Ο Πρωτομάρτυρας Στέφανος δεν νιώθει μόνος του την ώρα που τον πετροβολούν και ο μόνος λόγος είναι γιατί συγχωράει. Πάνω του έπεφταν βροχή οι πέτρες με όλη την ορμή της κακίας των βασανιστών και αυτός τους ένοιωθε ως αδελφούς που είχαν το ακαταλόγιστο λόγω άγνοιας, τους συγχωρούσε και γονατιστός προσευχόταν όπως ο Χριστός επι του Σταυρού λέγοντας ‘‘Κύριε μή στήσης αύτοις τήν αμαρτίαν ταύτην ‘’Πάτερ άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσι’’. Και η καρδιά του γλυκαίνονταν και ειρήνευε και έλαμπε ‘’ωσεί πρόσωπον αγγέλου’’ βλέποντας ανοιχτούς του Ουρανούς και τον Κύριο στην δόξα Του. Όλους αυτούς που τον πολεμούν τους νιώθει κοντά του δίπλα του. Δεν είναι οι εχθροί του. Κι έτσι δεν νιώθει μόνος του διότι τους κάνει προσευχή και διότι μέσα στην μεγάλη αυτή παρέα είναι μαζί του και ο ίδιος ο Χριστός που τον βλέπει ψηλά και τον περιμένει στην Βασιλεία Του. Εκεί ο πρώτος Μάρτυρας της πίστεως, ο Στέφανος, λιώνει τον πάγο της απομόνωσης και της κακίας των άλλων με το προσευχόμενο πρόσωπό του να λάμπει και να ζεσταίνει ως ήλιος.
Εκεί μπροστά στο μαρτύριο του Στεφάνου στεκόταν μελαγχολικός και άπραγος ο φανατικός Ιουδαίος ο Σαούλ σηκώνοντας το δικό του μαρτύριο της συνειδήσεώς του, βλέποντας και βιώνοντας την μαρτυρία της αγάπης και της συγχωρητικότητος ενός αληθούς Χριστιανού. Αυτοί χτυπούσαν στη γη τον χριστιανό με τις πέτρες του μίσους και ο χριστιανός εξακόντιζε προσευχές ελέους στον Ουρανό γι’ αυτούς. Εκείνη την ώρα ο Σαούλ, ο τότε πολέμιος των χριστιανών, ζεί έναν συγκλονισμό. Μπροστά στο φωτεινό πρόσωπο του Στεφάνου, τραντάζεται με ενοχές και από εκεί αρχίζει η διαδικασία της μετάνοιας του, μέχρι που οριστικά πραγματοποιήθηκε με την εμφάνιση του Χριστού στον ίδιο πρόσωπο με πρόσωπο. Όντως ο Στέφανος έλιωσε τον πάγο της μοναξιάς και μελαγχολίας του Σαούλ. Καθόταν εκεί μελαγχολικός μόνος του σκεφτόμενος και παρακολουθώντας το μαρτύριο του αίματος και συνάμα την μαρτυρία της αγάπης ενός χριστιανού. Με το αίμα της αγάπης του ο Στέφανος πλήρωσε πολύ ακριβά και αγόρασε έναν Απόστολο, τον Παύλο. ‘’Τότε οί πέτρες άπό τό λιθοβολισμό του Στεφάνου, μέ τήν εύλογία τού «Κύριε μή στήσης αύτοις τήν αμαρτίαν ταύτην», άνασταίνουν δίπλα στόν Πρωτομάρτυρα έναν καινούργιο άκριβοπληρωμένο άπόστολο, τον πρώην Σαούλ και μετέπειτα Παύλο, πού δέ λησμόνησε ούτε στιγμή στήν πολυτάραχη μεγαλειώδη πορεία του, έκείνο τό πρόσωπο πού έλαμπε «ώσεί πρόσωπον αγγέλου’’.» Και έλεγε ο Ιερός Αυγουστίνος, ότι δεν θα υπήρχε ποτέ ένας Παύλος αν δεν προηγούνταν ένας Στέφανος με το μαρτύριο της προσευχόμενης αγάπης του.
Μόνος μου δεν είμαι όταν οι άλλοι δεν με αγαπούν και με πετροβολούν και μου φέρονται άσχημα, αλλά όταν δεν έχω καρδιά να τους αγαπήσω. Τότε πραγματικά είμαι μόνος μου και απλώνω αυτήν την μοναξιά μου στους άλλους σαν μια απομόνωση απ’ αυτούς με το πέπλο της πικρίας να κατακάθεται βασανιστικά μέσα μου.
Όταν συνεχώς μέσα στις σκέψεις του ανθρώπου γυρνοβολούν, ‘’Τι μου κάμε, πώς μου φέρθηκε;’’ Τότε εγκαθίσταται μια απελπισία. Μαζεύεται, απομονώνεται, κάθεται στο δωμάτιο, έχει τάσεις φυγής και μόνος του φεύγει ακόμη κι από το σύντροφο μου. Και ζει αυτή τη θλίψη συνεχώς, την μαζική εισβολή των σκέψεων μέσα του και ξεπαγιάζει στη μοναξιά του εαυτού του. Είναι μόνος του κλαίγοντας τη μοίρα του μέσα σε μύριες σκέψεις όχι μόνο που του φέρθηκε ο άλλος έτσι, αλλά και γιατί τον τρώει το δίκιο του. Αλλά όταν όμως εγώ έχω δύναμη να προσευχηθώ, να συγχωρέσω, να παρακαλέσω τον Κύριο να διώξει από πάνω μου αυτήν την πικρία για να πλησιάσω με αγάπη τότε νιώθω χαρούμενος γιατί υπάρχει δίπλα μου αυτός κι ας με πικραίνει. Τότε πραγματικά δεν είμαι μόνος μου. Κερδίζω τον σύντροφό μου. Εάν εγώ γονατίσω και προσευχηθώ. Νιώθω μια ειρήνη μέσα στην καρδιά μου και παράλληλα ειρηνεύει και ο διπλανός μου. Και έρχεται μια συντροφικότητα που δεν περιγράφεται διότι την κτίζει η αγάπη του Χριστού. Είναι η καθημερινή πρακτική του ανθρώπου του Θεού που πλαταίνει την καρδιά του και κάνει το άνοιγμα της αγάπης του προς τον πλησίον για να μη ξεπαγιάσουν και οι δυό τους από την μοναξιά τους, ο ένας από την μοναξιά της κακίας και ο άλλος από την μοναξιά της πικρίας
Αρχιμανδρίτης
π. Σεβαστιανός Τοπάλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου