Παράδοσις τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι τὶς τρεῖς μεγάλες ἑορτές, τὰ Χριστούγεννα, τὰ Θεοφάνεια καὶ τὴν Ὕψωσι τοῦ τιμίου σταυροῦ, νὰ τὶς πλαισιώνη μὲ Κυριακὲς πρὸ καὶ μετὰ τὴν ἑορτή. Ἔτσι ἡ σημερινὴ Κυριακὴ λέγεται Κυριακὴ πρὸ τῆς ‘Υψώσεως. Καὶ οἱ ἀποστολικὲς καὶ εὐαγγελικὲς περικοπὲς αὐτῶν τῶν Κυριακῶν σχετίζονται μὲ τὴν ἑορτή.
Ἐρχόμαστε τώρα νὰ δοῦμε τὴν σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή.
Εἶπε ὁ Κύριος˙ Κανένας δὲν ἀνέβηκε στὸν οὐρανό, παρὰ μόνον αὐτὸς ποὺ κατέβηκε ἀπὸ τὸν οὐρανό, δηλαδὴ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ εἶναι στὸν οὐρανό. Καὶ ὅπως ὁ Μωϋσῆς ὕψωσε τὸ φίδι στὴν ἔρημο, ἔτσι πρέπει νὰ ὑψωθῆ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὥστε ὁ κάθε ἕνας ποὺ πιστεύει σ’ αὐτὸν νὰ μή χάνεται, ἀλλὰ νὰ ἔχη ζωὴ αἰώνια. Διότι τόσο ἀγάπησε ὁ Θεὸς τὸν κόσμο, ὥστε ἔδωσε τὸν μονογενῆ υἱό του, ἔτσι ποὺ ὁ κάθε ἕνας ποὺ πιστεύει σ’ αὐτὸν νὰ μή χάνεται, ἀλλὰ νὰ ἔχη ζωὴ αἰώνια. Ἐξ ἄλλου ὁ Θεὸς δὲν ἔστειλε τὸν υἱό του νὰ κρίνη τὸν κόσμο, ἀλλὰ γιὰ νὰ σωθῆ μέσω αὐτοῦ ὁ κόσμος.
Αὐτὰ ποὺ ἀκούσαμε σήμερα εἶναι ἕνα μέρος ἀπὸ τὸν λυτρωτικὸ διάλογο ποὺ ἔκανε ὁ Ἰησοῦς μὲ τὸν κρυφὸ μαθητή του Νικόδημο, ὁ ὁποῖος τὸν ἐπισκέφθηκε νύκτα καὶ εἶχε μαζί του μακρᾶ συζήτησι. Στὴν συζήτησι τοῦ ἀποκάλυψε οὐράνιες ἀλήθειες, σωτήριες γιὰ τὸν ἄνθρωπο.
Πῶς ἐπιτυγχάνεται ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου; Μὲ τὴν σταυρικὴ θυσία τοῦ Κυρίου μας. Αὐτὸ γιὰ νὰ τὸ καταλάβη ὁ Νικόδημος, καὶ γιὰ νὰ τὸ καταλάβωμε καὶ ἐμεῖς στὴν συνέχεια, ἀνατρέχει ὁ Κύριος στὴν Παλαιὰ Διαθήκη καὶ θυμίζει ἕνα περιστατικὸ ἀπὸ τὴν ζωὴ τοῦ περιούσιου λαοῦ
.
Ὅταν οἱ Ἑβραῖοι βρίσκονταν στὴν ἔρημο, πορευόμενοι πρὸς τὴν γῆ τῆς ἐπαγγελίας, ἐξ αἰτίας τῆς σκληροκαρδίας τους, ἔβγαλε ἡ γῆ φίδια φαρμακερά, τὰ ὁποῖα θανάτωναν τὸν λαό. Ὁ κίνδυνος ἦταν μεγάλος νὰ ἀφανισθοῦν ὅλοι. Τότε, ὅπως καὶ σὲ ὅλες τὶς δύσκολες περιστάσεις, ὁ Μωϋσῆς μὲ τὴν προσευχή του ζήτησε τὴν βοήθεια ἀπὸ τὸν Θεό. Καὶ ὁ Θεὸς ὑπέδειξε νὰ κατασκευάση ἕνα χάλκινο φίδι, νὰ τὸ καρφώση σὲ ἕνα μακρὺ ξύλο καὶ νὰ τὸ σηκώση ψηλά, ὥστε νὰ μποροῦν νὰ τὸ βλέπουν ὅλοι. Ὅσοι στρέφανε τὸ βλέμμα τους στὸ χάλκινο φίδι γλύτωναν ἀπὸ τὸ δηλητήριο τῶν φιδιῶν. Ἔτσι σώθηκε καὶ σὲ αὐτὴν τὴν περίπτωσι ὁ λαός.
Τὸ περιστατικὸ αὐτὸ τὸ ἤξερε ὁ Νικόδημος ὡς νομοδιδάσκαλος, τὸ ἤξερε καὶ ὅλος ὁ λαός, ὅμως δὲν καταλάβαινε τὴν σημασία του. Ἔρχεται τώρα ὁ Κύριος καὶ τὰ ἐξηγεῖ ὅλα, διασαφηνίζει τὴν σημασία γνωστῶν περιστατικῶν.
Λέγει, «ὅπως ὁ Μωϋσῆς…», δηλαδὴ ὅπως τότε σώθηκε ὁ λαός, ἔτσι καὶ τώρα θὰ σωθῆ, καὶ θὰ σώζεται πάντα, μὲ τὴν ὕψωσι τοῦ Χριστοῦ πάνω στὸν Σταυρό, ἔτσι ὥστε κάθε ἕνας ποὺ θὰ πιστεύει στὸν σταυρωμένο Χριστὸ δὲν θὰ χάνεται, ἀλλὰ θὰ ἔχει ζωὴ αἰώνια. Ἐκεῖ στὴν ἔρημο τὸ δηλητήριο τῶν φιδιῶν θανάτωνε τοὺς ἀνθρώπους. Μᾶς θανατώνει ἐμᾶς ὁ διάβολος, καὶ τὸ δηλητήριο εἶναι ἡ ἁμαρτία. Μὲ τὸ περιστατικὸ ἀπὸ τὴν ἔρημο ἀποκάλυψε ὁ Χριστὸς στὸν Νικόδημο ὅτι ἡ σταυρικὴ θυσία τοῦ Κυρίου φέρνει τὴν λύτρωσι στὸν ἄνθρωπο. Στὴν ἔρημο δόθηκε ἡ προτύπωσις τῆς δυνάμεως τοῦ Σταυροῦ, προαναγγέλθηκε ἡ σωτηρία μὲ τὴν σταύρωσι τοῦ Κυρίου. Ὁ ἐσταυρωμένος Κύριος εἶναι τὸ ἀντίδοτο στὸ θανατηφόρο δηλητήριο τῆς ἁμαρτίας. Γιὰ νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἐμεῖς ἀπὸ τὸ δηλητήριο καὶ τὸν θάνατο, θὰ κάνωμε ὅ,τι ἔκαναν οἱ Ἑβραῖοι στὴν ἔρημο. Ἐκεῖνοι κοίταζαν τὸ χάλκινο φίδι καὶ σώζονταν ἀπὸ τὸ θάνατο. Ἐμεῖς καλούμαστε νὰ πιστεύσωμε στὸν ἑσταυρωμένο γιὰ νὰ ἔχωμε ὄχι ἁπλῶς ζωή, ἀλλὰ ζωὴ αἰώνια. Ἔτσι μίλησε Κύριος στὸν Νικόδημο˙ «Πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον».
Στὴν συνέχεια τοῦ διαλόγου ἀποκαλύπτει ὁ Κύριος καὶ τὸν λόγο, γιὰ τὸν ὁποῖο τὸ κάνει αὐτό. Καὶ ὁ λόγος εἶναι μόνον ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο. Τὸ μέγεθος τῆς ἄπειρης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ μετριέται μὲ τὸν Σταυρό. Θέλεις νὰ μάθῆς πόσο σὲ ἀγαπάει ὁ Θεός; Κύτταξε τὸν Σταυρό. Πόσο μᾶς ἀγαπάει ὁ Θεός; Τόσο, ποὺ ἔδωσε τὸν Υἱό του τὸν μονογενῆ, ὥστε ὁ κάθε ἄνθρωπος ποὺ πιστεύει σὲ αὐτὸν νὰ μὴ χάνεται, ἀλλὰ νὰ ἔχη ζωὴ αἰώνια, ἐπαναλαμβάνει.
Πόση, ἀλήθεια, πρέπει νὰ εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ποὺ θυσιάζει τὸν μονογενῆ τοῦ Υἱό, γιὰ ἀνθρώπους ποὺ εἶναι μακρυά του, ποὺ εἶναι ἐχθροί του; Διότι λέγει˙ «Ἐνῶ ἀκόμα εἴμασταν ἁμαρτωλοί, ὁ Χριστὸς πέθανε γιὰ μᾶς». Ποιὸς θυσιάζεται γιὰ τὸν ἔχθρό του; Ποιὸς θυσιάζεται γιὰ κάποιον ποὺ τοῦ εἶναι μακρυά; Αὐτὸ ποὺ δὲν χωράει στὸ νοῦ μας, αὐτὸ ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ ἐξηγήσουμε, ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ τὸ συλλάβουμε, εἶναι τὸ ἄπειρο. Ἀπειρη εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Μιὰ ἀγάπη ποὺ τοὺς χωράει ὅλους. Μιὰ ἀγάπη ποὺ χωράει καὶ τοὺς ἐχθροὺς ἀκόμα. Μιὰ ἀγάπη ποὺ καλύπτει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους.
Τὴν ἀγάπη του ὁ Θεός τὴν ἔδειξε, τὴν φανέρωσε, καὶ ἀπέδειξε πόσο μᾶς ἀγαπάει. Σὲ αὐτὴν τὴν ἀγάπη ἀνταποδίδομε τὴ δική μας ἀγάπη; Ἀνταποκρινόμαστε μὲ ἀγάπη στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ; Αὺτὸ εἶναι ἕνα ἐρώτημα. Ἐδῶ εἶναι καὶ ἡ δική μας εὐθύνη. ;
Τὶ ζητάει ἀπὸ ἐμᾶς ὁ Θεός, γιὰ τὴν ἀγάπη ποὺ μᾶς ἔδειξε; Στὸν διάλογο ποὺ ἔκανε μὲ τὸν Νικόδημο τὰ ἀποκάλυψε ὅλα ὁ Κύριος. Εἶπε˙ Ὁ Πατέρας δίνει τὸν Υἱό του νὰ σταυρωθῆ, «ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον». Ὁ Χριστὸς μας σταυρώθηκε, ἀλλὰ σώζεται ὅποιος πιστεύει σὲ αὐτόν. Ἐὰν μείνωμε ἀδιάφοροι στὰ θέματα τῆς πίστεως καὶ ἀμελήσωμε, τότε σὲ τίποτε δὲν θὰ μᾶς ὀφελήσει ἡ θυσία τοῦ Κυρίου μας. Χρειάζεται λοιπὸν νὰ πιστεύσωμε στὸν Ἐσταυρωμένο Κύριο. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἔλεγε˙ «Κηρύσσομεν Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ τοῦτον ἐσταυρωμένον». Ὁ ἐσταυρωμένος Κύριος ζητάει νὰ τὸν ἐμπιστευθοῦμε. Αὐτὸς εἶναι ἡ μοναδικὴ σωτηρία. Ἐκεῖ στὴν ἔρημο μὲ τὰ φίδια, ὑπῆρχε τὸ χάλκινο φίδι ὡς ἀντίδοτο, αὐτὸ ὑπέδειξε ὁ Θεός, δὲν τὸ ἔκανε μόνος του ὁ Μωϋσῆς, δὲν τὸ ἐπενόησε ὁ Μωϋσῆς, καὶ ὅσοι τὸ βλέπανε σώζονταν, ὅσοι δὲν ἤθελαν νὰ τὸ βλέπουν πέθαιναν κάτω ἀπὸ φρικτοὺς πόνους.
Γιὰ μᾶς ἡ Σταύρωσις ἔγινε. Ἡ σταυρικὴ θυσία εἶναι ἡ λύτρωσίς μας. Ὅσοι θέλομε νὰ σωθοῦμε ἔχομε τὸν τρόπο. Πιστεύομε στὸν Ἐσταυρωμένο Κύριο καὶ ἡ πίστις μας αὐτὴ μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπὸ τὸν δηλητήριο τῆς ἁμαρτίας, νικᾶ τὸν θάνατο καὶ μᾶς χαρίζει ζωὴ αἰώνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου