Ἐπιστολὴ πρὸς τὴν Ὑπουργὸν Οἰκογενείας

Γράφει ὁ κ. Βασίλειος Καλογερόπουλος, θεολόγος

Ἐξοχωτάτη κ. Ὑπουργέ,

Ἐγνώριζα τὸν παππού Σας Μπαρμπα-Φάνη Ζαχαράκη, ἀκέραιον, σοφὸν καὶ πιστὸν ἄνθρωπον, διὰ τὸν ὁποῖον καυχᾶσθε, καὶ συνεδεόμην μὲ τὸν θεῖον Σας μακαριστὸν Ἡγούμενον Δαμασκηνὸν Ζαχαράκην εἰς τὴν Ἱ. Μ. Ἀγάθωνος, σπανίαν διὰ τὰ ἐκκλησιαστικὰ πράγματα μορφήν, τὸ ἕτερον καύχημά Σας. Πῶς θὰ Σᾶς συνεβούλευον αὐτοὶ διὰ τὰ ὑψηλὰ καθήκοντα, τὰ ὁποῖα ἀνελάβατε; Αὐτὸ θὰ ἐπιχειρήσω, διότι ὁ Πρωθυπουργὸς κ. Μητσοτάκης τὸ μόνον ποὺ ἐφρόντισεν εἶναι νὰ διαβεβαιωθῆ διὰ τὸν ἐκμαυλισμὸν τῆς συνειδήσεώς Σας, ἀποστέλλων Ἐσᾶς εἰς τὰς παρελάσεις ὁμοφυλοφίλων, πρᾶξις ἡ ὁποία ὄντως ἔφερεν ἀποτελέσματα, καθὼς προθύμως συμμετείχατε ὄχι μόνον ἐκεῖ ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν ἀποτέφρωσιν τοῦ Ὑπουργοῦ τῶν Ἰμίων κυροῦ Παγκάλου, ἐγγονοῦ τοῦ ὁμωνύμου δικτάτορος. Τὸ Ὑπουργεῖον, τὸ ὁποῖον ἀναλαμβάνετε, ἔχει ἰδιαιτέραν βαρύτητα καὶ θὰ κρίνη τὸ μέλλον τῆς πατρίδος μας. Ἐὰν εἶσθε ὄντως Ὀρθόδοξος Χριστιανὴ καὶ ἐὰν τὰ νάματα τῶν προγόνων Σας ἔχουν ἀφήσει ἐντὸς Σας ἀνεξίτηλα ἐκτυπώματα τῆς ἀγάπης διὰ τὴν πίστιν καὶ τὴν Ἑλλάδα, τότε θὰ μεγαλουργήσετε, εἰδάλλως θὰ συμβάλετε καὶ ἐσεῖς προσωπικὰ εἰς τὸν ἀποτελειωτικὸν διὰ τὸ ἔθνος κατήφορον.

Ἡ μοιχεία

Ἡ ἀπελευθέρωσις τῶν προγαμιαίων σχέσεων ὡδήγησεν εἰς τραγικὰς συνεπείας. Ὅσον καὶ ἂν μὲ τὸ νέον μάθημα σεξουαλικῆς διαπαιδαγωγήσεως προτείνονται αἱ προφυλάξεις, δηλ. ἡ ἁμαρτία, πάντοτε ἕνα ποσοστὸν θὰ καταλήγη εἰς ἀπροσμένους καὶ ἀνεπιθυμήτους ἐγκυμοσύνας. Ἔπειτα ὁδηγοῦνται εἴτε εἰς ἔκτρωσιν εἴτε εἰς πρόωρον γάμον εἴτε εἰς μονογονεϊκὴν οἰκογένειαν… Τὸ πρῶτον εἶναι φόνος, καὶ ὁδηγεῖ εἰς ἀπουσίαν οἰκογενείας. Τὸ δεύτερον καταλήγει εἰς αὔξησιν διαζυγίων ἄρα διαλυμένων οἰκογενειῶν καὶ ὅπως καὶ τὸ τρίτον εἰς πολλαπλὰ δράματα (δικαστικά, υἱοθεσίας, αὐτοκτονιῶν κ.ἄ.). Προκύπτουν ἑπομένως δύο ζητήματα. Τὸ πρῶτον εἶναι σοβαρὰ ἠθικόν, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν πρόκειται νὰ συγκινήση τὸ πολιτικὸν σύστημα… Τὸ δεύτερον ὅμως εἶναι κοινωνικόν, δημοσιονομικόν, ἐθνικόν: τὸ κράτος καλεῖται νὰ πληρώνη ὑπέρογκα ποσὰ διὰ ἐπιδόματα, νοσηλείας, δικαστήρια, φόνους κ.λπ., ἐνῶ ὁ κοινωνικὸς ἱστὸς παραμένει διαλυμένος. Ἡ χαλάρωσις περὶ τῶν προγαμιαίων σχέσεων ἐπέφερε καὶ τὴν ἀποδοχὴν τῶν μεταγαμιαίων σχέσεων, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀποποινικοποιηθῆ ἡ μοιχεία καὶ νὰ ἐπιβληθῆ ἐπίσης τὸ αὐτόματον διαζύγιον. Ὅλα αὐτὰ συνέτειναν εἰς τὴν ἀπενεχοποίησιν κάθε πράξεως, γεγονὸς τὸ ὁποῖον διαλύει τὴν κοινωνικὴν συνοχήν, διότι πλέον ἔπαυσαν νὰ ὑπάρχουν ὅρια μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων. Ἡ σεξουαλικὴ διαπαιδαγώγησις εἶναι ἕνα μάθημα, τὸ ὁποῖον ὡς εἶναι δομημένον συμβάλλει περαιτέρω εἰς τὴν διαιώνισιν αὐτῆς τῆς καταστάσεως, ἀντὶ νὰ διδάξη ἀρχὰς εἰς τὴν νέαν γενεάν. Ἂν ἐπιθυμῆτε ἕνα ὀρθὸν λιθαράκι νὰ θέσετε, τότε ἐπαναπροσανατολήσατε τὸ μάθημα, ὥστε νὰ ἐκπαιδεύωνται τὰ παιδιὰ πῶς νὰ κάνουν οἰκογένειαν καὶ νὰ μεγαλώνουν παιδιὰ καὶ ὄχι πῶς νὰ καθίστανται εὐθυνόφοβα, χρησιμοποιῶντας προφυλάξεις καὶ ἀποδεχόμενα κάθε εἴδους σεξουαλικότητα ὡς φυσικήν! Ὡσαύτως, θὰ ἔπρεπε νὰ ἀπαγορευθῆ ἡ μοιχεία, ἀλλὰ αὐτὸ θὰ φαντάζη εἰς τὸν νοῦν Σας ἀναχρονιστικόν… ἐφ’ ὅσον δὲν σκέπτεται κανεὶς ἐκ τῶν πολιτικῶν εἰς πόσα δράματα καταλήγουν αἱ οἰκογένειαι…

Ἡ ἔκτρωσις

Ἂς ἐπικεντρώσωμεν εἰς τὰς ἐκτρώσεις, λίαν εὐαίσθητον ζήτημα. Σήμερον ὑπερπροβάλλεται ἡ αὐτοδιάθεσις τοῦ γυναικείου σώματος ὡς τὸ μόνον κριτήριον, διὰ νὰ ἀποφασίση κανεὶς διὰ τὸ συλληφθὲν παιδίον. Ὅμως τὰ σύγχρονα πορίσματα τῆς βιολογίας καταδεικνύουν ὡς ἀναχρονιστικὴν τὴν ἀντίληψιν αὐτήν, καθὼς αὐτὴ μέσῳ τοῦ διαφορετικοῦ DNA μητρὸς καὶ ἐμβρύου καταρρίπτει τὸν ἰσχυρισμὸν ὅτι τὸ κυοφορούμενον εἶναι προέκτασις τοῦ σώματος τῆς ἐγκύου, ἀφοῦ πρόκειται περὶ ἑτέρου ὀργανισμοῦ. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ συνδυαζόμενον μὲ τὴν νομικὴν ἀναγνώρισιν κληρονομικῶν δικαιωμάτων εἰς τὸ εὑρισκόμενον ἀκόμη ἐν τῇ νηδύι τῆς φερούσης αὐτὸ γυναικὸς ὁδηγεῖ εἰς τὸν μονόδρομον τοῦ σεβασμοῦ τῆς ἑτερότητος τοῦ ἐμβρύου.

Διὰ ποῖον σεβασμόν, ὅμως, νὰ ὁμιλήση κανείς, ὅταν τὸ μὲν κράτος ἀκόμη καὶ εἰς τὸν κατὰ συρροὴν δολοφόνον μὲ πολυετῆ κάθειρξιν δύναται νὰ ἀπονείμη χάριν, ἀλλὰ εἰς τὸν ἀθῶον ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος ἀναμένει μόλις 9 μῆνας, διὰ νὰ «ἀποφυλακισθῆ» ἀπὸ τὴν μήτραν, παρέχει εἰς τὸν δεσμώτην αὐτοῦ (ὁ ὁποῖος -πλὴν περιπτώσεων βιασμοῦ- βαρύνεται μὲ εὐθύνην διὰ τὴν σύλληψίν του) τὴν δυνατότητα νὰ ἐπιβάλη θανατικὴν ποινήν;

Ἂν ἡ ἔκτρωσις δὲν ἦτο φόνος, τότε δὲν θὰ ὑπῆρχε χρονικὸς περιορισμὸς ἀπὸ τὸ κράτος. Διὰ τοῦ θεσπισθέντος χρονικοῦ περιορισμοῦ ἕως κάποιας ἑβδομάδος, τὸ ἴδιον τὸ κράτος ἀναγνωρίζει ὅτι ἔπειτα ἀπὸ αὐτὰς πρόκειται διὰ φόνον. Μήπως ὅμως καὶ κατὰ τὰς πρώτας ἑβδομάδας δὲν πρόκειται διὰ τὸ ἴδιον παιδίον;

Τὴν ἀλήθειαν ὀφείλει νὰ παραδεχθῆ κανεὶς καὶ αὐτὴ εἶναι ὅτι μὲ τὴν ἀπελευθέρωσιν τῶν προγαμιαίων σχέσεων οἱ πολλοὶ ἐπιθυμοῦν τὴν ἀπόλαυσιν τῆς σεξουαλικότητος ἄνευ τῶν πιθανῶν καρπῶν αὐτῆς. Ὅταν αὐτοὶ προκύπτουν προτιμοῦν τὴν ἐπιβολὴν θανατικῆς ποινῆς εἰς τὸν ἀδύναμον, αὐτὸν ὁ ὁποῖος δὲν δύναται νὰ ἀντιδράση. Αὐτὰ ἐπρέσβευε κατ’ οὐσίαν ὁ ἀπελθὼν Ὑπουργὸς τῶν Τεμπῶν κ. Καραμανλῆς, ὅταν κατέβαζεν τὰς ἀφίσσας διὰ τὸ ἀγέννητον παιδί, καὶ εὐελπιστοῦμεν νὰ μὴ συγκαταλεγῆτε καὶ Ἐσεῖς ὡς ὁμόφρων αὐτοῦ, ὥστε νὰ στάζουν αἱ χεῖρες Σας αἷμα ἑκατοντάδων χιλιάδων σιωπηλῶν θυμάτων. Μὲ αὐτὰς τὰς ἀντιλήψεις ὄχι μόνον δὲν ἀντιμετωπίζεται τὸ δημογραφικόν, ἀλλὰ ἐφαρμόζεται μὲ ὑπουργικὴν ἀπόφασιν ὁ νόμος τοῦ δυνατοῦ κατὰ τοῦ ἀδυνάτου, ὅπως εἰς τὴν ζούγκλαν.

Αἱ ἐκτρώσεις ὀφείλουν νὰ ἀπαγορευθοῦν διὰ ἀνθρωπιστικοὺς λόγους, διὰ τὸν σεβασμὸν εἰς τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα, τὰ ὁποῖα ἔχει καὶ τὸ ἔμβρυον.

Ὁ πολιτικὸς γάμος

Ὁ θρησκευτικὸς γάμος ἀποτελεῖ μυστήριον, τὸ ὁποῖον σημαίνει ὅτι δὲν ὑπάρχει ἁπλῶς δέσμευσις μεταξὺ ἀνδρὸς καὶ γυναικός, ἀλλὰ καὶ ὁλοκληρωτικὴ ἐξάρτησις αὐτῶν ἀπὸ τὸν Θεόν, πιστεύοντες οἱ μελλόνυμφοι ὅτι διακατέχει τὴ ζωὴν ἑκάστου ἀτομικὰ ἀλλὰ καὶ τὸν κοινόν τους βίον (πέραν βεβαίως τοῦ αὐτονοήτου διὰ τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, δηλ. τῆς ἀλλοιώσεως αὐτῶν ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος). Ἀπεναντίας, ὁ πολιτικὸς γάμος –ὡς ἀποδεικνύουν αἱ δεκαετίαι ἐφαρμογῆς του- ὑπεβίβασε τὸν ἴδιον τὸν γάμον ἀπὸ τὴν πλέον σοβαρὰν ὑπόθεσιν μὲ εὐθύνας καὶ συνεπείας -δι’ ὁλόκληρον μάλιστα τὴν κοινωνίαν- εἰς ζήτημα κυρίως συναισθηματικόν, δηλ. ἀρκεῖ δύο νὰ αἰσθάνωνται ὅτι ἐπιθυμοῦν νὰ δεσμευθοῦν μεταξύ τους. Συνήθως ἔχει καταντήσει προθάλαμος προετοιμασίας διὰ τὴν τέλεσιν τοῦ θρησκευτικοῦ εἰς τὸ μέλλον, ὅταν θὰ ἐξευρεθοῦν χρήματα διὰ λαμπρὰς τελετάς. Ἱκανοποιεῖ ὡσαύτως τὴν σύγχρονον ἀντίληψιν: «ἂς βολευτοῦμε τώρα, νὰ εἴμαστε κατοχυρωμένοι, νὰ πάρουμε κανένα ἐπίδομα ἢ δάνειο» κ.λπ.

Προϊόντος τοῦ χρόνου ἡ ἀρχὴ τοῦ συναισθήματος ἐκυριάρχησεν ὡς ἀποκλειστικὸν κριτήριον μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ὁδηγηθῆ τὸ κράτος εἰς τὴν θέσπισιν συμφώνου συμβιώσεως, τὸ ὁποῖον καλύπτει πλέον καὶ τὰ ὁμόφυλα ἄτομα, καθὼς ὁ καθένας δύναται νὰ ἰσχυρισθῆ ὅτι τρέφει αἰσθήματα ἀγάπης καὶ δεσμεύσεως πρὸς οἱονδήποτε ἕτερον πρόσωπον!

Τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι προφανές: μὲ τὴν δικαιολογίαν τηρήσεως τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καὶ νομικῆς προνοίας δι’ ὅλους ἀνεξαιρέτως, τὸ ἴδιον τὸ κράτος λειτουργεῖ ἀνορθολογικὰ διὰ τοῦ συναισθήματος καὶ ὑπονομεύει τοὺς θεσμούς, οἱ ὁποῖοι συνέχουν τὰς κοινωνίας ἀπ’ ἀρχῆς τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, εὐτελίζοντάς τους εἰς πράξεις «συμφωνητικοῦ» χαρακτῆρος δίκην ἀγοραπωλησίας ἀγαθῶν.

Τί δέον νὰ συμβῆ; Προφανῶς, ὁ πολιτικὸς γάμος εἶναι ἀναγκαῖος, δι’ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι δὲν εἶναι μέλη καμίας θρησκείας. Ὀφείλει, ἑπομένως, νὰ ἀφορᾶ μόνον ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι δηλώνουν ρητὰ –καὶ αὐτὸ νὰ ἀποτελῆ προϋπόθεσιν- ὅτι δὲν ἀνήκουν εἰς κάποιαν γνωστὴν θρησκείαν, ἐν προκειμένῳ κατ’ ἐξοχὴν διὰ τὴν πατρίδα μας εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν. Ὡσαύτως, ὁ «τελετουργὸς» εἰς τὸ Δημαρχεῖον, ὀφείλει νὰ εἶναι πρόσωπον, τὸ ὁποῖον δὲν εἶναι Ὀρθόδοξος Χριστιανός, ἢ προτιμότερον νὰ μὴ ὑπάρχη «τελετουργός», ἀλλὰ ἡ πρᾶξις εἰς τὸ Δημαρχεῖον νὰ εἶναι ἀπευθείας ἐνυπόγραφος δήλωσις τῶν προσερχομένων ἄνευ ἐμπλοκῆς δημοσίου λειτουργοῦ εἰς κάποιο τελετουργικόν. Μὲ τὴν ἁπλοποίησιν τοῦ –ἀναγκαίου ἀποκλειστικῶς δι’ ἀθέους καὶ ἀθρήσκους- πολιτικοῦ γάμου δὲν εἶναι πλέον ἀπαραίτητον κανένα σύμφωνον συμβιώσεως, τὸ ὁποῖον καὶ πρέπει νὰ καταργηθῆ, ἀκριβῶς διότι εὐτελίζει περαιτέρω τὸν γάμον.

Τὸ κίνημα τῆς ἀγνώστου σεξουαλικότητος

Ἰδιαίτερος λόγος ἀπαιτεῖται ἐπίσης διὰ τοὺς ὁμοφυλοφίλους, οἱ ὁποῖοι σήμερα εὑρίσκονται ὀργανωμένοι εἰς κοινότητας μὲ συντεταγμένα αἰτήματα. Ἡ ἀποδοχὴν τῶν ἰσχυριζομένων ὑπὸ τῶν ΛΟΑΤΚΙ+ σημαίνει ἀποδοχὴ ἐκ τῆς Πολιτείας ἑκάστου πιθανοῦ σεξουαλικοῦ αὐτοπροσδιορισμοῦ ὁμοῦ μετὰ ἀπιθάνου συνδυασμοῦ προσώπων. Ἀντιλαμβάνεται κανεὶς τί εὖρος καλύπτει αὐτό; Θὰ συρθῆ σιδηροδέσμιος ἡ Πολιτεία ἀργὰ ἢ γρήγορα εἰς τὴν ἀναγνώρισιν τῆς διγαμίας, τῆς πολυγαμίας, τῆς παιδοφιλίας, τῆς ζωοφιλίας κ.ἄ. Δὲν εἶναι σκοταδισμὸς ἡ ἐπιστροφὴ εἰς τὴν εἰδωλολατρικὴν ἐποχήν, ὅπου συνέβαιναν αὐτά; Δὲν ἔχει σημασίαν ὅτι τὸ ποσοστὸν τῶν ΛΟΑΤΚΙ+ εἶναι μικρόν, οὔτε τὸ ἂν γεννῶνται ἢ γίνωνται εἰς τὴν πορείαν ΛΟΑΤΚΙ+, ἀλλὰ τὸ γεγονὸς αὐτὸ καθ’ ἑαυτὸ ὅτι ἂν ὁ καθένας δύναται νὰ ἐπικαλῆται τὸν αὐθαίρετον αὐτοπροσδιορισμὸν καὶ ἀπαιτεῖ ἀπὸ τὴν Πολιτείαν νὰ τὸν συνδράμη, τότε περὶ ποίας κοινωνίας θὰ ὁμιλῶμεν; Θὰ ὑλοποιήσετε καὶ ἐσεῖς τὸ «Γάμος γιὰ ὅλους», τὸ ὁποῖον ἦτο τὸ σύνθημα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ;

Προσοχή!

Φοβούμεθα ὅτι ἡ θητεία Σας εἰς τὸ Ὑπουργεῖον θὰ ἐξαντληθῆ εἰς ἐπιδόματα, διὰ τὰ ὁποῖα θὰ καμαρώνετε… Πράξετε κάτι πλέον οὐσιαστικόν, διὰ νὰ τιμήσετε ὄχι τὴν «καριέρα», ἀλλὰ τὴν καταγωγήν Σας! Αἱ οἰκογένειαι ἀντιμετωπίζουν πολλὰ προβλήματα, τὰ ὁποῖα πέραν ἀπὸ τὴν οἰκονομίαν ἢ τὰς ἀσθενείας κυρίως ἀφοροῦν τὸ τί σημαίνει οἰκογένεια σήμερα! Δράματα ὑπῆρχαν ἀνέκαθεν εἰς τὴν ἱστορίαν, ἀλλὰ ἡ οἰκογένεια εἶχε συγκεκριμένην σημασίαν, αὐτὴν τὴν ὁποίαν ἔπειτα ἀπὸ τοὺς νόμους τοῦ ΠΑΣΟΚ, ποὺ καὶ ἐσεῖς ἐπεκροτήσατε, καὶ τὰ σύγχρονα θεσπίσματα περὶ ἑκάστης μορφῆς σεξουαλικότητας, ὁδηγεῖται εἰς τὴν ἀποδόμησιν καὶ ἀπαξίωσιν. Ὁ πολιτικὸς δὲν ἔχει ὡς ἔργον νὰ θεσπίζη κατόπιν ἑορτῆς, ἀλλὰ καὶ νὰ παιδαγωγῆ τὴν κοινωνίαν ὡς ταγός της. Ἀναλογισθεῖτε τὰς εὐθύνας Σας, διότι κάποτε θὰ εὑρεθῆτε ὄχι μόνον ἐνώπιον προσφιλῶν Σας προσώπων, ἀλλὰ καὶ τοῦ Θεοῦ.

πηγή: https://orthodoxostypos.gr/