Η καταστροφολογία εισβάλλει στις σχολικές αίθουσες και γίνεται μάθημα για να εξοικειώσει τις νέες γενιές με την ατζέντα της «πράσινης μετάβασης»
Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης
Μάθημα για την κλιματική αλλαγή: Είχαμε αναφέρει σε κάποιο προηγούμενο άρθρο ότι οι διεφθαρμένες εξουσίες του κόσμου παρουσιάζουν την «κλιματική αλλαγή» με τόσο δογματικό τρόπο που ομοιάζει με εκδικητικό «θεό» με ημί – επιστημονικό μανδύα, ο οποίος πρέπει να εξευμενιστεί με θυσίες δικαιωμάτων, ελευθεριών και κεκτημένων.
Έφτασε η ώρα λοιπόν που αυτό το θεοποιημένο αφήγημα, αποκτά και το ανάλογο μάθημα «θεολογίας» (και) στα ελληνικά σχολεία ώστε οι νέες γενιές να διαποτιστούν με την κλιματική προπαγάνδα που επιβάλλει η Νέα Τάξη Πραγμάτων.
Με στόχο την «ευαισθητοποίηση» των μαθητών σχετικά με την πρόληψη πλημμυρών και δασικών πυρκαγιών και την ενημέρωσή τους για τις επιπτώσεις της «κλιματικής αλλαγής», το Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού προχωρά στην υλοποίηση εκπαιδευτικού προγράμματος στα σχολεία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Όπου «ευαισθητοποίηση», εμείς μπορούμε να προσθέσουμε και «πλύση εγκεφάλου», αν αναλογιστεί κανείς ότι η «κλιματική κρίση» έχει γίνει το «μάντρα» της Νέας Εποχής, όπου θα το βρει κανείς να επαναλαμβάνεται ευλαβικά σε κάθε δημόσια δήλωση αξιωματούχου, από τον πιο άσημο τοπικό άρχοντα, μέχρι τον Πρωθυπουργό και την Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Η υφυπουργός Παιδείας, Δόμνα Μιχαηλίδου, ανάμεσα σε άλλα που δήλωσε για το σχετικό μάθημα προσηλυτισμού των παιδιών στην κλιματική υστερία, είπε ότι: «Είναι επιτακτική ανάγκη περισσότερο από ποτέ, να είμαστε ευαισθητοποιημένοι απέναντι στο περιβάλλον και να μαθαίνουμε στα παιδιά μας πώς να το προστατεύουν. Να φροντίσουμε ώστε να κατανοήσουν την αξία της πρόληψης από φυσικές καταστροφές και το κόστος της κλιματικής αλλαγής».
Τα παιδιά μας λοιπόν, πρέπει οπωσδήποτε να μάθουν το «κόστος» που θα τους επιφέρει το να αγνοήσουν ή να υποτιμήσουν τον «θεό» της κλιματικής παράκρουσης. Πρέπει να μάθουν ότι αν αυτός ο «θεός» θυμώσει ακόμα πιο πολύ, θα είναι αποκλειστική τους ευθύνη.
Όχι του κράτους που κάνει αντιπλημμυρικά έργα βιτρίνας και αφήνει ολόκληρους νομούς να πνίγονται. Όχι της κυβέρνησης που αφήνει τους εμπρηστές να αλωνίζουν και χαρίζει τον δασικό πλούτο στους εργολάβους και τα σκιώδη συμφέροντά τους. Όχι του κάθε δισεκατομμυριούχου κοσμοκράτορα που συντηρεί ρυπογόνες βιομηχανίες και παράλληλα προωθεί μια οικοφασιστική ατζέντα που υιοθετείται από τις κυβερνήσεις.
Για τίποτα από αυτά δεν θα κάνει λόγο το μάθημα «ευαισθητοποίησης» για το περιβάλλον. Θα αναδεικνύει την ευθύνη που ανήκει μόνο στον πολίτη. Σε αυτόν μεταφέρεται η υποχρέωση της πρόληψης, ενώ στο όλο και πιο αμέτοχο κράτος αναλογεί μόνο η επιβολή «πράσινων» νόμων, φόρων, προστίμων και παρακολούθησης.
Κάθε απολυταρχικό σύστημα της ιστορίας χρειαζόταν να υποδείξει στον λαό του έναν αποδιοπομπαίο τράγο ως αντιπερισπασμό, έτσι ώστε ο εκφασισμός του κράτους να κρυφτεί πίσω από έναν φανταστικό ή πραγματικό εχθρό. Αυτός ο βολικός εχθρός μπορεί να ήταν ένας ολόκληρος λαός ή ένας ξένος ηγέτης ή μία τρομοκρατική οργάνωση.
Τώρα ο αποδιοπομπαίος τράγος για την παγκόσμια απολυταρχία δεν απαντάται σε ένα πρόσωπο (που εύκολα μπορείς να το απομυθοποιήσεις άλλωστε), άλλα σε ένα τρομοαφήγημα, αόριστο και «εύπλαστο», αυτό της κλιματικής αλλαγής. Ένα αφήγημα που μπορεί να ανατροφοδοτεί την ισχύ του μέσω μιας συντονισμένης καταστροφολογίας και μέσω των επιτηδευμένων καταστροφών που επιτρέπουν στο περιβάλλον αυτοί που παρουσιάζονται ταυτόχρονα ως πράσινοι «μεσσίες».
Οι «πράσινοι» πολίτες του αύριο…
Από την προπαγάνδα των σχολικών αιθουσών και τις νέες «δασκαλεμένες» γενιές που θα βγουν στην κοινωνία, θα στηριχτεί το σχέδιο εξαφάνισης της βαριάς βιομηχανίας καυσίμων και της αποδοχής της ψηφιακής και ηλεκτρονικής εποχής που προωθεί η 4η βιομηχανική επανάσταση του Great Reset.
Η Παιδεία, από εκεί που σύμφωνα με το Σύνταγμα θα έπρεπε να προάγει την «ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης» (Άρθρο 16), όλο και περισσότερο εμπνέει την ανάπτυξη μιας παγκοσμιοποιημένης, νεοεποχίτικης οικολογικής συνείδησης που τοποθετεί το κτίσμα της φύσης στη θέση του Κτίστη – Θεού. Φυσικά η οικολογική σκέψη δεν είναι εξ’ αρχής απορριπτέα. Κάθε άλλο. Είναι απαραίτητη για τη συνύπαρξη του ανθρώπου με τη φύση. Άλλα εδώ δεν μιλάμε για απλή οικολογική ευαισθητοποίηση, άλλα για υστερία και μαζική χειραγώγηση, με πολύ συγκεκριμένες στοχεύσεις.
Η εθνομηδενιστική αντίληψη της Δόμνας Μιχαηλίδου, την κάνει να θεωρεί την έπαρση της σημαίας και την ανάκρουση του εθνικού ύμνου στα σχολεία ως ξεπερασμένα τυπικά του… χθες, άλλα για το νεοταξικό δόγμα της πράσινης «θρησκείας» θεωρεί ότι είναι «επιτακτική ανάγκη περισσότερο από ποτέ» να διδαχτεί στα σχολεία. Ο καθένας έχει τις προτεραιότητές του, και η κυβέρνηση δεν κρύβει ποιες είναι οι δικές της.
Η ευλάβεια στην οικολογία με τον τρόπο που μεταφέρεται σήμερα από τα κέντρα εξουσίας, στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο από ευλάβεια και υποταγή στις επιταγές του οικοφασισμού. Στις σχολικές τάξεις θα διαμορφωθούν οι αυριανοί πολίτες που θα καλοδεχτούν τις πόλεις – φυλακές των 15 λεπτών, τους ληστρικούς φόρους αποτυπώματος άνθρακα, την ενεργειακή επαιτεία από την αυτοκρατορία των «παρόχων», την εναλλακτική διατροφή των εργαστηρίων, την εγκατάλειψη των ΙΧ, τους περιορισμούς των αεροπορικών ταξιδιών, τα ιδιωτικά και παρακολουθούμενα δάση και πολλά άλλα μέτρα που προωθούνται στην πράσινη ατζέντα του Νταβός.
Οι εξουσιαστές γνωρίζουν πολύ καλά ότι το μέλλον χτίζεται στις σχολικές αίθουσες, και αυτό ακριβώς επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν για τη δυστοπία του αύριο…
πηγή: https://aktines.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου