Μνήμη, δικαιοσύνη καὶ κρατικὴ ὑποκρισία τὴν ἴδια μέρα στὸ Σύνταγμα.
Στὶς 26 Ἰανουαρίου 2025, ἡ Ἑλλάδα βίωσε μιὰ ἀπὸ τὶς πιὸ θλιβερὲς ἀντιφάσεις τῆς σύγχρονης ἱστορίας της. Ἡ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων φωταγωγήθηκε μὲ τὸ σύνθημα #WeRemember γιὰ τὴ Διεθνῆ Ἡμέρα Μνήμης τοῦ Ὁλοκαυτώματος, ἐνῷ στὸ Σύνταγμα, λίγα μόλις βήματα μακριά, οἱ δυνάμεις τῶν ΜΑΤ διέλυαν βίαια μιὰ εἰρηνικὴ συγκέντρωση πολιτῶν ποὺ θρηνοῦσαν τοὺς νεκροὺς τῆς τραγωδίας τῶν Τεμπῶν.
Ἡ εἰρωνεία δὲν θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι πιὸ κραυγαλέα. Τὸ ἑλληνικὸ κράτος ἐπέλεξε νὰ φωταγωγήσει τὴ Βουλὴ... καὶ νὰ στείλει μηνύματά περί μνήμης, δικαιοσύνης καὶ ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, τὴν ἴδια στιγμὴ ποὺ διέταζε τὴν καταστολὴ ἀνθρώπων ποὺ τὸ μόνο ποὺ ζητοῦσαν ἦταν νὰ ἀποδοθεῖ δικαιοσύνη γιὰ μιὰ ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες τραγωδίες στὴ σύγχρονη Ἑλλάδα. Ἡ ἀστυνομικὴ βία, οἱ ρίψεις χημικῶν καὶ τὰ ἀπρόκλητα χτυπήματα δὲν τιμοῦν οὔτε τὴ μνήμη οὔτε τὴ δικαιοσύνη.
Τὸ μήνυμα τῆς Βουλῆς ἦταν ξεκάθαρο: «Θυμόμαστε τοὺς νεκρούς του χθές, ἀρκεῖ νὰ μὴν ἐνοχλούμεται γιὰ τοὺς νεκρούς του σήμερα.» Ἡ Διεθνὴς Ἡμέρα Μνήμης τοῦ Ὁλοκαυτώματος εἶναι μιὰ στιγμὴ περισυλλογῆς καὶ διδασκαλίας γιὰ τὴν ἀξία τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς καὶ τὴ σημασία τῆς δικαιοσύνης. Πῶς μπορεῖ, λοιπόν, μιὰ κυβέρνηση νὰ μιλᾶ γιὰ μνήμη καὶ δικαιοσύνη ὅταν τὴν ἴδια στιγμὴ ἐπιλέγει τὴ βία καὶ τὴν καταστολή;
Ἡ φωταγωγημένη Βουλὴ ἔγινε σύμβολο ὑποκρισίας. Ἀπὸ τὴ μία πλευρά, τὸ κράτος «θυμόταν» τοὺς νεκροὺς τοῦ Ὁλοκαυτώματος, προσπαθῶντας νὰ ἀποπνέει σεβασμὸ καὶ ἐνσυναίσθηση, ἐνῷ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἔστελνε τὰ ΜΑΤ νὰ καταπνίξουν φωνὲς διαμαρτυρίας γιὰ τὴ μνήμη τῶν θυμάτων τῶν Τεμπῶν. Εἶναι δυνατὸν νὰ τιμᾶς τὰ θύματα τοῦ παρελθόντος ὅταν δὲν σέβεσαι τὰ θύματα τοῦ παρόντος;
Ἡ εἰκόνα τοῦ Σαββάτου θὰ μείνει χαραγμένη στὴ μνήμη μας. Ἀπὸ τὴ μία, τό #WeRemember νὰ φωτίζει τὸ Σύνταγμα, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη, δακρυγόνα, φωνὲς καὶ βία στοὺς δρόμους. Οἱ ἀντιφάσεις αὐτὲς δὲν εἶναι ἁπλᾶ τραγικές, εἶναι ἐξοργιστικές. Δείχνουν μιὰ χώρα ποὺ ἔχει χάσει κάθε ἔννοια σεβασμοῦ πρὸς τοὺς πολῖτες της.
Ἂς θυμόμαστε, λοιπόν, τί πραγματικὰ σημαίνει μνήμη καὶ δικαιοσύνη. Μνήμη χωρὶς πράξεις εἶναι κενή. Δικαιοσύνη χωρὶς ἐνσυναίσθηση εἶναι ὑποκρισία. Καὶ μιὰ χώρα ποὺ δὲν προστατεύει τοὺς πολῖτες της, ἐνῷ μιλᾶ γιὰ τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα, εἶναι μιὰ χώρα ποὺ δὲν τιμᾶ οὔτε τοὺς νεκρούς της οὔτε τοὺς ζωντανούς της.
πηγή: http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου