του Δημητρίου Π. Ρίζου Δρ Θεολογίας
Στὰ μέσα τοῦ Φεβρουαρίου μπαίνομε στὴν ἐκκλησιαστικὴ περίοδο τοῦ κατανυκτικοῦ Τριῳδίου. Στὰ τριάντα δύο χρόνια ζωῆς τοῦ περιοδικοῦ μας τονίζουμε τὴν ἀξία τοῦ Τριῳδίου γιὰ τὴν πνευματικὴ μας ζωή. Τὸ ἴδιο θὰ κάνουμε καὶ τώρα.
Τὸ Τριῴδιο δὲν εἶναι ἁπλῶς χρονικὸ διάστημα ἀπὸ τὸ ἡμερολόγιο, εἶναι τὸ πνευματικότερο τμῆμα τοῦ χρόνου. Γιὰ μᾶς τοὺς Χριστιανοὺς κέντρο, ἀπὸ ὅπου ξεκινάει ὅλη ἡ λειτουργικὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας μας, εἶναι τὸ Πάσχα. Ἡ πίστις μας στηρίζεται στὸν θρίαμβο τοῦ Κυρίου μας κατὰ τοῦ θανάτου. Καὶ γιὰ τὴν ἑορτὴ τοῦ θριάμβου τῆς ζωῆς, μᾶς ἑτοιμάζει τὸ Τριῴδιο.
Καὶ ἔχει τὴν χάρι της ἡ ἀναμονὴ καὶ προετοιμασία, ποὺ μεγαλώνει τὴν λαχτάρα νὰ ζήσουμε τὴν Ἀνάστασι. Καὶ αὐτὸ τὸ αἴσθημα μᾶς ἐλαφρύνει τὸν κόπο ἀπὸ τὶς περισσότερες ὅλες ὧρες ποὺ θὰ διαθέσουμε στὸν ναὸ γιὰ τὶς κατανυκτικὲς ἀκολουθίες, καὶ ἰδίως τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος. Οἱ μελῳδίες τοῦ Τριῳδίου μᾶς μεταφέρουν στὸν ούρανό μὲ τὸ ὕφος τῶν τροπαρίων καὶ τὸ πλῆθος τῶν πνευματικῶν ἐννοιῶν. Θυμίζω τὴν ἀκολουθία τῶν Χαιρετισμῶν καὶ τὴς Μεγάλης Ἑβδομάδος. Ἡ ἐναλλαγὴ τῶν τελουμένων τριῶν θείων Λειτουργιῶν, Χρυσοστόμου, Μ. Βασιλείου καὶ Προηγιασμένων εἶναι γνώρισμα αὐτῆς τῆς περιόδου. Ἡ Σταυροπροσκύνησις στὸ μέσον τῆς Νηστείας μᾶς ἀναπαύει καὶ μᾶς φέρνει πιὸ κοντὰ στὸ Πάσχα.
Ἀλλὰ γιὰ νὰ φθάσουμε ἐκεῖ πρέπει νὰ προσφέρουμε καὶ νὰ συμμετέχουμε ένεργά καὶ ἐμεῖς. Διότι ὅταν λέμε προετοιμασία, σημαίνει ἐργασία, ὄχι βέβαια χειρονακτικὴ ἀλλὰ πνευματική.
Τὸ Τριώδιο εἶναι ταυτισμένο μὲ τὴν Μετάνοια. Δὲν πρέπει νὰ ἀφήσουμε καὶ φέτος νὰ περάσουμε χωρὶς Ἐξομολόγησι. Ὅσο ζοῦμε προλαβαίνουμε. Καὶ ἐπειδὴ δὲν γνωρίζομε τὸν χρόνο μας, δὲν ἀναβάλουμε. Αὐξάνομε τὸν χρόνο καὶ τὸν τρόπο τῆς Προσευχῆς, ἀτομικῆς καὶ τῆς ἀπὸ κοινοῦ στὸν ναό. Ἡ Προηγιασμένη καθιερώθηκε γιὰ νὰ ἔχουμε περισσότερες εὐκαιρίες συμμετοχῆς στὸ μέγα Μυστήριο τῆς Εὐχαριστίας, προετοιμασμένοι καὶ μὲ τὴν αὐστηρὴ Νηστεία τῆς μεγ. Τεσσαρακοστῆς. Καὶ ἀσφαλῶς δὲν θὰ ξεχάσουμε τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν συνάνθρωπο μὲ τὴν ἀναγκαία Ἐλεημοσύνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου