Ὁ τόπος τῆς προσευχῆς - Αρχιμανδρίτης π. Σεβαστιανός Τοπάλης

Ὁ τόπος τῆς προσευχῆς του εἶναι ἡ καρδιά του, εἶναι ὁ ἔμψυχος Ναός τοῦ Θεοῦ πού ἐγκαινίσθηκε κατά τό Ἱερό Μυστήριο τοῦ Χρίσματος. Ἐκεῖ μέσα στήν καρδιά του λειτουργεῖ ὁ κάθε πιστός μόνιμα λατρεύοντας τόν Θεό καί προσευχόμενος, ἀρκεῖ νά κρατᾶ τόν Ναό του καθαρό ἀπό τήν σαρκική ἁμαρτία καί καθάριο στήν ἀγάπη καί τό ἔλεος πρός ὅλους . Τόν Ναό τῆς ψυχῆς του τόν κουβαλᾶ παντοῦ καί ἔτσι μπορεῖ συνεχῶς νά προσεύχεται. Πολύ ὄμορφα ὁ Ἱερός Πατήρ τό λέγει, ὅπως φαίνεται παρακάτω:

‘’μή προφασιζόμαστε λέγοντας πώς δέν εἶναι κοντά εὐκτήριος οἶκος. Ἐμᾶς τούς ἴδιους, ἐάν ἔχουμε νηφαλιότητα, ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μᾶς δημιούργησε ναούς τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά ἔχουμε πολλή εὐκολία πάντοτε. Καί ἡ δική μας λατρεία δέν εἶναι ἴδια ὅπως στούς Ἰουδαίους, πού ἐπικρατοῦσε ἔντονα τό αἰσθητό καί χρειαζόταν τόση τελετουργία μέ τίς θυσίες τῶν ζώων. Ἐκεῖ αὐτός πού ἤθελε νά προσευχηθεῖ ἔπρεπε νά ἀνεβεῖ στό Ἱερό καί νά ἀγοράσει τρυγόνια καί νά χρησιμοποιήσει καί ξύλα καί φωτιά καί νά πάρει τό μαχαίρι καί νά παρασταθεῖ στόν βωμό καί νά κάνει πολλές ἄλλες διατάξεις τοῦ Νόμου. Ἐδῶ ὅμως, στόν Ναό τῆς καρδιᾶς σου, δέν εἶναι τό ἴδιο, ἀλλά, ὅπου κι ἄν βρίσκεσαι, τό θυσιαστήριο τό ἔχεις μαζί σου καί τό μαχαίρι καί τό ἱερό σφάγιο. Ἐσύ ὁ ἴδιος εἶσαι καί ἱερέας καί θυσιαστήριο καί τό ἱερό σφάγιο. Ὅπου κι ἄν βρίσκεσαι μπορεῖς νά στήσεις τόν βωμό, δείχνοντας μόνο ἁπλά τήν προαίρεση καί τόν πόθο σου, καί δέν σέ ἐμποδίζει καθόλου ὁ τόπος, οὔτε σέ ἐμποδίζει ὁ καιρός, καί ἀκόμη κι ἄν δέν κλίνεις τά γόνατά σου καί δέν χτυπήσεις τό στῆθος σου καί δέν ἀνατείνεις τά χέρια σου στόν οὐρανό, ἀλλά ἁπλῶς μόνο τήν καρδιά σου παραθέσεις θερμή καί καιόμενη ἀγάπης, τό πᾶν ἔκανες γιά τήν ἄρτια προσευχή σου.’’

Στά λόγια του αὐτά ὁ Ἱερός Πατήρ γίνεται πιό πρακτικός μέ τό νά προτρέπει τόν κάθε χριστιανό νά προσεύχεται ὅπου βρίσκεται καί ὅποια δουλειά κι ἄν κάνει, διότι ὁ Θεός δέν ντροπιάζεται ἀπό τόν τόπο, ἀλλά ἕνα μόνο ζητᾶ στήν προσευχή, καρδιά θερμή καί ψυχή σώφρονα,’’ Οὐκ ἐπαισχύνεται τόπον ὁ Θεός· ἕν ζητεῖ μόνον, διάνοιαν θερμήν καί ψυχήν σωφρονοῦσαν.’’ Καί λέγει:

1. Μπορεῖ ἡ γυναίκα πού στέκεται στόν ἀργαλειό της καί ὑφαίνει νά σηκώσει τά μάτια τῆς ψυχῆς της στόν Οὐρανό καί νά καλέσει τόν Κύριο μέ θερμό πόθο.

2. Μπορεῖ καί ἕνας ἄνθρωπος πού βρίσκεται στήν ἀγορά καί βαδίζει μόνος του νά λέγει πυκνές καί θερμές προσευχές.

3. Μπορεῖ καί ἕνας ἄλλος νά κάθεται στό ἐργαστήρι του καί νά ράβει δέρματα καί τήν ψυχή του νά τήν ἔχει ψηλά στόν Δεσπότη Θεό.

4. Μπορεῖ ἀκόμη καί ἕνας δοῦλος πού πάει γιά ψώνια καί ἀνεβαίνει καί κατεβαίνει καί στέκεται στό μαγειρειό, ὅταν δέν μπορεῖ νά πάει στήν Ἐκκλησία, νά κάνει τήν προσευχή του ἐκτενῆ καί ζωντανή μέ ἀγάπη στόν Θεό.‘’

Ὁ Ἱερός Πατήρ γιά νά κατοχυρώσει τόν τρόπο αὐτό τῆς προσευχῆς παραθέτει σημαντικά πρόσωπα τῆς Ἁγίας Γραφῆς μέ τήν πρακτική τους πάνω στό θέμα αὐτό. Γιά νά προσευχηθεῖ ὁ ἄνθρωπος δέν χρειάζεται κάποια ἰδιαίτερη στάση καί σχῆμα, οὔτε τόν κατάλληλο τόπο οὔτε τήν κατάλληλη ὥρα καί τόν κατάλληλο καιρό τῆς προσευχῆς σύμφωνα μέ τό τυπικό, ἀλλά καρδιά γενναία καί πεπυρωμένη ἀγάπης.

‘’καί γιά νά μάθεις, δέν χρειάζεται σχῆμα καί κατάλληλους τόπους καί καιρούς, ἀλλά γενναῖο φρόνημα καί ἐνθουσιαστικό, ἔλα νά δεῖς,

Ὁ Ἀπ. Παῦλος ξαπλωμένος καταγῆς στό δεσμωτήριο, δέν στεκόταν ὄρθιος (δέν τόν ἄφηνε τό ξύλο ὅπου ἦταν δεμένα τά πόδια του), ἐπειδή μέ πολύ πρόθυμη καί εὐχάριστη καρδιά ἔσεισε ὅλη τήν φυλακή, καί συθέμελα τήν κλόνισε, καί στόν δεσμοφύλακα θεῖο φόβο ἐνέπνευσε, καί ἔτσι μέ τήν προσευχή αὐτή τῆς εὐχαριστίας τόν χειραγώγησε μετά στήν ἱερά Μυσταγωγία τοῦ Βαπτίσματος καί τῆς Θείας Εὐχαριστίας.

Ὁ Ἐζεκίας πάλι οὔτε στεκόταν ὄρθιος οὔτε γόνατα ἔκλινε, ἀλλά ἦταν ξάπλα στό κρεβάτι ἀπό τήν ἀρρώστια του καί μέ στραμμένο τό πρόσωπό του πρός τόν τοῖχο, καί, ἐπειδή θερμά προσευχήθηκε καί μέ ψυχή σώφρονα, μπόρεσε καί κατάφερε τόν Θεό νά ἀνακαλέσει τήν καταδικαστική Του ἀπόφαση καί νά τραβήξει τήν εὔνοιά Του καί νά ἐπανέλθει στήν παλιά του ὑγεία.

Τό θαῦμα τῆς προσευχῆς πού δέν δεσμεύεται ἀπό τόν τόπο μπορεῖς νά τό δεῖς ὄχι μόνο στούς ἁγίους καί μεγάλους ἄνδρες, ἀλλά καί στούς πονηρούς νά συμβαίνει, διότι καί ὁ ληστής δέν στάθηκε προσευχόμενος σέ κάποιο εὐκτήριο οἶκο, οὔτε ἔκλινε τά γόνατα, ἀλλά τανυσμένος πάνω στό σταυρό μέ λίγα λόγια στόν Θεό πέτυχε τήν βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Ὁ προφήτης Ἱερεμίας προσευχόταν μέσα στόν βόθρο, στόν λάκκο,

Ὁ προφήτης Δανιήλ προσευχόταν στό λάκκο, μέσα στά θηρία,

Ὁ προφήτης Ἰωνᾶς ἦταν μέσα στήν κοιλιά τοῦ κήτους καί τόν Θεό παρακάλεσε καί οἱ δυσκολίες ὅλες διαλύθηκαν καί τράβηξε πάνω του ὅλη τήν εὔνοια τοῦ Θεοῦ.’’

Μετά ἀπό ὅλες αὐτές τίς παραινέσεις καί μέ ὅλη τήν πρακτικότητά του ὁ Ἱερός Πατήρ θέλει νά κλείσει τήν ὁμιλία του μέ μιά παραίνεση πού παράλληλα εἶναι καί μιά ἀνακεφαλαίωση τοῦ θέματός του, γιά νά μείνει μέσα στό μυαλό τῶν ἀνθρώπων ὡς κεντρική ἰδέα.

‘’καί σᾶς τά λέγω αὐτά καί σᾶς παραινῶ,

καί στίς ἐκκλησίες νά ἔρχεσθε στήν λατρεία τοῦ Θεοῦ,

καί στά σπίτια σας μέ πολλή ἡσυχία νά προσεύχεσθε καί νά συνηθίζετε νά κλί-νετε τά γόνατά σας καί νά σηκώνετε ἱκετικά τά χέρια σας στόν οὐρανό. Καί λόγῳ συνθηκῶν καί εἴτε βρισκόμενοι σε ἄλλους τόπους ἀνάμεσα σέ πολλούς, μή γιά τόν λόγο αὐτό παραλείπουμε τίς συνηθισμένες προσευχές, ἀλλά μέ τόν τρόπο πού σᾶς μίλησα πρό ὀλίγου στήν ἀγάπη σας νά εὔχεσθε καί νά παρακαλεῖτε τόν Θεό καί ποτέ νά μήν ἔχετε σάν πάρεργο τήν προσευχή, οὔτε νά τήν ἐξαρτᾶτε ἀπό τόν καιρό καί τόν τόπο καί τίς συνθῆκες.’’

Συνήθιζε τότε ὁ λαός μέσα ἀπό τόν ἐνθουσιασμό τῆς καρδιᾶς του νά χειροκροτεῖ μέ πολλή ἀγάπη τόν ἅγιο ἱεροκήρυκα, ὅταν τελείωνε τό κήρυγμά του. Τούς λέγει ὅτι τό καλύτερο χειροκρότημα καί θαυμασμός στά λόγια τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ διά τῶν ἔργων τήρηση τῶν λεγομένων.

‘’Καί τόν καιρό τῆς νύχτας

Καί τόν τῆς ἡμέρας

Καί τῆς ἐργασίας τόν καιρόν νά τόν βιώνουμε μέ εὐχές καί δεήσεις συνεχῶς.

Κι ἄν ἔτσι νοικοκυρεύουμε τόν ἑαυτό μας, καί τόν παρόντα βίο θά διανύσουμε μέ ἀσφάλεια καί τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ θά ἐπιτύχουμε.’’

Αρχιμανδρίτης π. Σεβαστιανός Τοπάλης

πηγή: ομάδα viber "Εκκλησιασμός"