να τον μακελέψει, χωρίς μνήμη ιστορίας, χωρίς αυτοσεβασμό, χωρίς σχέδιο, χωρίς εγκαταστάσεις και στελέχωση, χωρίς εθνικό όραμα. Ένας υπερτουρισμός που απαξιώνει τα μνημεία, ξεπαστρεύει τους εθνικούς πόρους, εξοντώνει τον πρωτογενή τομέα, καταστρέφει το περιβάλλον, υποβαθμίζει τα θέρετρα, εκτινάσσει τα ναύλα και τα μισθώματα, εκτοξεύει τις τιμές της εστίασης, ευνοεί τις εργασιακές γαλέρες, εκτοπίζει τους ντόπιους πληθυσμούς.
Και όλα αυτά να βασίζονται σε μια κενή «υπερηφάνεια» για την ιστορία μας, σαν τάφος κεκονιαμένος με περίτεχνη επιγραφή στον μακαρίτη που λέγεται ελληνικό πνεύμα. Πουλάμε πολιτισμό ενώ συμπεριφερόμαστε σαν απολίτιστοι πραματευτάδες, πουλάμε «ελληνικό φως» όσο το κράτος Δικαίου επιβάλλει σκοτάδι, πουλάμε ελληνικότητα όσο μας κατατρώνε τα σαράκια του διεθνισμού, πουλάμε ιστορία ενόσω τη διαγράφουμε, πουλάμε φιλοσοφία ενώ η υποτίμηση της νοημοσύνης έχει γίνει επίσημη πολιτική γλώσσα.
Όλη αυτή η περιρρέουσα παρακμή αφήνει εθνικό αποτύπωμα που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο σε κανέναν ξένο επισκέπτη. Αυτό το μπάχαλο ξεχειλίζει παντού. Δεν μπορεί να κρυφτεί από ψηφιακές πλατφόρμες τουριστικού marketing ούτε άλλα τεχνοκρατικά φτιασιδώματα.
Τα ένδοξα ερείπια του «χθες» που σήκωνε προκλητικά στα χέρια του αυτός ο τουρίστας στην Πορτάρα, είναι η αναπόφευκτη συνέπεια για τα ερείπια του «σήμερα». Ότι δεν κατάφεραν εδώ και χιλιετίες οι εχθροί του ελληνικού πολιτισμού, το καταφέρνει η σημερινή βιομηχανοποίηση του τουρισμού και η υποδούλωση στο χρήμα. Αντί να εξελληνίζονται οι «βάρβαροι» με τα μνημεία μας, εκβαρβαρώνεται ο ελληνισμός…
πηγή: https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου