Η ορθόδοξη Πίστη μας του Αρχιμ. Επιφανίου Κ. Χατζηγιάγκου (7ο κεφ)

7. Η ΛΥΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

 

7.1. ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

 

Ἀπὸ τὴν κατάσταση αὐτὴ κανείς δὲν μποροῦσε νὰ σώσει τὸν ἄνθρωπο. Καὶ ἐδῶ ἔρχεται νὰ φανερωθεῖ ἡ ἄπειρη σοφία καὶ ἡ ἀσύλληπτη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Βρῆκε τρόπο νὰ θεραπεύσει τὸ κακό. Ἔστειλε στὸν κόσμο τὸν Υἱό του γιὰ νὰ μᾶς σώσει (βλ. Ἠσ. 63,9). Τὸ ἔργο αὐτὸ τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ διάσωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὴν ἁμαρτία ὀνομάζεται «θεία Οἰκονομία» ἢ «ἀπολυτρωτικὸ ἔργο». Τὸ ἔργο αὐτὸ ὁ Θεὸς τὸ εἶχε ἐπινοήσει προαιώνια, διότι γνώριζε τὴν πτώση τῶν πρωτοπλάστων πρὶν ἀκόμα τοὺς δημιουργήσει.

Τί ἀκριβῶς ἔγινε; Ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἐνανθρώπησε. Ἔγινε δηλαδὴ τέλειος ἄνθρωπος καὶ ἔζησε ἀνάμεσά μας. Μὲ τὴ διδασκαλία του μᾶς φανέρωσε τὸν ἀληθινὸ Θεό. Μὲ τὴ σταύρωση καὶ τὸν θάνατό του νίκησε τὸν διάβολο καὶ ἐξάλειψε τὴν ἁμαρτία. Μὲ τὴν Ἀνάστασή του κατάργησε τὸν θάνατο. Καὶ μὲ τὴν Ἀνάληψή του πῆρε τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν ἀνέβασε στὸν Οὐρανό.

7.2. Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΥΤΡΩΣΗ

 

Ἂς δοῦμε τώρα πῶς ὁ Θεὸς προετοίμασε τὴν ἀνθρωπότητα γιὰ νὰ δεχθεῖ τὸν Σωτήρα καὶ Λυτρωτή. Τὴν πρώτη ἀκτίνα ἐλπίδας τὴν ἔδωσε ὁ Θεὸς στὸν Παράδεισο μὲ τὸ «πρωτευαγγέλιο», γιὰ τὸ ὁποῖο μιλήσαμε.

Ἀργότερα δημιούργησε ἕνα ἔθνος, τὸ Ἰσραηλιτικό, ποὺ ἔγινε ὁ περιούσιος (ἐκλεκτὸς) λαὸς τοῦ Θεοῦ. Τὸ διάλεξε, γιὰ νὰ χρησιμεύσει σὰν κιβωτὸς τῆς ἀληθινῆς πίστεως, μὲ ἀπώτερο σκοπὸ νὰ προέλθει ἀπ’ αὐτὸ ὁ Σωτήρας τοῦ κόσμου, ὁ Χριστός. Τὸ ἔθνος αὐτὸ φρόντισε ὁ Θεὸς νὰ τὸ διαφυλάξει καθαρὸ ἀπὸ τὴν εἰδωλολατρία καὶ τὴν ἠθικὴ διαφθορά, στὰ ὁποῖα εἶχαν παραδοθεῖ ὅλοι οἱ ἄλλοι λαοί. Γι’ αὐτὸ τοὺς ἔστελνε συνεχῶς προφῆτες, τοὺς ἔδωσε τὸν Νόμο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τοὺς παιδαγωγοῦσε μὲ εὐλογίες καὶ μὲ τιμωρίες, γιὰ νὰ τοὺς ἔχει συνεχῶς κοντά του.

Καὶ τοὺς ὑπόλοιπους λαούς, τοὺς «ἐθνικούς», δὲν τοὺς ἐγκατέλειψε ὁ Θεός. Σ’ αὐτοὺς ἔδωσε τὸν νόμο τῆς συνειδήσεως (βλ. Ρωμ. 2,15). Ἀκόμη, διατήρησε μέσα τους δύο αἰσθήματα· τὴν ἐνοχὴ γιὰ τὴν ἁμαρτία καὶ τὴν ἐλπίδα τῆς λυτρώσεως.

Ἄλλα μέσα ποὺ χρησιμοποίησε ὁ Θεὸς γιὰ τοὺς ἐθνικοὺς ἦταν: α) Οἱ φιλόσοφοι. Ὑπῆρξαν φωτεινὰ πνεύματα ποὺ δίδαξαν ἀνώτερες ἠθικὲς καὶ θρησκευτικὲς ἰδέες. β) Οἱ  Ἰουδαῖοι τῆς διασπορᾶς ποὺ ἦταν σκορπισμένοι σ’ ὅλο τὸν κόσμο. Μέσω αὐτῶν πολλοὶ ἐθνικοὶ γνώρισαν τὸν ἀληθινὸ Θεό. γ) Ἡ παγκόσμια πολιτικὴ κατάσταση. Κατὰ τὴν ἐποχὴ ποὺ ἦλθε ὁ Χριστὸς ὑπῆρχε ἕνα παγκόσμιο κράτος, τὸ ρωμαϊκό, καὶ μιὰ διεθνὴς γλῶσσα, ἡ ἑλληνική, ποὺ διευκόλυνε τὴν ἐπικοινωνία καὶ συνεννόηση μεταξὺ τῶν λαῶν. δ) Ὁ ἑλληνικὸς πολιτισμὸς καὶ ἡ φιλοσοφία, τὰ ὁποῖα διέδωσε ὁ Μ. Ἀλέξανδρος, ἀνέβασαν τὸ πνευματικὸ ἐπίπεδο τοῦ κόσμου. Γι’ αὐτὸ καὶ πολλοὶ θεωροῦν τὸν Μ. Ἀλέξανδρο πρόδρομο τοῦ Χριστοῦ.

 

Οἱ προφητεῖες, ἕνα ἀδιαμφισβήτητο θαῦμα

Οἱ προφῆτες ἦταν ἀπεσταλμένοι τοῦ Θεοῦ ποὺ μίλησαν γιὰ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Μεσσία (Χριστοῦ) στὸν Ἰσραηλιτικὸ λαό. Ἔζησαν ἑκατοντάδες χρόνια πρὸ Χριστοῦ. Ἄλλοι προφήτευσαν τὴ Γέννησή του, ἄλλοι τὴ ζωὴ καὶ τὸ ἔργο του, ἄλλοι τὸ Πάθος, τὴν Ἀνάσταση κ.λπ..

Οἱ προφητεῖες εἶναι ἕνα φαινόμενο μοναδικὸ στὴν ἱστορία. Σὲ καμμιά ἄλλη θρησκεία καὶ γιὰ κανένα ἄλλο πρόσωπο δὲν ἔχουμε προφητεῖες. Σύμφωνα μὲ εἰδικοὺς ἐπιστήμονες εἶναι τὸ πρῶτο καὶ μεγαλύτερο θαῦμα τῆς παγκοσμίου ἱστορίας.

 

Παγκόσμια προσδοκία

Τὴν ἐλπίδα στὸν Λυτρωτή δὲν τὴ συναντᾶμε μόνο στὸ ἔθνος τοῦ Ἰσραήλ. Λυτρωτὴ περίμεναν ὅλοι οἱ λαοὶ τῆς γῆς. Τὸ θαυμαστὸ εἶναι, ὅτι οἱ λαοὶ τῆς Δύσεως τὸν περίμεναν ἀπὸ τὴν Ἀνατολή, ἐνῶ οἱ λαοὶ τῆς Ἀνατολῆς τὸν περίμεναν ἀπὸ τὴ Δύση, ἔτσι ὥστε οἱ προσδοκίες ὅλων νὰ συγκλίνουν στὴν Παλαιστίνη!

Προφητεῖες συναντᾶμε ὄχι μόνο στὴν Παλαιὰ Διαθήκη ἀλλὰ καὶ σὲ κείμενα πολλῶν ἄλλων ἀρχαίων λαῶν. Αὐτὰ μιλοῦν γιὰ τὴν ἐμφάνιση κάποιου Θεοῦ ποὺ θὰ γίνει ἄνθρωπος γιὰ νὰ λυτρώσει τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὰ βάσανά τους. Ἐκεῖ ὅμως ποὺ ἔχουμε τὶς περισσότερες καὶ καθαρώτερες προφητεῖες εἶναι στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα. Τέτοιες ὑπάρχουν στὴν τραγωδία τοῦ Αἰσχύλου «Προμηθέας δεσμώτης» καθὼς καὶ στὰ ἔργα τοῦ Πλάτωνα  «Ἀπολογία» καὶ «Πολιτεία».

Μ’ ὅλους λοιπὸν αὐτοὺς τοὺς θαυμαστοὺς τρόπους ὁ Θεὸς προετοίμασε τὸν κόσμο γιὰ νὰ δεχθεῖ τὸν Σωτήρα καὶ Λυτρωτή. Αὐτὴ τὴν προσδοκία τὴν ἀνανέωνε συνεχῶς. Ἀπὸ γενιὰ σὲ γενιὰ μεταφερόταν μιὰ φωνὴ ἐλπίδας· «Ἔρχεται»!

Καὶ ἐπὶ τέλους ἦλθε. Ἄνοιξαν οἱ Οὐρανοὶ καὶ ἄγγελος Κυρίου ἀναγγέλλει τὸ χαρμόσυνο μήνυμα στοὺς βοσκοὺς τῆς Βηθλεέμ, τὸ μήνυμα ποὺ περίμεναν οἱ αἰῶνες· «Γεννήθηκε σήμερα γιὰ σᾶς σωτήρας στὴν πόλη τοῦ Δαυΐδ», τὴ Βηθλεέμ (Λουκ. 2,10-11).

Από το βιβλίο "Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΙ ΜΑΣ"
                            ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΥΠΡΗΣ Χ & ΣΙΑ Ο.Ε