Από σήμερα εγκαινιάζουμε μια καινούργια στήλη στο ιστολόγιό μας, με πνευματικά μηνύματα του π. Συμεων Κραγιόπουλου με λέξεις, φράσεις , κλειδιά για την καθημερινή ζωή και παραθέτουμε την πρώτη ανάρτηση αντί προλόγου.
Ἀντὶ προλόγου
Τὸ
ἅπαν γιὰ μᾶς τοὺς χριστιανοὺς εἶναι τὸ νὰ ἔχουμε μέσα μας ὡς βίωμα – καὶ κάθε
μέρα αὐτὸ τὸ βίωμα νὰ γίνεται πιὸ ζωηρό – ὅτι ὑπάρχει ὁ ἀληθινὸς Θεός, μᾶς
φανερώθηκε, τὸν βρήκαμε, πιστεύουμε σʼ αὐτόν˙ καὶ ὅπως κι ἄν ἔρθουν τὰ
πράγματα, μὰ ὅπως κι ἄν ἔρθουν, ἐφόσον ὅλα εἶναι στὰ χέρια του, ὅσον ἀφορᾶ τὴ
σωτηρία μας θὰ μᾶς πεῖ καὶ τὸ ἕνα, θὰ μᾶς πεῖ καὶ τὸ ἄλλο, θὰ μᾶς φροντίσει, θὰ
μᾶς ὠθήσει˙ καὶ τελικὰ σὲ καμμιὰ περίπτωση δὲν θὰ ἀφήσει κάποια ἐκρεμμότητα,
κάποιο κενό, κάποια ἀμφιβολία. Καὶ ἄν, ἄνθρωπέ μου – θὰ πεῖ ὁ Θεὸς στὸν καθένα
μας – τὰ δικά σου, τὰ κατὰ σὲ σοῦ δημιουργοῦν κατάσταση τέτοια, ποὺ βρίσκεσαι
σὲ ἀδιέξοδο καὶ μπροστά σου εἶναι τὸ ἀδύνατο, μάθε ὅτι τὰ ἀδύνατα παρὰ
ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῶ Θεῶ ἐστιν. Τί ἔχεις νὰ πεῖς ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα; Τί
ἔχεις νὰ πεῖς;
Ἀλλὰ
ἄν πιάνεις σωστὰ τὴ βεβαιότητα αὐτὴ ποὺ μᾶς δίνει ὁ Θεός, αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι
μπορεῖς νὰ χουζουρέψεις ἤ νὰ πᾶς νὰ ζήσεις τὴ ζωή σου. Αὐτὸ δυστυχῶς εἶναι τὸ ὅλο χριστιανικὸ πνεῦμα: νὰ πᾶμε στὸ
Θεό, νὰ τοῦ ζητήσουμε νὰ μᾶς κάνει αὐτό, ἐκεῖνο, νὰ μᾶς προλάβει ἀπὸ τὸ ἕνα, νὰ
μᾶς προφυλάξει ἀπὸ τὸ ἄλλο, ἀκριβῶς γιὰ νὰ πᾶμε μετὰ ἐμεῖς νὰ ζήσουμε τὴ ζωή
μας, νὰ χαροῦμε τὴ ζωή. Εἶναι λάθος αὐτό.
Θέλουμε
δὲν θέλουμε, ὅ,τι θὰ οἰκονομήσει ὁ Θεὸς θὰ ἔρθει πάνω μας, θὰ ἔρθει. Καὶ
θέλουμε δὲν θέλουμε, θὰ τὸ σηκώσουμε, θὰ τὸ βιώσουμε. Ἄλλοτε μπορεῖ νὰ βρεθοῦμε
μέσα στὴ θάλασσα, ἄλλοτε στὸ ποτάμι, ἄλλοτε μέσα στὴ ζούγκλα. Έκεῖ, μέσα στὸν
δρόμο ποὺ μᾶς βάζει ὁ Θεὸς – ποὺ χρειάζεται νὰ κολυμπήσουμε, λίγο νὰ
κινδυνεύσουμε, ποὺ χρειάζεται ἴσως νὰ χαθοῦμε λίγο, νὰ βρεθοῦμε σὲ ἀδιέξοδο, νὰ
αἰσθανθοῦμε τὴν ὅλη ἀδυναμία μας – ἐκεῖ μέσα θὰ ζήσουμε.
Δὲν
λέει ὁ τυχαῖα ὁ Κύριος: Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῶ Θεῶ ἐστιν. Ὄχι
μιά, ὄχι δυὸ φορὲς θὰ νοιώσει κανεὶς ὅτι ἀπὸ τὴ δική του πλευρὰ – ποὺ
στηρίχθηκε στὸν ἑαυτό του καὶ νόμισε ὅτι θὰ τὰ βγάλει πέρα μὲ τὶς δικές του
δυνάμεις – εἶναι ἀδύνατον νὰ τὰ καταφέρει.
Μέσα
λοιπὸν ἀπὸ ὅλα αὐτὰ εἶναι ὁ Θεὸς παρών, εἶναι ὁ Θεὸς μαζί μας καὶ μᾶς ὁδηγεῖ.
Ἔτσι μποροῦμε νὰ δοῦμε αὐτὴ τὴ συγκατάβαση τοῦ Θεοῦ, τὸ ὅτι συμπορεύεται μαζί
μας καὶ μᾶς ἐνδυναμώνει. Ὄχι ἁπλῶς σὲ κάθε δευτερόλεπτο, ἀλλὰ καὶ στὸ πιὸ μικρὸ
κλάσμα τοῦ δευτερολέπτου εὶναι παρὼν ὁ Θεός.
Αὐτὸ δίνει χαρὰ στὴν ψυχή, δίνει αὐτὴ τὴ βεβαιότητα. Ἀλλὰ βεβαιότητα, γιὰ νὰ ἐμπιστευθεῖς ἀκόμη πιὸ πολὺ τὸν ἑαυτό σου στὸν Θεό˙ βεβαιότητα γιὰ νὰ εἶσαι ἕτοιμος ἀκόμη πιὸ πολὺ νὰ ἀπαρνηθεῖς τὸ ἑαυτό σου, νὰ θυσιασθεῖς, νὰ πεθάνεις ὡς πρὸς τὸν παλαιὸ ἄνθρωπο. Ὅταν ἡ βεβαιότητα ποὺ ἀποκτᾶς μὲ τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ φέρνει χουζούρι – καθὼς σκέφτεσαι: «Ἔντάξει, ὅλα καλὰ θὰ πᾶνε» - φέρνει δηλαδὴ μιὰ διάθεση τέτοια ποὺ σὰν νὰ ξεχνιέσαι ἤ σὰν νὰ θέλεις τάχα νὰ ζαρεῖς τὴ ζωή, νὰ ξέρεις ὅτι αὐτὸ εἶναι ὄχι ἁπλῶς ἕνα λάθος, ἀλλὰ εἶναι κίνδυνος θάνατος.
Ἕκδοσις
Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον
«Τὸ Γενέσιον τῆς Θεοτόκου»
Ἀναπαύσεως 18
55236 Πανόραμα Θεσσαλονίκης
Τηλ. 2310343901
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου