Η ορθόδοξη Πίστη μας του Αρχιμ. Επιφανίου Κ. Χατζηγιάγκου (12ο κεφ)

12. Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

5. «Καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ κατὰ τὰς γραφάς»

 

12.1. Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ

 

Τὸ νόημα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου

Τρεῖς μέρες μετὰ τὸν θάνατό του ὁ Χριστὸς ἀναστήθηκε. Δηλαδὴ ἡ ψυχή του ξαναγύρισε στὸ σῶμα του ποὺ βρισκόταν στὸν τάφο καὶ τὸ ζωοποίησε. Βεβαίως καὶ ἄλλοι νεκροὶ εἶχαν ἀναστηθεῖ πρὶν ἀπὸ τὸν Χριστό (π.χ. ὁ Λάζαρος). Ἡ διαφορὰ εἶναι ὅτι ὅλοι αὐτοὶ ἀργότερα ξαναπέθαναν. Ὁ Χριστὸς ὅμως δὲν πεθαίνει πιά, ζεῖ αἰώνια (βλ. Ρωμ. 6,9).

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ σημαντικώτατο σταθμὸ στὸ ἔργο τῆς θείας Οἰκονομίας. Μὲ τὴν Ἀνάστασή του ὁ Χριστὸς νίκησε τὸν θάνατο, τὸ μεγάλο αὐτὸ κακὸ ποὺ προκάλεσε ἡ ἁμαρτία. Ἀποδεικνύεται ἀκόμα ὅτι εἶναι Θεός, καὶ ὅτι ὁ Οὐράνιος Πατέρας δέχτηκε τὴ θυσία του.

 

Ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἕνα κοσμοσωτήριο γεγονός, διότι ἐξασφαλίζει καὶ τὴ δική μας ἀνάσταση. Δηλαδὴ ὁ Κύριος δὲν ἀνέστησε μόνο τὸν Ἑαυτό του, ἀλλὰ ἀνέστησε καὶ ὁλόκληρο τὸ ἀνθρώπινο γένος (βλ. Α΄ Κορ. 15,21-22). Ὅσοι πιστεύουν στὸν Χριστό, γίνονται μέλη τῆς Ἐκκλησίας του καὶ κοινωνοῦν τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα του, θὰ ἀναστηθοῦν ὅπως καὶ ὁ Χριστός. Αὐτὸ βεβαιώνει ὁ θεόπνευστος λόγος τῆς Ἁγίας Γραφῆς (βλ. Ρωμ. 6,3-8. Ἰω. 6,54).

Ἑπομένως ὁ θάνατος δὲν εἶναι πιὰ μιὰ μόνιμη κατάσταση ἀλλὰ προσωρινή. Εἶναι «ἕνας μεγάλος ὕπνος», ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγ. Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός. Γι’ αὐτὸ καὶ οἱ νεκροὶ ὀνομάζονται «κεκοιμημένοι» καὶ τὰ νεκροταφεῖα «κοιμητήρια».

 

Ἡ σημασία τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ

Τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως ἀποτελεῖ τὴ βάση τῆς πίστεως καὶ τὸ θεμέλιο τῆς Ἐκκλησίας. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως ἀποτελεῖ τὸ κεντρικὸ θέμα τοῦ κηρύγματος τῶν ἀποστόλων (βλ. Α΄ Κορ. 15,3-4). Ὅπως τονίζει ὁ ἀπ. Παῦλος, «ἂν ὁ Χριστὸς δὲν ἀναστήθηκε, ἡ πίστη μας εἶναι μάταιη» (Α΄ Κορ. 15,17). Ἂν ὁ Χριστὸς δὲν ἀναστήθηκε, οὔτε καὶ οἱ νεκροὶ θὰ ἀναστηθοῦν. Ἑπομένως καὶ ὁ ἀγώνας ποὺ κάνει ὁ Χριστιανὸς δὲν ἔχει κανένα νόημα.

Ἐφ’ ὅσον λοιπὸν στὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου στηρίζεται ὅλο τὸ Χριστιανικὸ οἰκοδόμημα, ἑπόμενο ἦταν νὰ ἀμφισβητηθεῖ καὶ νὰ πολεμηθεῖ περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη ἀλήθεια τῆς πίστεως. Γι’ αὐτὸ στὴ συνέχεια θὰ παραθέσουμε μερικὲς μαρτυρίες γιὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.

 

12.2. ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

Τὴν ἀνάσταση πιστοποιεῖ τὸ ἄδειο μνῆμα. Τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ δὲν βρέθηκε στὸν τάφο τὸ πρωὶ τῆς Κυριακῆς. Τί ἀπέγινε; Μήπως κλάπηκε ἀπὸ τοὺς μαθητές; Ἀποκλείεται, διότι οἱ μαθητὲς ἀπὸ τὸν φόβο τους κλείστηκαν σ’ ἕνα σπίτι καὶ δὲν τολμοῦσαν νὰ βγοῦν ἔξω (βλ. Ἰω. 20,19).

Μήπως κλάπηκε ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους; Τότε ἂς τὸν παρουσίαζαν, ὥστε νὰ διαψεύσουν τοὺς ἀποστόλους ποὺ κήρυτταν ὅτι ἀναστήθηκε. Τί ἀπέγινε λοιπὸν τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ; Μία ἀπάντηση ὑπάρχει· ἀναστήθηκε!

Οἱ ἕνδεκα ἐμφανίσεις τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ. Μετὰ τὴν Ἀνάσταση ὁ Χριστὸς δὲν ἔφυγε ἀμέσως γιὰ τοὺς Οὐρανούς· παρέμεινε στὴ Γῆ γιὰ σαράντα ἡμέρες, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ πείσει τοὺς μαθητές του ὅτι πράγματι ἀναστήθηκε (βλ. Πράξ. 1,3). Ἕνδεκα ἐμφανίσεις ἀναφέρονται στὴν Ἁγία Γραφή: Στὴ Μαρία τὴ Μαγδαληνή, στὸν Πέτρο, στοὺς μαθητὲς χωρὶς καὶ μαζὶ μὲ τὸν Θωμᾶ, σὲ περισσότερους ἀπὸ πεντακόσιους … καὶ τέλος στὸν ἀπ. Παῦλο.

 Ἡ μεταβολὴ ποὺ ἔγινε στὴν ψυχὴ τῶν μαθητῶν. Μετὰ τὴ σύλληψη τοῦ Χριστοῦ οἱ μαθητὲς τρομαγμένοι ἔτρεξαν νὰ κρυφτοῦν. Ὕστερα ἀπὸ λίγο ὅμως βλέπουμε μιὰ καταπληκτικὴ ἀλλαγὴ στὴν ψυχολογία τους. Οἱ λαγοὶ ἔγιναν ξαφνικὰ λιοντάρια, θαρραλέοι κήρυκες τῆς Ἀναστάσεως (βλ. Πράξ. 2,22-24,32,36· 4,10). Καὶ ὄχι μόνο κήρυξαν ἄφοβα τὴν Ἀνάσταση, ἀλλὰ ἐξ αἰτίας τοῦ κηρύγματος αὐτοῦ πέρασαν διωγμούς, καὶ τέλος ὑπέμειναν θάνατο. Δὲν εἶναι δυνατὸν ἕνας ἄνθρωπος νὰ θυσιάζεται ἐν γνώσει του γιὰ ἕνα ψέμα.

Ἡ ἐξάπλωση τοῦ Εὐαγγελίου. Μιὰ ἄλλη ἀπόδειξη τῆς Ἀναστάσεως εἶναι ἡ ἐξάπλωση τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ὁ θρίαμβος τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ διάδοση τοῦ Χριστιανισμοῦ ἀπὸ δώδεκα ἁπλοϊκοὺς ψαρᾶδες, ποὺ κατάφεραν, καὶ μάλιστα σὲ πολὺ σύντομο χρονικὸ διάστημα, νὰ ἀλλάξουν ἕνα κόσμο βυθισμένο γιὰ αἰῶνες στὴν πλάνη καὶ τὴν ἀνηθικότητα, εἶναι ἀδύνατο νὰ ἀποτελεῖ ἔργο ἀνθρώπινο. Εἶναι ἕνα θαῦμα ποὺ πέτυχε ὁ ἀναστημένος Χριστός.

Ἐπὶ πλέον οἱ ἀπόστολοι συνάντησαν σφοδρὴ ἀντίδραση τόσο ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους ὅσο καὶ ἀπὸ τὴ ρωμαϊκὴ ἐξουσία. Σὲ ἑκατομμύρια ὑπολογίζονται οἱ μάρτυρες ποὺ ἔχυσαν τὸ αἷμα τους γιὰ τὴν πίστη στὸν Χριστό. Πόσοι πολέμησαν τὴν Ἐκκλησία; Πόσοι διωγμοὶ κηρύχτηκαν; Πόσοι τύραννοι, παλαιότεροι καὶ νεώτεροι, δὲν χρησιμοποίησαν κάθε σατανικὴ μέθοδο γιὰ νὰ διαλύσουν τὴν μάνδρα τοῦ Χριστοῦ; Ποῦ εἶναι ὅλοι αὐτοί; Ἔσβησαν καὶ ξεχάστηκαν. Καὶ τί ἔγινε ἡ Ἐκκλησία; Λάμπει πιὸ πολὺ ἀπὸ τὸν ἥλιο. Τὰ δώδεκα πρόβατα τοῦ Χριστοῦ κατάφεραν νὰ νικήσουν τοὺς λύκους. Πῶς ἔγινε αὐτό; Μία εἶναι ἡ ἀπάντηση· «Χριστὸς ἀνέστη»!

 

12.3. ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

 

Στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως ὁμολογοῦμε· «Καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ κατὰ τὰς γραφάς», σύμφωνα δηλαδὴ μὲ τὶς προφητεῖες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.

Τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως, ὅπως καὶ ὅλο τὸ ἔργο τοῦ Χριστοῦ, προφητεύθηκε στὴν Παλαιὰ Διαθήκη. Μερικὲς ἀπὸ τὶς προφητεῖες αὐτὲς βρίσκονται στὰ χωρία: Ψαλμ. 15,8-10· 29,4. Ἠσ. 63,11.

Ἡ πιὸ γνωστὴ προτύπωση εἶναι τὸ θαῦμα μὲ τὸν προφήτη Ἰωνᾶ. Ὅπως δηλαδὴ ὁ Ἰωνᾶς ἔμεινε στὴν κοιλιὰ τοῦ κήτους τρεῖς μέρες καὶ μετὰ βγῆκε ζωντανός, ἔτσι καὶ ὁ Χριστὸς ἔμεινε στὸν τάφο τρεῖς μέρες καὶ μετὰ ἀναστήθηκε (Ματθ. 12,40).