ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ
Οἱ κακοὶ ἄρχοντες
«Ταῦτα εἶπεν Ἡσαῒας ὅτε εἶδε τὴν δόξαν αὐτοῦ καὶ ἐλάλησε περὶ αὐτοῦ. Ὅµως µέντοι καὶ ἐκ τῶν ἀρχόντων πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν, ἀλλὰ διὰ τοὺς Φαρισαίους οὐχ ὡµολόγουν, ἵνα µὴ ἀποσυνάγωγοι γένωνται·» (Ἰωαν. ιβ΄, 41-42). (δηλ.: Ταῦτα εἶπεν ὁ Ἡσαΐας, ὅταν δι’ ἀποκαλυπτικῆς ὀπτασίας εἶδε τὴν δόξαν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἐκάθητο πρὸ τῆς ἐνανθρωπήσεώς του εἰς θρόνον ὑψηλόν, καὶ ὡµίλησεν ἀκολούθως περὶ αὐτῶν, ποὺ εἶδε. Μ’ ὅλα ταῦτα καὶ ἀπὸ τοὺς ἄρχοντας πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν, ἐξ αἰτίας ὅµως τῶν Φαρισαίων δὲν ὡµολόγουν φανερὰ τὴν πίστιν των, διὰ νὰ µὴ ἀφορισθοῦν καὶ διωχθοῦν ἀπὸ τὴν συναγωγήν).
- Σπουδαῖο ρόλο παίζουν στὴν ζωή τοῦ λαοῦ οἱ ἄρχοντες, ὅπως ὁ Μωϋσῆς, ποὺ ὁδήγησε τὸν λαό του στὴν γῆ τῆς ἐπαγγελίας.
Ἀλλοίμονον ὅμως στοὺς κακοὺς ἄρχοντες.
«μὴ πεποίθατε ἐπ᾿ ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία» (Ψαλμ. 145, 3). (Δηλ. : Μὴ στηρίζετε τὴν πεποίθηση καὶ τὴν ἐλπίδα σας στοὺς ἄρχοντας, στοὺς υἱοὺς τῶν θνητῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι δὲν ἔχουν πάντοτε τὴν δύναμη νὰ σᾶς σώσουν).
- Μὴ ξεχνᾶμε ἀπὸ τὴν ἱστορία τὸ φρικτὸ τέλος τῶν κακῶν ἀρχόντων.
«Γνωρίζετε πόσοι τύραννοι σκληροὶ καὶ ἀπάνθρωποι πολέμησαν τὴν Ἐκκλησία μὲ φοβερὰ καὶ ἀνείπωτα μαρτύρια; Ἀναρίθμητοι, μὲ ἑκατομμύρια μάρτυρες. Ξέρετε πόσα χρόνια διήρκεσαν οἱ διωγμοί; Πάνω ἀπὸ ὀκτακόσια χρόνια. Γνωρίζετε μὲ τί μανία καὶ μῖσος πολέμησαν τοὺς χριστιανούς; Πόσα αἵματα μαρτύρων χύθηκαν; Γνωρίζετε ποῖοι εἶναι οἱ φοβερώτεροι διῶκτες τῶν χριστιανῶν; Δέκα ὀκτὼ ἀναφέρει ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας. Γνωρίζετε τὸ τέλος τους; Θλιβερό. Ὅμως οἱ μάρτυρες ἀπολαμβάνουν τὰ αἰώνια ἀγαθά. Πόσοι εἶναι οἱ μάρτυρες; «Τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων» (Ἑβρ. ιβ΄, 1).
οἱ διῶκτες ποῦ βρίσκονται; «ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον» (Ματθ. κε΄, 46), «καὶ βαλοῦσιν αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρός· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων» (Ματθ. ιγ΄, 42).
- Ἄς παραδειγματισθοῦμε ἀπὸ τὸ κακὸ τέλος, κακῶν ἀρχόντων.
Ὁ Καϊάφας κακὴν κακῶς πέθανε καὶ δὲν τὸν δεχόταν οὔτε τὸ χῶμα, τὸν πέταγε ἔξω.
Τὸν Ἄννα τὸν τύλιξαν γυμνὸ μὲ δέρμα νεκροῦ βοδιοῦ καὶ τὸν ἔβαλαν στὸν ἥλιο καλοκαίρι καὶ ξεράθηκε.
Ὁ Πιλᾶτος ἔζησε ἄθλια καὶ φονεύθηκε ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα.
Ὁ Ἡρώδης, ὁ αἱμοδιψὴς καὶ αἱμοβόρος γέμισε σκουλήκια καὶ ξεψύχισε ἐν μέσῳ φρικτῶν πόνων.
Ἡ Σαλώμη, κόπηκε τὸ κεφάλι της, ὅταν βούλιαξε σὲ παγωμένη λίμνη ἀπὸ τὸν πάγο.
Ὁ Νέρων στὸ τέλος αὐτοκτόνησε.
Ὁ Ἰουλιανὸς ὁ Παραβάτης φονεύθηκε ἐξ οὐρανοῦ ἀπὸ τὸν Ἅγιο Μερκούριο.
Ὁ Κωνσταντῖνος ὁ Κοπρώνυμος πέθανε σφαδάζοντας ἀπὸ τοὺς πόνους, ἐνῶ ὁ Λέοντας ὁ Ἁρμένιος δολοφονήθηκε ἀνήμερα τὰ Χριστούγεννα.
Ἡ Εὐδοξία πέθανε ἀπὸ βαρειὰ ἀρρώστια καὶ ἐπὶ τριάντα χρόνια ἔτρεμε ὁ τάφος.
Ὁ Λένιν πρὶν τὸν θάνατό του τρελλάθηκε.
Τοῦ Τρότσκι, ἡ κόρη αὐτοκτόνησε καὶ αὐτὸς φοβόταν καὶ κρυβόταν, ὅπως φοβᾶται καὶ κρύβεται τὸ φίδι. Ἕνας ἱσπανός κομουνιστὴς ὀνόματι Ραμὸν Μερκαντέρ ἐκτελώντας πιθανῶς ἐντολὲς τοῦ Στάλιν, τὸν τραυμάτισε σοβαρὰ μ’ ἕνα τσεκούρι καὶ τὴν ἑπομένη πέθανε.
Ὁ Στάλιν, τοῦ ὁποίου ἡ γυναίκα αὐτοκτόνησε, δοκίμασε φοβερὸ θάνατο.
Ἀκοῦστε λοιπὸν σημερινοὶ ἄρχοντες, ποὺ πολεμᾶτε τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὅλοι αὐτοὶ ἀφανίσθηκαν, χάθηκαν, τὰ βασίλειά τους καὶ τὸ μνημόσυνο αὐτῶν ἀπώλετο μετ’ ἤχου (ψαλμ. θ΄ 7). Ὅμως οἱ χριστιανοὶ φονευόμενοι ἐπλήθυναν, διωκόμενοι αὐξήθηκαν, πολεμούμενοι ἐστερεώθησαν, πειραζόμενοι ἐλαμπρύνθησαν περισσότερο στὴν ἀρετή.
- Ὁ ἱεροκήρυκας Δημ. Παναγόπουλος διηγεῖται:
«Κάποτε στήν Κωνσταντινούπολη ὑπῆρχε ἕνας ἀντίχριστος ἄρχοντας.
Οἱ Χριστιανοί τῆς περιοχῆς ἐκείνης ἔφτασαν σέ ἀπελπισία ἀπό τόν τρόπο πού πολιτευόταν καί ἔστειλαν μία ἡμέρα, μία ἀντιπροσωπία ἀνθρώπων σέ ἕνα φωτισμένο γέροντα, νά τόν συμβουλευτοῦν.
Ὁ γέροντας προσευχήθηκε καί τούς εἶπε:
«Ὁ Θεός κατ’ ἀναλογία τῆς ζωή σας, δέν εἶχε χειρότερο ἄρχοντα νά σᾶς δώση!…»
Κόκκαλο αὐτοί! Τά μάζεψαν καί ἔφυγαν μέ κατεβασμένο τό κεφάλι. Τό ἔμαθε ὁ κόσμος, ὅτι αὐτό καί αὐτό ἔγινε καί ἄρχισαν νά ἐλέγχωνται, νά ἐξομολογοῦνται καί νά μετανοοῦν καί ἕνα πολύ μεγάλο μέρος τοῦ πληθυσμοῦ ἐπέστρεψε στὸν Χριστό.
Ὅταν ὁ Θεός εἶδε τήν μετάνοιά τους, ἔβαλε ἕνα φόβο μέσα σέ αὐτόν τόν ἄρχοντα, ὅτι κάποιος θά τόν δολοφονήση. Ἔτσι ἄρχισε νά παίρνη μέτρα ἀσφαλείας. Ἔκανε μιά ὑπόγεια σήραγγα, ἀνατολικά τῆς Πόλεως, ὥστε ἄν τοῦ ἐπιτεθοῦν, νά διαφύγη ἀπό ἐκεῖ. Ὅταν τελείωσε τή σήραγγα, πῆγε νά τήν ἐπιβλέψη καί τοῦ παρουσιάζεται ἐκεῖ ἕνας γέροντας καί τοῦ λέει: «Οὔτε αὐτό θά σέ σώση πού ἔφτιαξες… Μόνο ἐάν μετανοήσης θά σωθῆς!».
Αὐτός ἀγρίεψε: «ποιός εἶσαι ἐσύ παλιοκαλόγερε» τοῦ εἶπε καί τόν ἔδιωξε…
Αὐτό ὅμως ἦταν ἀρκετό νά τόν βάλη σέ μεγαλύτερο φόβο καί νά κάνη μιά ἄλλη ὑπόγεια σήραγγα, δυτικά τῆς Πόλεως. Ὅταν τελείωσε, πῆγε νά τή ἐπιβλέψη, νάσου ὁ ἴδιος καλόγερος μπροστά του καί τοῦ λέει:
– Οὔτε αὐτό σέ σώζει. Μόνο ἡ μετάνοια θά σέ σώση!
– Βρέ παλιόγερε, φῦγε ἀπό μπροστά μου! καί τόν ἔδιωξε…
Ὁ ἄρχοντας γύρισε σπίτι, ἀλλὰ ποῦ νά κοιμηθῆ… τόν εἶχε κυριέψει ὁ φόβος καί ὁ τρόμος. Καί ἕνα βράδυ, ἕνας ἀπό τούς θαλαμηπόλους του ἔβαλε κάποιον κρυφά μέσα στό δωμάτιό του καί τόν δολοφόνησε. Ἔτσι ἀπελευθερώθηκε ἡ Πόλη ἀπό τόν ἀντίχριστο αὐτόν ἄρχοντα…
Θέλουμε λοιπόν καί ἐμεῖς νά ἀπαλλαχθοῦμε ἀπό τούς ἀντίχριστους ἡγέτες μας;
Τότε πρέπει νά γονατίσουμε, νά προσευχηθοῦμε, νά κλάψουμε γιά τίς ἁμαρτίες μας καί νά μετανοήσουμε…
Ἄλλος τρόπος δέν ὑπάρχει…».
πηγή: https://aktines.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου