1821-« Θὰ ἔρθει πρῶτα ἕνα ψευτορωμαίϊκο. Μὴν τὸ πιστέψετε. Θὰ φύγει πίσω» προεῖπε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός.
2021-Τὸ ψευτορωμαίϊκο δείχει πλέον τὰ δολερά του δόντια, ὡσὰν τὸ μυρμήγκι ποὺ βγάζει φτερὰ προτοῦ ξεψυχίσει.
Τὸ ΨΕΥΤΟΡΩΜΑΙΪΚΟ! «αὐτὸς ὁ Νεογραικυλισμὀς,ποὺ ἀρκετὰ ἐζημίωσε τὸ Ῥωμαίϊκο μὲ τὴν λεγόμενη ξενομανίαν του ἡ ὁποία εἶναι στὴν πραγματικότητα δουλοπρέπεια εἰς τὰ ἀφεντικά του» μᾶς λέγει ὁ π. Ἰ. Ῥωμανίδης
«Οἱ Νεογραικοί, ἔχουν τόσο πολὺ συνηθίσει νὰ συγχέουν τὸ τεχνοκρατικὸν καὶ τὸ οἰκονομικὸν στοιχεῖον μὲ τὴν πνευματικὴν ἡγεσίαν ὥστε, δὲν ἀντιλαμβάνονται πλἐον τὸ γεγονός ὅτι, ἡ Ῥωμηοσύνη εἶναι σήμερα ἡγέτης ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων ἐκτὸς τῆς Ἑλλαδίτσας των».
«Ὁ Γραικύλος νομίζει ὅτι τοιαὐτην ἡγεσίαν εἶχον μόνον οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες, καὶ φαντάζεται τὸν ἐαυτὸν του ὡς τὸν φύλακα, τῶν ἐρειπίων αὐτῶν. Θεωρεῖ συνεχιστὲς καὶ ἡγέτες τοῦ πολιτιστικοῦ ἔργου τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων τοὺς Εὐρωπαίους! Δὲν εἶναι εἰς θέσιν νὰ καταλάβῃ ὅτι μόνον ἡ Ῥωμηοσύνη εἶναι συνεχιστὴς καὶ ἡγέτης τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ. Ὁ Γραικὐλος ἔχει ἐμπιστοσύνη, ὄχι στὸν ἐαυτόν του ἀλλά, μόνον εἰς τὰ ξένα ἀφεντικά του»
«Ὀ ἡρωϊσμὸς τῆς Ῥωμηοσύνης εἶναι ἀληθὴς καὶ διαρκὴς κατάστασις τοῦ πνεύματος, καὶ ὄχι βαρβαρότης, ἁρπακτικότης καὶ ἀγριότης»
«Τὸ ΕΘΝΟΣ παράγει πολιτισμόν, ὁρίζει ὁ Ἴων Δραγούμης, τὸ ΚΡΑΤΟΣ, προστατεύει τὸ ἔθνος. Ἄς λείψει τὸ κράτος ποὺ θὰ εἶναι ἐμπόδιο ἢ θὰ παραμορφώνει τὴν ἐθνικὴ ψυχή. Ἄν τὸ κράτος στενοχωρεῖ τὸ ἔθνος, εἶναι περιττὸ καὶ βλαβερό.Τὸ κράτος δὲν ἔχει δικαίωμα νὰ περιορίζεται στὰ στενά του σύνορα, οὔτε νὰ λησμονῇ μέρη τοῦ ἔθνους γιατί, ὅλα τὰ μέρη τοῦ ἔθνους μαζί, δημιουργοῦν τὸν πολιτισμό του, συνεργάζονται ὅλα, για τὸ ΜΕΓΑΛΟ ΑΝΘΙΣΜΑ».
Νομίζω πὼς ὅλοι ἀντιλαμβανόμαστε πλέον πὼς τὸ κράτος αὐτό, αὐτὸ τὸ ΚΡΑΤΟΣ, δὲν εἶναι ἑλληνικό. Ἀπὸ τοὺς Ὀθωμανοὺς «τοὺς τίμιους ἐχθρούς μας, ποὺ λέει ὁ Μακρυγιάννης, περάσαμε στοὺς Φράγκους, στοὺς Δυτικοὺς «τοὺς ντυμένους φίλους, ἀμέτρητες φορές, ἐχθρούς μας ὅπως μᾶς λέει ὁ ποιητής. Χρόνια τώρα βλέπουμε αὐτὸ τὸ κράτος νὰ συμμαχῇ καὶ νὰ δουλεύῃ γιὰ τὰ ξένα συμφέροντα.
Αὐτὸ τὸ κράτος δὲν ἔκαμε τίποτε ὅταν ξεριζώθηκε ὁ ἑλληνισμὸς ἀπὸ τὸν Πόντο, τὴν Μ.Ἀσία, τὴν Κωνσταντινούπολη ! Αὐτὸ τὸ κράτος ἀδιαφόρησε γιὰ τοὺς σκλαβωμένους Ἕλληνες τῆς Β.Ἠπείρου καὶ τῶν Σκοπίων, ὅσο γιὰ τοὺς Πομάκους, τοὺς χάρισε στὴν Τουρκία. Αὐτὸ τὸ κράτος ἐφώναξε « ἠ Κύπρος κεῖται μακράν» καὶ τὴν ἐγκατέλειψε.
Αὐτὸ τὸ κράτος μᾶς γέμισε φόβο, μᾶς γέμισε συμπλέγματα, μᾶς ὑποτίμησε, μᾶς ἔκανε νὰ νοιώθουμε χωριαταρέοι καὶ κακομοίρηδες καὶ γεμίσαμε ἐν τἐλει ἐνοχὲς, διότι τελικὰ προδώσαμε, προδώσαμε καὶ πληγώσαμε τὴν φιλότιμη καὶ ἔνθεη ῥωμαίϊκη ψυχή μας. Ἔτσι ὁ Ἕλληνας, ὁ παγκόσμιος ἄνθρωπος, ὁ Ῥωμηὸς αὐτὸς, ὁ ἅγιος Ἕλλην, τοῦ Χριστοῦ, καὶ τῆς Θεοτόκου ποὺ σήμερα, μαζὶ μὲ τὸ μέγα ΟΧΙ, ἑορτάζουμε τὴν Ἀγία Σκέπην της, ἔμεινε ΜΟΝΟΣ: τρελλαμένος, θλιμμένος καὶ μόνος.
Μόνος κυβέρνησα – τὴν θλίψη μου
Μόνος ἀποίκισα – τὸν ἐγκαταλειμένο Μάϊο
Μόνος ἐκόλπωσα – τὶς εὐωδιές
Εἶπα: δὲν θἆναι ἡ μαχαιριά – βαθύτερη ἀπὸ τὴν κραυγή
Καὶ εἶπα: δὲν θἆναι τὸ ἄδικο - τιμιότερο ἀπὸ τὸ αἷμα
Προδόθηκα κι ἀπόμεινα – στὸν κάμπο μόνος
Πάρθηκα καὶ πατήθηκα – σὰν κάστρο μόνος
Τὸ μήνυμα ποὺ σήκωνα – τὸ ἄντεξα μόνος
Μόνος ἀπέλπισα – τὸν Θάνατο
Εἶπα: μὲ μόνο τὸ σπαθὶ – τοῦ κρύου νεροῦ θὰ παραβγῶ
Καὶ εἶπα: μὲ μόνο τὸ Ἅσπιλο – τοῦ νοῦ μου θὰ χτυπήσω
Μόνος ἀπέλπισες τὸν θάνατο Κωνσταντίνε Κατσίφα, μὰ δὲν εἶσαι μόνος! Εἴμαστε,ἀκόμα μόνοι,πολλοί!
Τὸ αἷμα σου θυσία γιὰ τὴν Λευτεριά, ποὺ θἄρθει, σὰν τὸ ξημέρωμα, μετὰ ἀπὸ τὴν πιὸ βαθειὰ νύκτα!
ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΝΑ ΦΟΒΑΣΤΕ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ ΤΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ!
καὶ συνεχίζει ὁ ποιητὴς
«Ἦρθαν, μὲ τὰ χρυσὰ σειρήτια
τὰ πετεινἀ τοῦ Βορρᾶ καὶ τῆς Ἀνατολῆς τὰ θηρία!»
«Σελδζούκοι ροπαλοφόροι καραδοκοῦν.
Χαγάνοι ὀρνεοκέφαλοι βυσσοδομοῦν.
Σκυλοκοίτες καὶ νεκρόσιτοι κι ἐρεβομανεῖς
Κοπροκρατοῦν τὸ μέλλον»
(ΚΟΠΡΟΚΡΑΤΟΥΝ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ!
«Ἀλλά πόρος κανεὶς γιὰ νὰ περάσῃ ὁ ἥλιος τὴν φήμη του στὸ μἐλλον
Καὶ ἡμέρα Κρίσεως καμμιά, ἐπειδὴ
ἐμεῖς ἀδελφοί, ἐμεῖς ἡ μέρα τῆς Κρίσεως
καὶ δικό μας τὸ χέρι ποὺ θὰ ἀποΘεωθεῖ
καταπρόσωπο ῥίχνοντας τὰ ἀργύρια!»
μὰ πάλι
«Τῆς Πατρίδας μου πάλι – ὁμοιώθηκα
Μές στὶς πέτρες ἄνθισα – καὶ μεγάλωσα
Τῶν φονιάδων τὸ αἷμα – μὲ φῶς, ξεπληρώνω
Μακρινὴ Μητέρα -Ῥόδο μου Ἀμάραντο»
καθ’ ὅτι
«Τὰ ΘΕΜΕΛΙΑ μου στὰ βουνὰ
καὶ τὰ βουνὰ σηκώνουν οἱ λαοὶ στὸν ὦμο τους
καὶ πάνω τους ἡ μνήμη καίει ἄκαυτη βάτος.
Μνήμη τοῦ λαοῦ μου σὲ λένε Πίνδο καὶ σὲ λένε Ἄθω».
«Ἐσὺ μόνη ἀπ’ τὴν φτέρνα τὸν ἄνδρα γνωρίζεις
Ἐσὺ μόνη ἀπ’ τὴν κόψη τῆς πέτρας μιλᾶς
Ἐσὺ τὴν ὄψη τῶν ἁγίων ὀξύνεις
κι ἐσὺ στοῦ νεροῦ τῶν αἰώνων τὴν ἄκρη σύρεις
πασχαλιὰν ἀναστάσιμη!»
κι ἔτσι
«Σὲ χώρα μακρινὴ καὶ ἀναμάρτητη τώρα πορεύομαι
Ὅπου ἁγνός θὰ περπατήσω».
«Σὲ χώρα μακρινὴ καὶ ἀρυτίδωτη τώρα πορεύομαι
Τώρα τὸ χέρι τοῦ Θανάτου
αὐτὸ χαρίζει τὴ Ζωή
καὶ ὁ ὕπνος δὲν ὑπάρχει».
ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ, ΑΥΤΟ, ΣΟΥ ΧΑΡΙΣΕ ΤΗ ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕ ΑΘΑΝΑΤΕ!
Πέρασες μέσα ἀπὸ ὅσα ἄντεξες, μόνος!
Σήκωσες πάνω στοὺς ὦμους σου τοῦ λαοῦ σου-τοῦ λαοῦ μας-τὴν ΜΝΗΜΗ!
καὶ μὲ τὸ πρόσωπο ἰλαρὸ πορεύθηκες σὲ χώρα μακρινή ἀναμάρτητη καὶ ἀρυτίδωτη
καὶ ἑνώθηκες μὲ τοὺς αἰώνας αἰώνων ἥρωες τῆς μητέρας Πατρίδος καί, ὅλοι μαζί,
μὲ τὸ δεξἰ πόδι τοῦ Τσολιὰ ποὺ θὰ κτυπήσει τὴν γῆ, θὰ σηκωθεῖτε, καὶ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ
ζωντανοὶ καὶ ἀποθαμένοι-ἀθάνατοι
θὰ καμακώσουμε τὸ ΘΕΡΙΟ, μὲ τὸ καμάκι τοῦ ΗΛΙΟΥ!
γιατί ὁ Ἕλληνας ἔχει ῥίζες βαθειὰ στοὺς αἰῶνες
καὶ εἶναι καταδικασμένος νὰ φωτίζεται γιὰ νὰ φωτίζῃ
γιατὶ εἶναι ἔνθεος καὶ ἐνθουσιώδης
καὶ γιατί Ἕλληνες παῖδες ἀεί
καὶ γιατί ΠΑΙΔΟΣ ἡ ΒΑΣΙΛΗΙΗ !
Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟΝ
ΟΤΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΝΑΣΤΗΘΗ !!
(διαβάστηκε στὸ μνημόσυνο τοῦ Κ.Κατσίφα,28/10/21,στὴν Κακαβιά)
(τὰ ποιητικὰ ἀποσπάσματα εἶναι ἀπὸ τὸ «ἀξιον ἐστί»τοῦ Ὀ.Ἐλύτη)
πηγή: https://www.triklopodia.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου