Δακρύζεις όταν ακούς ένα τραγούδι, αλλά δε διστάζεις να χτυπήσεις τη γυναίκα σου.
Συγκινείσαι όταν βλέπεις μια ταινία, αλλά κάνεις τα παιδιά σου να κατουριούνται από το φόβο τους όταν τα φωνάζεις.
Κάνεις μεγάλους σταυρούς, αλλά το ‘’εγώ’’ σου ποτέ δεν το σταυρώνεις.
Λυπάσαι τα σκυλάκια και τα γατάκια, αλλά την έκτρωση την έχεις ‘’ψωμοτύρι’’.
Μιλάς για ελευθερία λόγου, αλλά δαιμονίζεσαι όταν ακούς μια άποψη διαφορετική από τη δική σου.
Συγκινείσαι με την προσφυγιά, με τους φτωχούς και τους κατατρεγμένους, αλλά ακόμα δεν μιλιέσαι με τον αδερφό σου για τα κληρονομικά σας.
Γέμισε ο τόπος με άγιους υποκριτές…
Ως πότε;
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου