Γράφει ο κ.Δημήτριος Ρίζος
(από το περιοδικό "Μεγαλομάρτυρες", εκδ. Φεβρουαρίου 2025)Μᾶς ἀνέχεται ὁ ἅγιος Θεὸς καὶ μᾶς ἐπιτρέπει γιὰ ἄλλη μία χρονιὰ τῆς ζωῆς μας νὰ βιώσουμε τὴν κατανυκτικὴ περίοδο τοῦ εὐλογημένου Τριῳδίου. Ἡ ζωὴ τοῦ ἀγωνιζόμενου Χριστιανοῦ εἶναι μόνιμος καὶ συνεχὴς ἀγώνας ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας, τοῦ κακοῦ, ἀλλὰ καὶ προσπάθεια γιὰ μία ζωή «καθ’ ὁμοίωσιν τοῦ Θεοῦ». Δὲν ὑπάρχει καιρὸς γιὰ ἀνάπαυλα, διότι ὁ ἀντικείμενος ἐχθρός μας εἶναι ἀκοίμητος, καὶ συνεχῶς μᾶς ἐπιβουλεύεται. Ὁ δὲ ἀπόστολος Πέτρος μᾶς προτρέπει· «νήψατε, γρηγορήσατε»· καὶ μᾶς ἐνημερώνει ὅτι «ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ» (Α ́Πετ. 5,8).
Ἑπομένως ὄχι μόνον δὲν ὑπάρχει ἀνάπαυλα, ἀλλὰ κατὰ διαστήματα ἐντείνεται ὁ ἀγώνας. Εἶναι οἱ περίοδοι τῶν νηστειῶν, καὶ ἐξόχως τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς πρὶν ἀπὸ τὴν μεγάλη ἑορτὴ τοῦ Πάσχα. Μὲ τὴν Κυριακὴ τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαίου ἀνοίγει τὸ Τριῳδιο μὲ τὴν πρώτη καταλύσιμη εἰς πάντα ἑβδομάδα μέχρι τοῦ Ἀσώτου. Ἡ δεύτερη ἑβδομάδα μὲ ἄλαδη Τετάρτη καὶ Παρασκευὴ θὰ μᾶς φέρει στὴν Κυριακὴ τῆς Ἀποκρηᾶς κατὰ τὴν ὁποία ξεχνᾶμε τὸ κρέας μέχρι τὸ Πάσχα. Ἡ ἕβδομάδα ποὺ
ἀκολουθεῖ εἶναι ἡ λευκή, διότι καταλύονται τὰ ἱχθυρὰ καὶ γαλακτοκομικά, μέχρι τὴν Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς. Ἐδῶ τελειώνει τὸ πρῶτο μέρος τοῦ Τριῳδίου καὶ τὴν ἑπομένη, τὴν Καθαρὴ Δευτέρα· «Τὸ στάδιο τῶν ἀρετῶν ᾐνέῳκται οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε, ἀναζωσάμενοι τὸν καλὸν τῆς Νηστείας ἀγῶνα».
Πρὶν δοῦμε «τὸν καλὸν τῆς Νηστείας ἀγῶνα», θὰ ἀναφωνήσω· Ὢ, τὸ μεγαλεῖο τοῦ Θεοῦ! Μᾶς κάνει τὴν χάρι νὰ ζήσουμε τὴν γλυκύτητα τοῦ Τριῳδίου, ἀλλὰ δὲν μᾶς ἀναγκάζει. Στὴν πρόσκλησι λέγει «οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε». Ἀπὸ ἐδῶ ἀρχίζει ἡ δικὴ μας εὐθύνη. Θὰ δεχθοῦμε τὴν πρόσκλησι ἢ θὰ τὴν ἀπορρίψουμε; Θὰ τὴν ἀποδεχθοῦμε καὶ θὰ εἴμαστε νόμιμοι, διότι «οἱ γὰρ νομίμως ἀθλοῦντες δικαίως στεφανοῦνται». Στὸν ἀγῶνα ποὺ ἀναλαμβάνομε δὲν μᾶς ἀφήνει μόνους, ἀλλὰ μᾶς ἐξοπλίζει μὲ
τὴν πανοπλία τοῦ Σταυροῦ: «Ὡς τεῖχος ἄρρηκτον» μᾶς χαρίζει τὴν πίστι, καὶ γιὰ θώρακα μᾶς δίνει τὴν προσευχή, περικεφαλαία τὴν ἐλεημοσύνη καὶ γιὰ μαχαίρι τὴν νηστεία, πού «ἐκτέμνει ἀπὸ καρδίας πᾶσαν κακίαν».
Τώρα ἀποφασίζουμε νὰ ἀγωνισθοῦμε, νὰ μποῦμε στὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ὅπως θέλει ὁ Θεός, γιὰ τὸ δικό μας τὸ καλό. Ὁ ἀγωνιζόμενος βραβεύεται, ὄχι μὲ ὑλικὸ πολύτιμο μετάλλιο, ἀλλὰ μὲ αἰώνια δικαίωσι κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Κρίσεως.
ολόκληρο το τεύχος του Φεβρουαρίου ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου