Τα παιδιά υποφέρουν γιατί τους λείπει ο πατέρας τους

 

Το 90% των παιδιών που εγκατέλειψαν το σπίτι, το 63% των εφήβων που αυτοκτονούν και το 85% των παιδιών και εφήβων με διαταραγμένη συμπεριφορά προέρχονται από σπίτια χωρίς πατέρα. 

 Πεντάχρονο αγόρι που φιλοξενούνταν για Σαββατοκύριακο από τον αγαπημένο του πατέρα τον παρακάλεσε: "Μπαμπά, θέλω να αγαπάς μόνο εμένα και να μη κάνεις όπως η μαμά..." Το αγόρι, παιδί διαζευγμένων γονέων, έμενε με την μητέρα του, η οποία τώρα έφερε στο σπίτι και το νέο της σύντροφο. Τι να απαντήσει κανείς στον μικρό που κλαίει για το χωρισμό από τους δύο αγαπημένους του, από την νέα σχέση της μητέρας, για τον άγνωστο στο σπίτι, την ανασφάλεια, για τη στέρηση της αποκλειστικής αγάπης της μάνας… πολλά τα αναπάντητα "γιατί" του παιδικού μυαλού. 

 Ο μικρός μας φίλος δεν είναι το μόνο παιδί που ζει με τον ένα γονέα και στερείται τον άλλον, ειδικότερα τον πατέρα του. Υπολογίζεται πως στην Ελλάδα οι μονογονεϊκές οικογένειες αντιπροσωπεύουν το 28,46% των οικογενειών και αριθμούν πάνω από 187.000. Σύμφωνα με στοιχεία των ληξιαρχείων, δικαστηρίων και από σχετικές έρευνες, από το 2013 έως και τον 1ο μήνα του 2020, η 1 στις 5 οικογένειες είναι μονογονεϊκή. Ο συχνότερος τύπος μονογονεϊκής οικογένειας στην Ελλάδα αποτελείται από τη μητέρα και τα βιολογικά παιδιά της. Ο αριθμός των οικογενειών που αποτελούνται από τον πατέρα και τα παιδιά έχει αυξητική τάση αλλά παραμένει σαφώς μικρότερος. (1) Συνεπώς τα παιδιά στην Ελλάδα όπως και στις άλλες χώρες στερούνται κυρίως τον πατέρα τους. 

 Οι μονογονεϊκές οικογένειες προκύπτουν είτε από επιλογή είτε από ανάγκη. Συνήθως προκύπτουν μετά από διαζύγιο ή θάνατο. Σε άλλες περιπτώσεις όμως οι γονείς αρνούνται να αναλάβουν τις υποχρεώσεις τους, κάποιος γονέας υιοθετεί παιδί από μόνος του, υπάρχουν ανύπαντρες μητέρες που ο πατέρας δεν αναγνώρισε το παιδί, γυναίκες που επιλέγουν να κάνουν οικογένεια εκτός γάμου ή συνεχίζουν μια εγκυμοσύνη που δεν είναι επιθυμητή από τον άλλο γονέα. Υπάρχουν τέλος ομόφυλα γυναικεία ζεύγη που ανατρέφουν παιδιά χωρίς πατέρα. (2) 

 Τι επιφυλάσσει το μέλλον για τα παιδιά που δεν θα λάβουν την πατρική φροντίδα και την αίσθηση ασφάλειας που τη συνοδεύει; Πού θα αναζητήσουν τη χαμένη αγάπη, την σταθερότητα και την πατρική αποδοχή; Την αναζητούν παντού και για όλη τους τη ζωή. Μόνο που δυστυχώς μέσα σε αυτή τους τη λαχτάρα συχνά κάνουν ανώριμες επιλογές. Μπλέκουν με παρέες αμφίβολης ποιότητας. 

 Εάν η μονογονεϊκότητα προέκυψε αναγκαστικά, (από χηρεία ή εγκατάλειψη) οι δυσκολίες της δεν συνοδεύονται και από το βάρος της κακής «επιλογής». Εάν όμως η μονογονεϊκότητα είναι «επιλογή», ήταν δηλαδή προαποφασισμένος τρόπος ζωής, τότε το άτομο που την επέλεξε, έβαλε από εγωισμό το παιδί του σε έναν οδυνηρό και επικίνδυνο δρόμο. 

 Η παραδοσιακή οικογένεια σήμερα χάνει έδαφος ως «οπισθοδρομική» και προωθούνται ως ισάξιες οι «διαφορετικές οικογένειες». Το διαζύγιο είναι ο λυπηρός κανόνας. Αξίζει λοιπόν να σκύψουμε πάνω στις τραγικές στατιστικές των συνεπειών από την έλλειψη πατέρα άλλων χωρών, ώστε να προλάβουμε τα δύσκολα που μας περιμένουν.(3) Οι ΗΠΑ αποτελούν αντιπροσωπευτικό παράδειγμα τέτοιας χώρας καθώς υπολογίζεται πως 9 εκατομμύρια παιδιά μεγαλώνουν χωρίς πατέρα. 

 Απελπιστικό το κόστος της ανατροφής χωρίς πατέρα 

 Τα τελευταία ανησυχητικά στοιχεία προέρχονται από έκθεση του Centre for Opportunity Now, (οργανισμού που στοχεύει στην ανάπτυξη των αστικών υποβαθμισμένων περιοχών των ΗΠΑ), όπου μάλιστα υπηρετεί ως πρόεδρος ο Jack Brewer, Αφροαμερικανός πρώην επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. (4) 

 Σύμφωνα με την έκθεση, οι αρνητικές επιπτώσεις της έλλειψης και των δύο γονέων και ιδιαίτερα του πατέρα έχουν ως εξής: το 70% των νέων στα κρατικά ιδρύματα προέρχονται από σπίτια χωρίς πατέρα και το 85% των νέων στη φυλακή προέρχονται από σπίτια χωρίς πατέρες. Ο ίδιος ο πρώην ποδοσφαιριστής δήλωσε σε τηλεοπτική του συνέντευξη: «Το 82% όσων επιδίδονται σε μαζικούς πυροβολισμούς δεν είχαν πατέρες στη ζωή τους». 

 Η έκθεση αναφέρει και επιπλέον στοιχεία: Το 90% όλων των αστέγων και εξαφανισμένων παιδιών, το 63% των αυτοκτονιών εφήβων και το 85% των παιδιών και εφήβων με διαταραχές συμπεριφοράς προέρχονται από σπίτια χωρίς πατέρα. 

 Σύμφωνα με στοιχεία από τον οργανισμό US Census Bureau, και άλλες κυβερνητικές εκθέσεις, τα νοικοκυριά χωρίς πατέρες έχουν 25% περισσότερες πιθανότητες να αναθρέψουν τα παιδιά μέσα στη φτώχεια, τα παιδιά είναι δύο φορές πιθανότερο να εγκαταλείψουν το γυμνάσιο σε σχέση με εκείνα που έχουν και τους δύο τους γονείς στο σπίτι. Επιπλέον, τρία στα τέσσερα παιδιά που ζουν σε δημόσια ιδρύματα δεν έχουν πατέρα να μένει μαζί τους. Το 71% των παιδιών που κάνουν χρήση ουσιών προέρχονται από σπίτια χωρίς πατέρα. 

 Η έκθεση καταλήγει, «τα παιδιά από σπίτια χωρίς πατέρα τα πηγαίνουν πολύ χειρότερα όταν εκτιμάται συνολικά η ευημερία, η ψυχική, και η κοινωνική τους υγεία». 

 Ένας τέτοιος αρνητικός αντίκτυπος στην αμερικανική κοινωνία οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι οι ΗΠΑ έχουν το υψηλότερο ποσοστό παιδιών που ζουν σε μονογονεϊκά νοικοκυριά από οποιοδήποτε έθνος στον κόσμο: το 23% των παιδιών ζουν με έναν γονέα και χωρίς άλλους ενήλικες. Αυτός ο αριθμός υπερβαίνει κατά πολύ τον παγκόσμιο μέσο όρο, όπου μόνο το 7% των παιδιών παγκοσμίως ανατρέφονται από έναν μόνο γονέα. 

 Αποδεικνύεται λοιπόν πως στο θέμα της οικογένειας, η προσκόλληση στην πολιτική ορθότητα προάγει την ατομική ικανοποίηση του γονέα εις βάρος της σωματικής και συναισθηματικής ευημερίας των παιδιών. 

 Ακόμη και με πατέρα παρόντα στο σπίτι, το μέσο αγόρι της σχολικής ηλικίας αφιερώνει μόνο περίπου 30 λεπτά (!!!) την εβδομάδα σε συνομιλίες ένας προς έναν με τον πατέρα του, ενώ ξοδεύει (κατά μέσο όρο) περίπου 44 ώρες την εβδομάδα παρακολουθώντας τηλεόραση, παίζοντας βιντεοπαιχνίδια και σερφάροντας στο διαδίκτυο. Τα πράγματα γίνονται πολύ χειρότερα εάν ο πατέρας δεν έχει καθόλου παρουσία στο σπίτι. 

 Η απαξίωση της παραδοσιακής οικογένειας δεν είναι καινούργια. Γίνεται από παλιά και συστηματικά. Συκοφάντηση της χριστιανικής πίστης, εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις που απαξιώνουν τη γονεϊκότητα και της συζυγία, σεξουαλική επανάσταση, διευκόλυνση του διαζυγίου, αναπαραγωγικές τεχνικές, ανθρώπινα δικαιώματα, οικολογικά κινήματα σωτηρίας του πλανήτη, εντατικοποίηση της εργασίας έξω από το σπίτι, επαναπροσδιορισμός της έννοιας της οικογένειας και εισαγωγή νέων μορφών «οικογένειας», πρόωρη ανάληψη των παιδιών από το κράτος, είναι ενδεικτικά πλήγματα στην οικογενειακή ενότητα. 

 Όμως τα παιδιά γίνονται τελικά οι καθρέφτες των επιλογών μας. Το να μεγαλώνουν και με τους δύο γονείς τους δεν είναι ισότιμο με το να ζουν εναλλάξ με αυτούς ή αποκλειστικά με τον ένα, ή με τους διαδοχικούς «συντρόφους», ή με «νέο γονέα» ή τους παππούδες ή μόνα τους. Αυτό είναι η μεγαλύτερη αυταπάτη. Το τεράστιο έλλειμα συναισθηματικής σταθερότητας και οι σοβαρές κοινωνικές εκτροπές, δείχνουν ότι η έλλειψη του ενός γονέα και ειδικότερα του πατέρα, κάνει μεγάλο κακό σε εκείνα και στη κοινωνία.(5) 

 Σας ζητούμε για την αγάπη και την ευημερία των παιδιών να κρατήσετε την παραδοσιακή οικογένειά σας ενωμένη και να αγωνιστείτε ώστε να μην αποτελέσει ποτέ για σας ενδεχόμενο η μονογονεϊκότητα. 

Βοηθητικές πηγές - Παραπομπές. 

1. https://www.monogoneikioikogenia.com/orismos.html 

2.https://www.eurolife.gr/el-GR/Blog/articles/Monogoneiki-oikogeneia-mia-oloena-kai-pio-koini-morfi-oikogeneias 

3. https://www.lifesitenews.com/opinion/children-in-our-society-are-suffering-deeply-from-widespread-fatherlessness/ 

4. https://americafirstpolicy.com/priorities/center-for-opportunity-now 

5. https://mumdadandkids.gr/oikogeneia/pateras-anantikatastatos-gia-tin-koinonikopoiisi-ton-paidion-stin-oikogeneia

πηγή: https://koukfamily.blogspot.com/