Ο γέροντας Γερβάσιος Παρασκευόπουλος, πνευματικό τέκνο του Αγίου Νεκταρίου, είδε ένα βράδυ στον ύπνο του, ότι την τάδε μέρα και την τάδε ώρα, θα γίνει μεγάλος σεισμός στην Πάτρα.
Όταν ξύπνησε, πήρε το κομποσχοίνι του και άρχισε να προσεύχεται. Αμφιταλαντεύτηκε για το τι πρέπει να κάνει. Ταλαιπωρήθηκε από τον λογισμό: Να το πω ή να μην το πω στους ανθρώπους;
Δεν γνώριζε, αν το όνειρο ήταν εκ Θεού ή εκ του πονηρού. Τελικά πρυτάνευσε ο λογισμός των Πατέρων της Εκκλησίας, να μην δίνουμε βαρύτητα στα όνειρα και αποφάσισε να μην το πει…
Μετά από λίγες μέρες, γίνεται ένας μεγάλος σεισμός στην Πάτρα, με αρκετά θύματα και πολύ μεγάλες υλικές καταστροφές. Έγινε την ημέρα και την ώρα που ονειρεύτηκε ο Γέροντας Γερβάσιος!
Περάσανε αρκετά χρόνια και ένα βράδυ βλέπει πάλι ο γέροντας Γερβάσιος ένα άλλο όνειρο, ότι την τάδε ημέρα και ώρα θα γίνει μεγάλος σεισμός στην πόλη της Πάτρας!
Ξύπνησε συγκλονισμένος και αμέσως πήρε το κομποσχοίνι του και άρχισε να προσεύχεται. Τον βασάνισε πάλι ο ίδιος λογισμός: Να το πώ ή να μην το πω στους ανθρώπους;
Τελικά και έχοντας την προηγούμενη πικρή εμπειρία, αποφάσισε να το πει σε κάποιους ανθρώπους, προκειμένου να προετοιμαστούν για τον σεισμό αυτόν.
Σεισμός όμως δεν έγινε!!!…
Ο γέροντας ντροπιάστηκε πάρα πολύ και άρχισε να κατηγορεί τον εαυτόν του και να χύνει αμέτρητα δάκρυα μετανοίας για το ολίσθημά του, να πιστέψει σε ένα όνειρο.
Αυτό το γεγονός τον έκανε να ταπεινωθεί ακόμα περισσότερο στη ζωή και να φτάσει σε μεγάλα πνευματικά μέτρα.
Ο διάβολος με τα όνειρα πολλούς πλάνεψε ακόμα κσι αγίες ψυχές. Να μην τα πιστεύουμε!
Χαίρετε ο Χριστός, που δεν πιστεύει κάποιος τα όνειρα.
Διότι αυτό φανερώνει ότι ο άνθρωπος αυτός είναι τόσο ταπεινός, που θεωρεί τον εαυτόν του ανάξιο, για να δει κάτι αληθινό από τον Θεό…
Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα
Το Θαυματουργικό Χάρισμα του π. Γερβασίου Παρασκευοπούλου
Μιλούν για πλήθος θαυμάτων που έκανε όσο ακόμη ζούσε ο Πατήρ. Μεγάλη δύναμη είχε αποκτήσει εναντίον των δαιμόνων, οι οποίοι και μόνο στο άκουσμα του ονόματός του έφριτταν και έτρεμαν, αποκαλώντας τον «Καψάλη» και «Γεράσιμο». Πολλοί μαρτυρούν ότι αρκούσε μόνο να υψώσει τα χέρια του στον ουρανό και ο ασθενής θεραπευόταν.
Η οικογένεια Περούλη από την Πάτρα πήγε για διακοπές στο χωριό Μπεγουλάκι, όπου έμεναν οι συγγενείς τους. Κατά μια οικογενειακή παράδοση το σπίτι, Όπου έμεναν, ήταν «κρατημένο από αερικό», όπως έλεγαν. Μια μέρα ο πατέρας της οικογένειας Σπυρίδων Περούλης, ενώ καθόταν το μεσημέρι έξω από την αυλή, αισθάνθηκε «σαν κάτι» να πέρασε από μπροστά του και τον χτύπησε στο πρόσωπο.
Από εκείνη την στιγμή «κρατήθηκε» όλος. Πόνοι φοβεροί τον ταλαιπωρούσαν σε όλο του το σώμα. Το σπίτι του Σπυρίδωνος βρισκόταν στην οδό Αγίου Δημητρίου 98 στην ενορία Αγ. Δημητρίου Πατρών, όπου εφημέριος ήταν ο π. Γερβάσιος. Σαν εφημέριος τον επισκεπτόταν συχνά και άλλοτε του διάβαζε ξορκισμούς και άλλοτε έκανε αγιασμό.
Κάποια μέρα τους επισκέφτηκε χωρίς προειδοποίηση και χωρίς να τον περιμένουν . «Φέρετε μου το καντήλι, σήμερα θα τελέσω ευχέλαιο», τους είπε. Όταν τελείωσε η ακολουθία του Ευχελαίου και ήρθε η στιγμή που θα εχρίονταν τα μέλη της οικογένειας, ο π. Γερβάσιος πλησίασε και σταύρωσε με το Άγιο έλαιο και τον άρρωστο Σπυρίδωνα.
Την στιγμή εκείνη έγινε ένας δυνατός τοπικός σεισμός συνοδευμένος από μια δυνατή βοή και ο άρρωστος θεραπεύτηκε, ενώ ο π. Γερβάσιος έγινε άφαντος για να μην δεχθεί τις ευχαριστίες τους.
Το Προορατικό Χάρισμα του π. Γερβασίου Παρασκευοπούλου
Είναι γεγονός ότι ο π. Γερβάσιος ζούσε και εκινείτο εν Αγίω Πνεύματι. Ο Κύριός του, τον Οποίο αγαπούσε από την μικρή του ηλικία, θέλοντας να τον βοηθήσει στο δύσκολο αλλά και σωτηριώδες έργο του, τον αξίωσε να λάβη το προορατικό χάρισμα. Οι εξομολογούμενοι σ’ αυτόν έπρεπε να προσέχουν καλά τις προβλέψεις του, γιατί γνώριζαν από προηγούμενες περιπτώσεις πως είναι αληθινό ότι προβλέπει.
Μια μοναχή, πνευματικό παιδί του π. Γερβασίου, μου διηγήθηκε τα εξής: «Όταν σε μια από τις εξομολογήσεις μου εξέφρασα την επιθυμία μου στον Γέροντα, όπως ακολουθήσω το μοναχικό βίο αυτός μου απάντησε ως εξής: «Εσύ παιδί μου, θα κάνης υπομονή και θα λέγης αυτό μόνο: «Η αμνάς σου, Ιησού. Κράζει μεγάλη τη φωνή», ο δε πόθος σου θα εκπληρωθεί σύντομα. Επίσης μου είπε «Η Αγία Αικατερίνη όπου είναι προστάτις των παρθένων, θα σου αποκαλύψει κάτι. Να την επικαλείσαι και εγώ θα κάνω προσευχή». Όντως την νύκτα βλέπω την Αγίαν στον ύπνο μου και μου λέγει: «Γιατί στενοχωριέσαι; Γνωρίζω ότι έχεις μεγάλο πόλεμο. Συ όμως θα λέγεις: «Εγώ είμαι νύμφη του Χριστού. Και για απόδειξιν σου φορώ αυτό το δαχτυλίδι». Την επομένη έσπευσα στον γέροντά μου και του ανέφερα το γεγονός. Βλέπω δε ότι αλήθευσε και η πρώτη του πρόβλεψις, ότι συντόμως θα λάβω το Αγγελικό Σχήμα, διότι δεν πέρασε πολύς καιρός και με αξίωσε ο Θεός αυτής της Χάριτος».
Σημεία κατά την Νεκρώσιμο ακολουθία
29η προς 30ην Ιουνίου! Εκοιμήθη εν Κυρίω ατενίζων την εικόνα της Θεοτόκου και προσευχόμενος προς Αυτήν παρακαλώντας Την, να παραλάβη την ψυχήν του. Την 29ην Ιουνίου διεδόθη από στόμα σε στόμα το : » ο παπούλης είναι βαρειά». Όλοι σχεδόν συγκεντρωθέντες εις το προαύλιον της Σχολής ανεβήκαμε στο δωμάτιόν του με θλίψιν, αλλά και με ελπίδα δια να ασπασθούμε το χέρι του και να πάρουμε για τελευταία φορά την ευχήν του. Τον αφήσαμε το βράδυ με συντροφιά τους αρμοδίους, τον πατέρα Ιερόθεον Τσαντίλη (πρώην Ύδρας) πνευματικό του παιδί, που είχε χειροτονήσει εις τον Μητροπολιτικόν Ναόν της Ευαγγελιστρίας το 1959 αρχιμανδρίτην, με τον θεράποντα ιατρόν του Σωκράτην Κατσίνην, με τον πατέρα Θεοφάνην, ο οποίος τον ερώτησε: – πάμε πάτερ μου εις τον Άγιον Δημήτριον; – «Αύριο θα πάμε» του απήντησε.
Έμεινε ήσυχος, εξαντλημένος, αλλά και με διαύγειαν έως την 2αν ώραν μετά το μεσονύκτιον, ώραν που είχε ορισθή από τον ουράνιον Πατέραν να τερματισθή η επίγεια ζωή του και παρέδωσε το πνεύμα του.
Την επομένη μετεκομίσθη η σορός του εις Αγιον Δημήτριον καθώς ήτο κανονικόν, εκεί που άρχισε το θεάρεστον έργον του. Ακολουθήσαμε όλοι την λυπηράν πομπήν διερωτώμενοι «τον παπούλη κηδεύομε;». Η ελπίδα μας όμως δεν έλειψε και η άνωθεν παρηγορία μας σκίασε».
Όταν εισήλθε η σορός του εις τον ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου, όπου ήτο το κέντρο της ιεραποστολικής δράσεώς του, κατάπληκτος όλος ο κόσμος είδε τον κεντρικό πολυέλαιο να κινήται. Χαρακτηριστικά η κυρία Καρασπήλιου είπε: «είδα το μεγάλο πολυέλαιο να χαιρετάει τον παπούλη όταν μπήκε μέσα»….
… Όλοι όσοι τον γνώρισαν τον έκλαψαν σαν πατέρα, τον έθαψαν σαν πατριάρχη και τον τίμησαν σαν άγιο. Μέσα εις τον χείμαρρο των δακρύων, που πλημμύριζε τον ναό, όλος ο λαός ανεφώνησε με μια φωνή «άγιος, άγιος…». Ήταν ο αντίλαλος του μεγάλου εκείνου πόθου, που είχε δια πρώτη φορά ανάψει εις την καρδιά του μικρού Γεωργίου, όταν εισήλθε εις την Εκκλησίαν της Παναγίας εις το Μοναστήρι της Κερνίτσης…
…Η εκδημία του άφησε μέχρι σήμερον ένα μεγάλο κενό εις την Μητρόπολη Πατρών
Σημεία μετά θάνατον του γέροντος Γερβασίου Παρασκευοπούλου
Ένας εργάτης στο εργοστάσιο Β.Ε.Σ.Ο. διηγήθηκε τα εξής: Κάποια βραδιά είδε στον ύπνο του τον π. Γερβάσιο να του λέει: « Πήγαινε παιδί μου, και αγόρασε μερικά τρόφιμα, βάλε τα σε ένα καλαθάκι μαζί με μερικά χρήματα και σπεύσε να τα δώσεις εις κάποιαν γριούλα-είπε ακριβώς την διεύθυνση που έμενε- διότι αποθνήσκει εκ πείνης, χωρίς να έχει δικό της άνθρωπον». Πράγματι, το επόμενο πρωί αγόρασε τα τρόφιμα και αφού βρήκε το σπίτι, που του είχε υποδείξει ο Γέροντας, διαπίστωσε ότι όντως υπήρχε η γερόντισσα και ήταν σε άθλια κατάσταση. Σώθηκε, όμως, χάρη στην επέμβαση του καλού ποιμένα, ο οποίος είχε κοιμηθεί προ πολλού. Ας σημειωθεί ότι σε αυτή την γριούλα έστελνε συνεχώς τρόφιμα, όσο ζούσε ο Άγιος Γέροντας.
πηγή: https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου