Μετά την αναστολή…
Περνούν οι μέρες…
Η τσέπη τους άδεια…
Πόσες οικονομίες να κράτησαν;
Με τόσες ανατιμήσεις…
Πάνε στα ΑΤΜ, βλέποντας τα ποσά μηδενικά…
Χωρίς να φταίνε σε τίποτα…
Όμως ο Καίσαρας δεν υπολογίζει…
Ούτε νόμους ούτε πόνους…
Ως νέος Φαραώ διατάζει…
Εσύ θα φας, εσύ όχι…
Ζούμε στιγμές τραγικές…
Πρωτοφανείς…
Ποιος θα πίστευε ότι αυτά θα γίνονταν πραγματικότητα…
Όταν πέρσι το σάπιο «Σύστημα» τους χειροκροτούσε…
Για το έργο ζωής που προσέφεραν…
Και φέτος οι ίδιοι…
Ακριβώς, οι ίδιοι…
Τους πετούν στον Καιάδα…
Με απίστευτη άνεση…
Και απύθμενο μένος…
Δείχνοντας τους το δρόμο του θανάτου…
Όταν, γιατρός αναζητά μεροκάματο στο μάζεμα της ελιάς…
Και τραυματιοφορέας ζητά τρόφιμα για την οικογένειά του…
Πού είναι η κοινωνία για αυτούς;
Πού και η ίδρυση ταμείου αλληλεγγύης;
Πού είναι οι ΜΚΟ;
Πού οι αγαπούληδες;
Πού οι ιδεολόγοι;
Μήπως είναι ανύπαρκτοι τούτοι οι υγειονομικοί;
Μήπως είναι αόρατοι;
Ή μήπως ισχύει το λεχθέν: Όπου πέφτει η φωτιά, εκεί καίει;
Τόσο μασκοφορέμενη έγινε η κοινωνία μας;
Τόσο φιμωμένη;
Τόσο άνευρη;
Μόνο ο εαυτός μας;
200 χρόνια μετά…τόσο πούλημα στη λευτεριά;
πηγή: https://www.triklopodia.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου