Σέ μιά ἐποχή πού βασιλεύει ὁ ἐνδοτισμός στά ἐθνικά θέματα, τό ἀσυμβίβαστο πνεῦμα πού δίδαξε ἡ κυρά της Ρω, εἶναι πιό ἐπίκαιρο ἀπό ποτέ.
Τέσσερεις ὁλόκληρες δεκαετίες κύλησαν στό αὐλάκι τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας ἀπό τότε πού μιά γυναῖκα - σύμβολο, ἡ κυρά της Ρω, ἔφυγε ἀπό τήν ἐπίγεια πατρίδα της πού τόσο λάτρεψε, γιά νά ταξιδέψει στήν οὐράνια.
Ἦταν 13 Μαΐου τοῦ 1982.
Ὁ χρόνος μπορεῖ νά εἶναι ἀμείλικτος, ἄλλα ἡ φθορά του δέν...ἀγγίζει τούς γενναίους, δέν σκεπάζει τούς ἥρωες, δέν ξεθωριάζει τά αἰώνια ἰδανικά. Ἡ κυρά της Ρω, κατά κόσμον Δέσποινα Ἀχλαδιώτη, γιά 40 χρόνια ὕψωνε περήφανα τήν γαλανόλευκη στό νησάκι Ρῷ (ὀνομάζεται καί Ἅγιος Γεώργιος) 12 μόλις μίλια ἀπό τίς Τουρκικές ἀκτές καί 4 μίλια δυτικά ἀπό τό Καστελόριζο.
Μιά γυναῖκα μόνη της σέ ἕνα ἐρημονήσι, μιά ἀνάσα ἀπό τόν κόκκινο γίγαντα, δέν δίστασε νά ἀφιερώσει τή ζωή της στή διακονία τῆς Ἑλλάδας, νά γίνει ἕνας φάρος πατριωτισμοῦ μέσα στήν ἀπεραντοσύνη τῆς Μεσογείου. Δέν λογάριασε ἀπειλές, ἀντιξοότητες, κακουχίες. Δέν ὑπολόγισε οὔτε κἄν τήν ἀχαριστία τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους.