Είναι γνωστό, πως η ιερή Εικόνα της Παναγίας της Νέας Μηχανιώνας, είναι μια από τις πιο θαυματουργικές Εικόνες. Για το λόγο αυτό ταπεινοί προσκυνητές και πιστοί, από όλα τα μέρη της Ελλάδας καταφθάνουν κάθε χρόνο να προσκυνήσουν τη Χάρη Της.
«Χαίρε σιγής δεομένων πίστις
Χαίρε νύμφη ανύμφευτε»
Το 1922 -23 οι ξεριζωμένοι Έλληνες της χερσονήσου της Κυζίκου έρχονται να εγκατασταθούν στην περιοχή της Νέας Μηχανιώνας Θεσσαλονίκης. Παρά τις δυσκολίες και τα ανυπέρβλητα εμπόδια μαζί τους έχουν την Προστάτιδα, τη Θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Φανερωμένης. Εκεί με πολλές δυσκολίες και στερήσεις μπόρεσαν να χτίσουν τον ναό στη Χάρη Της. Τα θεμέλια του πρώτου ναού στη Νέα Μηχανιώνα μπήκαν το 1927. Την ίδια χρονιά καθιερώνεται η ετήσια πανήγυρη με την οποία κάθε χρόνο στις 23 Αυγούστου γιορτάζονται τα “Εννιάμερα της Παναγίας”.
Τελευταίος γήινος προορισμός της Παναγίας αποτέλεσε το χωριό Γεσθημανή, στο οποίο οι κάτοικοι Την αντιμετώπιζαν ως πνευματική καθοδηγήτρια. Εκεί η ίδια κοιμήθηκε.
Η Κοίμηση Της ωστόσο υπενθύμισε τη θνητή της πλευρά που όμως καθαιρέθηκε σχεδόν αυτόματα εννέα μέρες μετά. Γι αυτό το λόγο η Εκκλησία γιορτάζει με ευλάβεια και μεγαλοπρέπεια τα λεγόμενα “Εννιάμερα της Παναγίας” που στην ουσία αποτελούν τη λήξη της εορτής της Κοιμήσεως.
Η Παναγία είναι για τους πιστούς η Μάνα που πόνεσε και με στωικότητα και ταπεινότητα άντεξε τον πόνο της σταύρωσης Του Υιού Της, το Φως της ταραγμένης και βασανισμένης ψυχής αλλά και το Αγαλίασμά τους, η Ελπίδα και η Σκέπη που πάνω ακουμπούν πολλές φορές και την ίδια τους τη ζωή.
Είναι η πνευματική τους Μητέρα. Σε αυτήν καταφεύγουν ελπιδοφόροι για να εκφράσουν τον πόνο τους και να Την παρακαλέσουν να μεσολαβήσει προς τον Υιό Της για την λύση κάθε προβλήματος. Αποτελεί το απροσμάχητο τείχος, την πηγή του ελέους και το λυτρωτικό τους καταφύγιο στα προβλήματα της ζωής.
Η επίκληση “Βοήθα Παναγιά μου” ή “Παναγία μου μη μας εγκαταλείπεις” ακούγεται από τα χείλη μικρών και μεγάλων. Η Παναγία χαίρει το σεβασμό και την ευλάβεια όλων των ανθρώπων, σε κάθε γωνιά της γης.
Κάθε τόπος βέβαια Της προσδίδει το δικό του προσωνύμιο που συνοδεύει το όνομά Της. Για παράδειγμα, Παναγία Μηχανιώτισσα, Παναγία Φανερωμένη, Ελεούσα, Παρηγορίτισσα, Τριχερούσα, Γιάτρισσα, Οδηγήτρια, Γλυκοφιλούσα, Παναγία Σουμελά, Βρεφοκρατούσα, Γερόντισσα, Ρόδον το Αμάραντον, Παναγία η Κουνίστρα της Σκιάθου, Παναγιά η Εικοσιφοίνισσα, η Παναγία της Επισκοπής, Παναγία Δεξιά και πολλά πολλά ακόμη.
*****
Τα θαύματα της Παναγίας
Σε ένα βιβλιαράκι που είχε εκδώσει στα 1959 ο Α.Ρ. Ματίκας με τίτλο «Παναγία Φανερωμένη η Μηχανιώτισσα», περιλαμβάνονται και ορισμένα από τα θαύματα που λέγεται ότι έκανε η Μεγαλόχαρη. Περιγράφει συγκεκριμένα ο Ματίκας:
«Ήμουνα 27 χρονών νιόπαντρη , λέει η γιαγιά Κυριακίτσα Καψάλα πλέκοντας τα δίχτυα της, όταν ήμουνα άρρωστη στην παλιά Μηχανιώνα και το κεφάλι μου γύρισε πίσω. Κανένα φάρμακο και κανένας γιατρός δεν μπορούσε να με κάνει καλά. Και η Παναγία μας, μεγάλη η χάρη της, σαν φέραν την εικόνα Της στο σπίτι μας, με γιάτρεψε αμέσως».
Ένα άλλο θαύμα, περιγράφει ο κ. Σαραφίδης: «Είχε έλθει στην εκκλησία ένας κουτσός με το μπαστούνι του και με τις παρακλήσεις και την πίστη του, έγινε καλά. Γιαυτό και όταν έφυγε, άφησε το μπαστούνι του δίπλα στην εικόνα. Η γριά καντηλανάφτρα Μάλαμα Σιμβρήπου είχαμε στην εκκλησία, χωρίς να ξέρει τίνος είναι το μπαστούνι, το πήρε να ακουμπάει και πήγε σπίτι της. Μόλις όμως κοιμήθηκε, βλέπει την Παναγία που την μαλώνει και της λέει ότι το μπαστούνι πρέπει να το πάει γρήγορα πίσω, γιατί σ΄εκείνη το αφιέρωσε ο κουτσός που έγινε καλά. Ξύπνησε τρομαγμένη η κυρά-Μάλαμα και ήρθε νύχτα στο σπίτι μου με το μπαστούνι και με πήρε νύχτα, ανοίξαμε την εκκλησία και αφήσαμε στη θέση του το αφιέρωμα».
Ένα άλλο θαύμα διηγείται ο κ. Σαραφίδης: «Ήταν δύο αδέλφια, τρελοί και οι δύο και τους είχαμε δεμένους με αλυσίδες. Με τη βοήθεια της Παναγίας έγιναν καλά και χρόνια μετά συνέχιζαν να φέρνουν κεριά και λάδι στη χάρη της».
Τέλος, ένα ακόμη θαύμα αφηγήθηκε ο προϊστάμενος του ναού, αρχιμανδρίτης Δαμασκηνός Δοχειαρίτης: «Από τη Γαλάτιστα της Χαλκιδικής η Χαρίκλεια Σουάνη του Δημητρίου, νέα κοπέλα, δούλευε μοδίστρα και κατά λάθος κατάπιε μία καρφίτσα. Έγινε εγχείριση, βγάλανε οι γιατροί την καρφίτσα, αλλά αντί για καλύτερα πήγαινε η κοπέλα στο χειρότερο. Τρεις μήνες έμεινε στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, 20 ημέρες στην κλινική Μιχαλιτσάνου, 15 ημέρες στην κλινική Μάρκου και έφτασε να καταστεί η κοπέλα τελείως παράλυτη και επί 4 ημέρες να έχει διαρκείς σπασμούς και πόνους. Οπότε αποφασίζουν να ζητήσουν η μητέρα και οι συγγενείς της την βοήθεια της Παναγίας. Στις 28 Φεβρουαρίου 1959 πήγαν την κοπέλα στην εκκλησία και, εν μέσω σπασμών, την άφησαν δίπλα στη θαυματουργή εικόνα της Μεγαλόχαρης.
Μετά από λίγο, η κοπέλα συνήλθε σαν να ξύπνησε από βαθύτατο λήθαργο και αφηγήθηκε στη μητέρα της ότι είδε στον ύπνο της την Παναγία, η οποία της είπε πως έγινε καλά και σηκώθηκε να ασπαστεί την εικόνα Της. Την επόμενη ημέρα, αναχώρησαν από την εκκλησία και μετά από παρέλευση 40 ημερών επανήλθαν οικογενειακώς με διάφορα δώρα και αφιερώματα για τη Μεγαλόχαρη. Η Χαρίκλεια ήταν πλέον υγιέστατη».
πηγή: https://simeiakairwn.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου