Χαρά και φόβος. Από το βιβλίο, ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΤΕΧΘΗ ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ του Σεβασμιωτάτου επισκόπου Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας κ.κ. Θεοκλήτου

                                                              Χαρά και φόβος

 

«Χαίρετε μη φοβείσθε»

Ματθ. 28, 9 - 10

 

Παρήγορος και γλυκύς ακούστηκε ο λόγος του Αναστημένου Κυρίου προς τις Μυροφόρες γυναίκες, οι οποίες έντρομες αλλά και χαρούμενες έτρεξαν να αναγγείλουν την Ανάσταση του Χριστού στους μαθητές «Χαίρετε μη φοβείσθε».

Γνώριζε ο Κύριός τους ότι οι προηγούμενες ημέρες είχαν γεμίσει την καρδιά τους με πολύ πόνο αλλά και φόβο. Η γυναικεία φύση είναι πιο αδύναμη και δειλή από αυτήν του ανδρός. Είναι πιο ευαίσθητη. Γι’ αυτό, μόλις ο Κύριος τις συναντά, τις παρηγορεί με το χαιρετισμό «Χαίρεται» και τις προτρέπει να αποτινάξουν τον φόβο, ο οποίος μέχρι τότε σκιάζεται τις καρδιές τους.

Όμως και οι μαθητές, παρά την ανδρεία φύση τους, φοβήθηκαν με τον θάνατο του Διδασκάλου τους. Διασκορπίστηκαν άτακτα μετά τη σύλληψη του Ιησού και τρομαγμένοι Τον εγκατέλειψαν μόνον στο Πάθος. Ακόμα και αυτός ο κορυφαίος Πέτρος δείλιασε και Τον αρνήθηκε τρις, παρά τις υποσχέσεις του, ότι θα έδινε τη ζωή του για τον Χριστό. Μόνον ο μικρός της ομάδος, ο Ιωάννης, παρέμεινε πιστός έως τέλους. Και παρ’ ότι είχαν περάσει τρεις ημέρες από την Σταύρωση και την Ταφή του Ιησού, οι μαθητές «διά τον φόβον των Ιουδαίων» (Ιωάν. 20,19) παρέμειναν συνηγμένοι στον υπερώον.

Πριν το Πάθος ο Ιησούς, πολλές φορές, προέτρεψε τους μαθητές Του να μην δειλιάσουν, να μην ταραχθούν εξαιτίας αυτών που θα γίνουν. Παράλληλα, ομίλησε στους μαθητές για την εναλλαγή της χαράς και της λύπης. Τους προειδοποίησε ότι η χαρά τους θα μετατραπεί σε λύπη για τον θάνατό Του και η λύπη θα μετατραπεί σε χαρά, που κανείς δεν θα μπορέσει να την αφαιρέσει, σε χαρά μόνιμη και αιώνια, που εκπηγάζει από την Ανάστασή Του. «Σε λίγο δεν θα με βλέπετε πια, αλλά και πάλι σε λίγο θα με δείτε… Σας βεβαιώνω πως εσείς θα κλάψετε και θα θρηνήσετε… αλλά θα σας ξαναδώ και θα χαρεί η καρδιά σας και τη χαρά σας κανείς δεν θα μπορέσει να σας την αφαιρέσει» (Ιωάν. 16, 16. 20,22).

Παρ’ όλες όμως τις προειδοποιήσεις του Χριστού, οι μαθητές ολιγοπίστησαν και δειλίασαν, με αποτέλεσμα να υποταχθούν τόσο στην ανθρώπινη αδυναμία, όσο και στην απάνθρωπη μανία.

Στην απέναντι πλευρά η πόλη των Προφητών, η Ιερουσαλήμ, κοιμόταν ήσυχα «τον ύπνο του δικαίου». Οι φύλακες του νόμου είχαν ολοκληρώσει το έργο τους. Διαφύλαξαν την «πατροπαράδοτη πίστη», χρησιμοποιώντας ακόμα και μέσα αθέμιτα. Έπρεπε ο σκοπός να επιτευχθεί πάση θυσία. Και το κατάφεραν. Ο «πλάνος» είχε οδηγηθεί στον θάνατο και οι οπαδοί του τρομοκρατημένοι διαλύθηκαν. Το σχέδιο πέτυχε. Ο Ιησούς νεκρός στο μνήμα. Τίποτα, πλέον, δεν θα διαταράσσεται την ησυχία τους. Ήταν ευτυχισμένοι.

Πόσο, όμως, απατήθηκαν! Μέσα στη σιγή των ψεύτικων χαρών και των βαθιών ενοχών ο Κύριος ανέστη εκ νεκρών. Όπως ακριβώς το είχε αναγγείλει. Τρεις ημέρες μετά την κάθοδο Του στον άδη. «Τη μια των σαββάτων… πρωί, σκοτίας έτι ούσης» (Ιωάν. 20,1) «όρθρου βαθέος» (Λουκ. 24,1).

Οι μαθήτριες, λοιπόν, δέχτηκαν πρώτες το μήνυμα της Αναστάσεως του Χριστού από τους αγγέλους. Ήταν το θεϊκό αντίδωρο για την τόλμη τους και την αγάπη τους προς τον Διδάσκαλό τους. Πόθησαν να προσφέρουν πολύτιμα μύρα στο νεκρό Σώμα του ηγαπημένου Κυρίου τους και δέχθηκαν τα ουράνια μύρα της Αναστάσεως. Λαχταρούσαν να ασπαστούν τον σταυρωθέντα και ταφέντα Διδάσκαλό Τους και δέχτηκαν πρώτες τον ασπασμό του Αναστάντος.

«Χαίρετε… μη φοβείσθε». Έτσι τις υπάντησε και τις χαιρέτισε ο Αναστάς Κύριος. Τις παρότρυνε να έχουν χαρά και αφοβία. Τους δώρισε τη χαρά και την αφοβία. Πιστός στην υπόσχεσή Του εμφανίζεται και πάλι στους μαθητές Αναστημένος και τους χαρίζει χαρά, αναφαίρετη χαρά. Οι καρδιές των μαθητών χαίρονται αληθινά και η λύπη μαζί με τον φόβο εξαφανίζονται. Ο Χριστός ανέστη και τα πάντα πλημμύρισαν με χαρά, με φως, με ζωή. Ο Χριστός ανέστη και όλοι οι φόβοι νικήθηκαν, ακόμα και αυτός ο φόβος του θανάτου.

Τον χαιρετισμό «Χαίρετε… μη φοβείσθε», που απηύθυνε ο Αναστάς Κύριος προς τους τις Μυροφόρες, απευθύνει προς όλους τους πιστούς, όλων των εποχών. Τον απευθύνει προς εμάς, που στις ημέρες μας σκληρά δοκιμαζόμαστε και που ο φόβος και η έλλειψη αληθινής χαράς κατατρώγουν σαν το σκουλήκι κάθε ικμάδα μας.

«Χαίρετε… μη φοβείσθε», μας λέγει. Μην απελπίζεστε. Μην αφήνετε τις καρδιές σας να εγκλωβίζονται στο πένθος. Μην επιτρέπετε σε κανέναν να αφαιρέσει τη χαρά από τις καρδιές σας. Μην επιτρέψετε σε κανέναν και για κανένα λόγο να αφαιρέσει από τις καρδιές σας την πηγή της χαράς, που είναι η πίστη στην Ανάστασή μου. Μη φοβηθείτε κανέναν, γιατί εάν Εγώ είμαι μαζί σας, κανείς δεν μπορεί να σας βλάψει.

Όσο κι αν στις μέρες μας οι σύγχρονοι εχθροί Του προσπαθούν να εξαφανίσουν τη μορφή Του και να αποκρύψουν την Ανάστασή Του, όσο κι αν οι αντίπαλοι Του μανιωδώς αγωνίζονται να τρομοκρατήσουν τον σύγχρονο άνθρωπο υποτάσσοντάς τον στην εξουσία τους, όσο κι αν με διάφορους τρόπους, οικονομικούς, ψυχολογικούς, ηθικούς, προσπαθούν να αφαιμάξουν την ελπίδα και την χαρά από τις ψυχές μας, τις ψυχές των Ορθοδόξων Νεοελλήνων, αδελφοί, «Χαίρετε… μη φοβείσθε», ο Χριστός Ανέστη!

Ο νικητήριος αυτός παιάνας ας γεμίσει τις καρδιές μας με αισιοδοξία και χαρά. Με τον νικητήριο αυτόν παιάνα στο στόμα και στις καρδιές μας, ας αγωνιστούμε για να καινουργήσουμε πρώτα τις ψυχές μας και μετά την πατρίδα μας. Να γίνουμε άνθρωποι της Αναστάσεως, της χαράς, του φωτός, της αφοβίας, της αληθινής ζωής. Το λοιπόν, αδελφοί, «Χαίρετε… μη φοβείσθε»!