Το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων Β΄ 1-13, Η ἐπιφοίτησις τοῦ ᾿Αγίου Πνεύματος

ΙΕΡΟ ΚΕΙΜΕΝΟ                                                 ΠΡΑΞΕΩ͂Ν Β΄ 1-13

1 Καί ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν ἅπαντες ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό.

2 καὶ ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας, καὶ ἐπλήρωσεν ὅλον τὸν οἶκον οὗ ἦσαν καθήμενοι·

3 καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ᾿ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν,

4 καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος ῾Αγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι.

5 ῏Ησαν δὲ ἐν ῾Ιερουσαλὴμ κατοικοῦντες ᾿Ιουδαῖοι, ἄνδρες εὐλαβεῖς ἀπὸ παντὸς ἔθνους τῶν ὑπὸ τὸν οὐρανόν·

6 γενομένης δὲ τῆς φωνῆς ταύτης συνῆλθε τὸ πλῆθος καὶ συνεχύθη, ὅτι ἤκουον εἷς ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ λαλούντων αὐτῶν.

7 ἐξίσταντο δὲ πάντες καὶ ἐθαύμαζον λέγοντες πρὸς ἀλλήλους· οὐκ ἰδοὺ πάντες οὗτοί εἰσιν οἱ λαλοῦντες Γαλιλαῖοι; 

8 καὶ πῶς ἡμεῖς ἀκούομεν ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ ἡμῶν ἐν ᾗ ἐγεννήθημεν, 

9 Πάρθοι καὶ Μῆδοι καὶ ᾿Ελαμῖται, καὶ οἱ κατοικοῦντες τὴν Μεσοποταμίαν, ᾿Ιουδαίαν τε καὶ Καππαδοκίαν, Πόντον καὶ τὴν ᾿Ασίαν, 

10 Φρυγίαν τε καὶ Παμφυλίαν, Αἴγυπτον καὶ τὰ μέρη τῆς Λιβύης τῆς κατὰ Κυρήνην, καὶ οἱ ἐπιδημοῦντες Ρωμαῖοι, ᾿Ιουδαῖοί τε καὶ προσήλυτοι, 

11 Κρῆτες καὶ ῎Αραβες, ἀκούομεν λαλούντων αὐτῶν ταῖς ἡμετέραις γλώσσαις τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ;

12 ἐξίσταντο δὲ πάντες καὶ διηπόρουν, ἄλλος πρὸς ἄλλον λέγοντες· τί ἂν θέλοι τοῦτο εἶναι; 

13 ἕτεροι δὲ χλευάζοντες ἔλεγον ὅτι γλεύκους μεμεστωμένοι εἰσί.

Ερμηνεία από το βιβλίο Πράξεις Αποστόλων. (Μαθήματα ᾿Αγιογραφικών Κύκλων)

 ΝΙΚΟΛΑΟΥ Ι. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ - ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ. (σελ.29-36)

Στὸ δεύτερο κεφάλαιο τῶν Πράξεων, στίχ. 1 - 13, περιγράφεται ἡ ἐπιφοίτησις τοῦ ᾿Αγίου Πνεύματος, ἡ

καταπληκτικὴ ἐντύπωσις τῶν εὐλαβῶν καὶ ὁ χλευασμὸς τῶν ἀσεβῶν.

Ἐξήγησις λέξεων καὶ φράσεων

Ι. ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τὴν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς  ὅταν συμπληρώθηκε ὁ χρόνος καὶ ἦλθεν ἡ ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς.

2. ἄφνω  αἰφνιδίως.ἦχος - βοή.ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας - σὰν βοὴ κινουμένου ὁρμητικοῦ ἀνέμου.

ἐπλήρωσεν -γέμισε.

3. ὥφθησαν αὐτοῖς -- φάνηκαν σ᾽ αὐτούς. γλῶσσαι ὡσεὶ πυρὸς - γλῶσσες σὰν (γλῶσσες) πυρός.

4, ἐπλήσθησαν -- γέμισαν. τέραις γλώσσαις  μὲ ξένες γλῶσσες. ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι -- ἔδινε σ᾽ αὐτοὺς (τὴνἱκανότητα) νὰ ὁμιλοῦν καὶ νὰ ἐκφράζουν ὑψηλὲςἀλήθειες.

6. γενομένης δὲ τῆς φωνῆς-- ὅταν δὲ ἔγινε ἡ βοή. συνῆλθεν -- συγκεντρώθηκε, μαζεύτηκε. συνεχύθη -- τά '᾽χασε, ἔγινε ἐμβρόντητο.

7. ἐξίσταντο -- ἔμειναν ἐκστατικοί.

8. τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ ἡμῶν -- στὴ δική μας διάλεκτο, γλῶσσα.

10. τῆς κατὰ Κυρήνην -- ποὺ ἐκτείνεται πρὸς τὴν Κυρήνῃ.

12. τί ἂν θέλοι... τοῦτο εἶναι; -- τί ἀράγε νὰ σημαινῃ αὐτο;

13. γλεύκους μεμεστωμένοι εἰσί -- εἶνε γυμᾶτοι ἀπὸ γλυκὸ κρασί. μεθυσμένοι.

Παρατηρήσεις καὶ διδάγματα

Στίχ. 1: Ἡ Πεντηκοστὴ ἦταν μία ἀπὸ τὶς τρεῖς μεγάλες ἐτήσιες ἑορτὲς τῶν Ἰουδαίων. Ἧταν ἑορτὴ εὐχαριστίας γιὰ τὸ θερισμὸ τῶν πρωτογενημάτων ἢ ἀπαρχῶν. Ἐπίσης ἧταν ἑορτὴ γιὰ τὴν ἀνάμνησι τῆς παραδόσεως τοῦ νόμου πάνω στὸ Σινά. Διότι πιστευόταν, ὅτι ἡ παράδοσις τοῦ νόμου ἔγινε τὴν πεντηκοστὴ ἡμέρα ἀπ᾽ τὴν ἔξοδο τῶν Ἑβραίων ἀπ᾽ τὴν Αἴγυπτο. Ὅπωςμᾶς πληροφορεῖὁ ἱστορικὸς Ἰώσηπος, σύγχονος τῶν ἀποστόλων, τὴν Πεντηκοστὴ πλήθη Ἰουδαίων συνέρρεαν στὰ Ἱεροσόλυμα, γιὰ νὰ προσκυνήσουν. Τὴ μεγάλη ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς ἔγινε ἡ ἐπιφοίτησιςτοῦ ᾿Αγίου Πνεύματος, ἦλθε στὸν κόσμο ὁ τρίτος τῆς Τριάδος, ὁ Παράκλητος. Ἡ Ἰουδαϊκὴ Πεντηκοστὴ εἶχε σχέσι μὲ τὸ φυσικὸ θερισμὸ καὶ ἦταν τύπος τῆς Χριστιανικῆς Πεντηκοστῆς. Ἡ Χριστιανικὴ Πεντηκοστὴ ἔχει σχέσι μὲ τὸν πνευματικὸ θερισμό. Ὅταν ἔβαζαν δρεπάνι γιὰ τὸ θερισμὸ καὶ τὴ συγκομιδὴ τῶν καρπῶν, τότε καὶ τὸ ἍγιοΠνεῦμα σὰν ἀκονημένο δρεπάνι ἦλθε νὰ θερίσῃ τοὺς πνευματικοὺς ἀγρούς, γιὰ νὰ συγκομισθοῦν καὶ νὰ συναχθοῦν οἱ πνευματικοὶ καρποί, οἱ ἐκλεκτοὶ ἄνθρωποι, στὴ θεία ἀποθήκη, ποὺ λέγεται βασιλεία οὐρανῶν ἢ Ἐκκλησία Χριστοῦ. Ὁ Χριστὸς εἶχε πεῖ στοὺς Μαθητάς του: «Ἐπάρατε τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν καὶ θεάσασθαι τὰς χώρας, ὅτι λευκαί εἰσι πρὸς θερισμὸν ἤδη» (Ἰωάν. δ΄ 35). Ὑψῶστε, δηλαδή, τὰ μάτια σας καὶ κοιτάξτε τὰ χωράφια, ὅτι εἶνε πλέον ἄσπρα, ἕτοιμα γιὰ θερισμό. Ἡ ᾿ἸΙουδαϊκὴ Πεντηκοστὴ εἶχε σχέσι μὲ τὴν παράδοσι τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμοῃ. Ἢ Χριστιανικὴ Πεντηκοστὴ ἔχει σχέσι μὲ τὴ βεβαίωσι καὶ ἐγκαθίδρυσι τοῦ Εὐαγγελίου. Καὶ ἂν ἦταν σπουδαῖος ὁ Μωσαϊκὸς νόμος, τὸ Εὐαγγέλιο εἶνε πολὺ σπουδαιότερο. Καὶ ἂν ἦταν ἔνδοξο τὸ γεγονὸς παραδόσεως τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου, τὸ γεγονὸς τῆς

βεβαιώσεωςκαὶ ἐγκαθιδρύσεως τοῦ Εὐαγγελίου εἶνε πολὺ σπουδαιότερο. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἦλθε στὸν κόσμο τὴν ἐπίσημη ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς καὶ γιὰ τὸ λόγο τοῦτο: Τὸ Πάσχα βρίσκονταν στὰ Ἰεροσόλυμα πολλοὶ καὶ εἶδαν τὴ σταύρωσι τοῦ Ἰησοῦ. Ἔπρεπε λοιπὸν νὰ εἶνε πάλι μεγάλη ἑορτή, γιὰ νὰ βρίσκωνται πάλι στὰ Ἱεροσόλυμα πολλοί, γιὰ νὰ δοῦν καὶ τὴν ἔκχυσι τοῦ ᾿Αγίου Πνεύματος. Εἶδαν τὴν ἐξουθένωσι τοῦ Ἰησοῦ; Ἔπρεπε νὰ ἰδοῦν καὶ τὴ δικαίωσι καὶ τὴ δόξα του. Ἡ ἀποστολὴ καὶ ἡ ἔλευσις τοῦ ᾿Αγίου Πνεύματος δικαίωσε καὶ δόξασε τὸν Ἰησοῦ. Ὁ Χριστὸςεἶχε πεῖ γιὰ τὸν Παράκλητο: « Ἐκεῖνος ἐμὲ δοξάσει» (Ἰωάν. ιστ΄ 14). Καὶ ὁ ἀπόστολος ἔγραψε: «Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι» (Α΄ Τιμ. γ΄ 16). Τὸ «ἐν σαρκί», τὸ σωματικὸ περίβλημα, ἔκανε τοὺς πολλοὺς νὰ σκανδαλίζωνται καὶ νὰ μὴ πιστεύουν, ὅτι μέσα ἀπὸ τὸ περίβλημα ἦταν ὁ Θεός. Ὁ σκανδαλισμὸς μάλιστα καὶ ἡ ἀπιστία ὡδήγησαν τὸ Χριστὸ στὴν σταύρωσι ὡς βλάσφημο! ᾿Αλλὰ τὸ Πνεῦμα μὲ τὴ

ἔλευσί του καὶ τὰ θαύματά του, συμφώνως πρὸς τὶς ὑποσχέσεις τοῦ Χριστοῦ, δικαίωσε τὸ Χριστό. ᾿Απέδειξε, ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν ἦταν ἀπατεών, ἀλλ᾽ ἀληθινός: δὲν ἦταν βλάσφημος ἄνθρωπος, ἀλλὰ σαρκωμένος Θεός. Ἡ ἐπιφοίτησις τοῦ ᾿Αγίου Πνεύματος τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς μᾶς διδάσκει νὰ χρησιμοποιοῦμε τὶς μεγάλες ἑορτὲς καὶ συγκεντρώσεις τῶν ἀνθρώπων ὡς μεγάλες εὐκαιρίες, γιὰ νὰ μιλᾶμε γιὰ τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ. Νὰ μιλᾶμε ὄχι μόνο οἱ ἱεροκήρυκες, ἀλλὰ κάθε πιστός. Διότι κάθε πιστὸς μπορεῖ νὰ ἀνοίξῃ μιὰ συζήτησι καὶ νὰ εἰπῇ ὀλίγα ἁπλᾶ καὶ θερμὰ λόγια στοὺς συνανθρώπους του. Οἱ ἑορτὲς δημιουργοῦν σὲ πολλοὺς μιὰ καλὴ διάθεσι γιὰ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. ᾿Αλλὰ πόσο λυπηρὸ εἶνε νὰ σκέπτεται κανείς, ὅτι τὶς περισσότερες φορὲς γίνονται ἑορτὲς καὶ πανηγύρεις μὲ ἑκατοντάδες καὶ χιλιάδες ἀνθρώπους χωρὶς κήρυγμα τοῦ θείου λόγου! Πόσο θλιβερὸ καὶ ἀποκαρδιωτικὸ εἶνε πάλι, ὅτι καὶ τὶς μεγαλύτερες ἑορτὲς τοῦ Χριστιανισμοῦ σπανίως ἀκούεται θρησκευτικὴ συζήτησις!

Εἴθε, ἀδελφοί, σ᾽ ὅσους ἔχουν κλειστὰ τὰ στόματα, νὰ συμβῆ μιὰ νέα Πεντηκοστή, γιὰ νὰ τ᾽ ἀνοίξουν καὶ νὰ μιλοῦν γιὰ τὰ μεγαλεῖα τοῦ Χριστοῦ! Ἢ σιωπὴ εἶνε ἄρνησις καὶ  κόλασις, ἡ ὁμιλία εἶνε ὁμολογία καὶ σωτηρία.

Στίχ. 2 - 3: ᾿Απὸ ποῦ ἦλθε τὸ Πνεῦμα; Τὸ φυσικὸ πνεῦμα, ὁ ἄνεμος, ἔρχεται ἀπ᾿ τὰ διάφορα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος, ἀπ᾿ τὴν ἀνατολή, ἀπ᾿ τὸ βορρᾶ κιλπ. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἦλθεν «ἐκ τοῦ οὐρανοῦ». Ὅπως ὁ Χριστὸς εἶνε «ἀνατολὴ ἐξ ὕψους» (Λουκ. α΄ 78), ἔτσι καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Κααθῆστε στὴν ᾿Ιερουσαλήμ, εἶχε πεῖ ὁ Χριστὸς στοὺς μαθητάς του, ἕως ὅτου ἐνδυθῆτε «δύναμιν ἐξ ὕψους» (Λουκ. κδ΄ 49). ᾿Ανῆλθε ὁ Χριστὸς καὶ κατῆλθε τὸ Πνεῦμα. Τὰ μέγιστα πρόσωπακαὶ οἱ μέγιστες δυνάμεις εἶνε

στὸν οὐρανό, στὸν ὑπερφυσικὸ χῶρο, καὶ ἀπ᾿ ἐκεῖ ἔρχονται στὴ γῆ. Ἡ γῆ εἶνε πτωχὴ σὲ πρόσωπα καὶ δυνάμεις, καὶ πλουτίζεται μὲ τὴν εἰσβολὴ σ᾽ αὐτὴ τοῦ ὑπερφυσικοῦ στοιχείου. Γι᾿ αὐτὸ ὁ ἀπόστολος φωνάζει: «Τὰ ἄνω φρονεῖτε, μὴ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς!» (Κολ. γ᾽ 2). Ἐμεῖς, ἀδελφοί, φρονοῦμε τὰ οὐράνια ἢ τὰ ἐπίγεια; Πόσες φορὲς τὴν ἡμέρα σκεπτόμεθα τὴν ᾿Αγία Τριάδα, τοὺς ἀγγέλους, τὸν Παράδεισο; Καὶ πόσες τὰ θνητὰ πρόσωπα καὶ τὰ ὑλικὰ πράγματα καὶ συμφέροντα.:... Πῶς ἦλθε τὸ Πνεῦμα τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς; «Ἄφνω», λέγει ὁ Λουκᾶς. Αἰφνιδίως, δηλαδή. «Ἐξαίφνης» ἦλθε στὸ ναό του ὁ Μεσσίας, συμφώνως πρὸς τὴν προφητεία (Μαλ. γ᾽ 1), «ἄφνω» ἦλθε καὶ τὸ Πνεῦμα. Γιατί ἔτσι; Διότι τὸ αἰφνίδιο διεγείρει τὴν προσοχή, καταπλήττει καὶ συγκλονίζει τὴν ψυχή. Ὅπως ἐπίσης ὁ Χριστὸς ἦλθε μὲ τρόπο αἰσθητό, ἔτσι καὶ τὸ Πνεῦμα. Ὁ Θεὸς - Λόγος «ἐμφανῶς» ἦλθε κατὰ τὸν προφήτη (ἱβϑαλμ. μθ΄ 3). Καὶ ὁ Θεὸς - Πνεῦμα αἰσθητῶς ἦλθεν. Ὁ Χριστὸς ἦλθε μὲ σάρκα, τὸ Πνεῦμα ἦλθε σὰν βοὴ

σφοδροῦἀνέμου καὶ σὰν πῦρ. Γιατί ἔτσι; Γιὰ νὰ καταπλήξῃ τὴν ἀκοὴ καὶ τὴν ὅρασι τῶν ἀκροατῶν καὶ θεατῶν, καὶ νὰ μὴ μποροῦν νὰ ἀρνηθοῦν τὴν παρουσία τοῦ ᾿Αγίου Πνεύματος, ἂν καὶ οἱ κακόπιστοι βεβαίως διαστρέβλωσαν τὸν χαρακτῆρα τοῦ γεγονότος. Τὶς ἐκδηλώσεις τοῦ ᾿Αγίου Πνεύματος χλεύασαν ὡς μέθη, ὅπως ἄλλοτε τὶς θαυματουργίες τοῦ Χριστοῦ συκοφάντησαν ὡς ἔργα τοῦ Βεελζε-

βούλ.Ὅσοι δὲν ἔχουν μέσα τοὺυς καλὴ διάθεσι, ἀλλ᾽ ὁ Σατανᾶς τοὺς ἔχει κατακυριεύσει, τοὺς ἔχει διαστρέψει καὶ τοὺς ἔχει κάμει ὁμοίους του, αὐτοί, καὶ ὁ οὐρανὸς ἂν κατεβῇ στὴ γῆ, δὲν πιστεύουν. ᾿Αλλὰ τί μιλᾶμε γιὰ οὐρανό, ἀφοῦ αὐτοὶ οἱ Ποιηταὶ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὁ Υἱὸς καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, κατέβηκαν στὴ γῆ, τὴν ἔσεισαν μὲ μυριάδες θαύματα καὶ ἐν τούτοις οἱ κακοπροαίρετοι δὲν

συγκινήθηκαν; Ὁ Θεὸς νὰ μᾶς φυλάσσῃ ἀπ᾽ ὅλα τὰ κακά, προπάντων ὅμως ἀπ᾽ τὴν πώρωσι. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἦλθε σὰν σφοδρὸς ἄνεμος, ποὺ ἔσεισε τὴν ᾿ερουσαλήμ, ὄχι μόνο γιὰ νὰ γίνῃ αἰσθητὴ ἡ παρουσία του, ἀλλὰ καὶ γιὰ συμβολικοὺς λόγους. Ἄλλοτε ὁ Θεὸς ἐμφανίστηκε στὸν Ἠλία ὄχι μὲ τὸ σφοδρὸ ἄνεμο, ὄχι μὲ τὸ σεισμό, ὄχι μὲ τὸ πῦρ, ἀλλὰ μὲ τὴ λεπτὴ αὔρα (Γ΄ Βασ. ιθ΄ 11 - 12). Γιατί τότε ἐμφανίσθηκε μὲ τὴ λεπτὴ αὔρα; Διότι ἤθελε νὰ διδάξῃ τὴν πραότητα. Καὶ γιατί τώρα ἐμφανίζεται

σὰν σφοδρὸς ἄνεμος; Διότι θέλει νὰ δείξῃ τὴ δύναμι καὶ τὴν ὁρμὴ πρὸς τὸ καλό. Ἄλλοτε χρειάζεται πραότης, καὶ ἄλλοτε ὁρμὴ καὶ ζωηρότης. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἰσέβαλε στὸν κόσμο σὰν ὁρμητικὸς ἄνεμος, γιὰ νὰ δείξῃ, πὼς ἦλθε νὰ ξερριζώσῃ δένδρα καὶ δάση ἁμαρτίας, νὰ ξεθεμελιώσῃ καθεστῶτα ἀνομίας, νὰ διαλύσῃ τὸ κακό, νὰ τὸ λιχνίσῃ σὰν τὸ ἄχυρο. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἦλθε ἐπίσης μὲ μορφὴ πυρός.

Γιατί; Γιὰ πολλοὺς λόγους: Τὸ Πνεῦμα ἤθελε νὰ δείξῃ, ὅτι εἶνε Θεός. «Καὶ γὰρ ὁ Θεὸς ἡμῶν πῦρ καταναλίσκον» (Ἕβρ. ιβ΄ 29: Δευτ. δ΄ 24). Πῦρ ἔφλεγε τὴ βάτο κατὰ τὴν ἐμφάνισι τοῦ Θεοῦ στὸ Μωυσῆ, ἀλλὰ δὲν τὴν ἔκαιε. Πῦρ ἔφλεγε τὸ Σινὰ κατὰ τὴν ἄλλη ἐμφάνισι τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν παράδοσι τοῦ νόμου, ἀλλὰ δὲν ἔκαιε τὸ ὄρος. Πῦρ καὶ τώρα ἐμφανίζεται στὸ ὑπερῷο τῆς Ἰερουσαλὴμ σὰν σημεῖο τῆς παρουσίας τῆς Θεότητος.Δὲν ἦταν φυσικὸ πῦρ, καὶ γι᾿ αὐτὸ δὲν ἔκαιε τὰ ὑλικὰ πράγματα. Ἦταν πνευματικὸ πῦρ ποὺ καίει τὴν ἁμαρτία. Ὅπως τὸ φυσικὸ πῦρ καίει τὰ σκουπίδια καὶ καθαρίζει τὸν

τόπο, ἔτσι καὶ τὸ πῦρ τοῦ ᾿Αγίου Πνεύματος καίει τὰ ἁμαρτήματα καὶ καθαρίζει τὶς ψυχές. Μὲ τὸ πῦρ τοῦ ᾿Αγίου Πνεύματος βαπτίοθηκαν οἱ 120 ψυχὲς στὸ ὑπερῷο τῆς Ἰερουσαλὴμ καὶ καθαρίστηκαν. Τὸ ὑπερῷο ἔγινε κολυμβήθρα. Τὸ πῦρ μεταλαμπαδεύεται χωρὶς νὰ μειώνεται. ᾿Απὸ μιὰ λαμπάδα μποροῦν ν᾿ ἀνάψουν ἀναρίθμητες λαμπάδες χωρὶς ἡ πρώτη λαμπάδα νὰ μειωθῇ. Ἔτσι καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μεταδίδεται χωρὶς νὰ μειώνεται. Τὸ πῦρ φωτίζει. Ἔτσι καὶ τὸ πῦρ τοῦ ᾿Αγίου Πνεύματος φωτίζει τὶς διάνοιες τῶν πιστῶν ἀνθρώπων. Τὸ πῦρ θερμαίνει. Καὶ τὸ πῦρ τοῦ ᾿Αγίου Πνεύματος θερμαίνει τὶς καρδιές. «Ζέσις πίστεως πλήρης Πνεύματος ᾿Αγίου» ((Ἀκολουθία Θείας Λειτουργίας). Τὸ πῦρ ὁδηγεῖ. Πύρινος στῦλος ὡδηγοῦσε τὴ νύκτα τοὺς Ἑβραίους στὴν ἔρημο. Τὸ πῦρ τοῦ ᾿Αγίου Πνεύματος ὁδηγεῖ καὶ μᾶς μέσα στὴ νύκτα τῆς ζωῆς. «Τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας», εἶπε ὁ Χριστός, «ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν» (Ἰωάν. ιστ᾽ 13). Ἰδιαιτέρως ἀξιοπρόσεκτοεἶνε, ὅτι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δὲν

παρουσιάστηκε ἁπλῶς μὲ τὴ μορφὴ πυρός, ἀλλὰ μὲ τὴ μορφὴ πυρίνων γλωσσῶν. Ὅσοι ἄνθρωποι ἦταν μέσα στὸ ὑπερῷο, τόσες γλῶσσες ἐμφανίσθηκαν. 120 περίπου πύρινες γλῶσσες ἐμφανίσθηκαν στὴν ὀροφὴ τοῦ ὑπερῴου καὶ ἦλθαν καὶ κάθησαν ἀνὰ μία γλῶσσα στὴν κεφαλὴ κάθε πιστοῦ. Τί σήμαιναν οἱ γλῶσσες; Ὅτι τὸ Πνεῦμα ἦλθε στὸν κόσμο νὰ λαλήσῃ τὴν ἀλήθεια, νὰ ὑπομνήσῃ ὅσα εἶπε ὁ Χριστός, νὰ διδάξῃ τὸν κόσμο. Καὶ πῶς λαλεῖ τὸ Πνεῦμα; Διὰ μέσου τῶν ἀποστόλων καὶ ὅλων τῶν πιστῶν. Σὲ ὅλους κάθησαν οἱ γλῶσσες, ὄχι μόνο στοὺς Δώδεκα. Ὅλοι παίρνουμε Πνεῦμα Ἅγιο, ὅσοι βαπτιζόμεθα, ἀνατρεφόμε- θα μὲ πίστι καὶ μετέχουμε στὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ ὅλοι πρέπει νἄμαστε γλῶσσες τοῦ ᾿Αγίου Πνεύματος, γλῶσσες πύρινες, καὶ νὰ διακηρύττωμς διαπρυσίως, μὲ θέρμη καὶ μὲ φλόγα, τὶς ἀλήθειες τῆς Πίστεώς μας, τὰ μεγαλεῖα τοῦ Κυρίου μας. Ὅλοι νἄμαστε μικροὶ ἀπόστολοι.

«Ὁ ποιῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὑτοῦ πυρὸς φλόγα» (Ψαλμ. ργ΄ 4). Ὃ Θεός, δηλαδὴ, κάνει τοὺς ἀγγέλους του ταχεῖς σὰν τοὺς ἀνέμους, κάνει τοὺς ὑπηρέτας του φλογεροὺς σὰν φωτιά. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἦλθε σάν σφοδρὸς καὶ ταχὺς ἄνεμος καὶ σὰν φλόγες πυρός, γιὰ νὰ κάνῃ καὶ μᾶς τοὺς ἀνθρώπους δραστηρίους καὶ φλογεροὺς σὰν τοὺς ἀγγέλους. Στὰ πόδια μας, ἀδελφοί, φτερά! Στὴ γλῶσσα μας φωτιά! Νὰ τρέχωμε σὰν ἄγγελοι καὶ νὰ διακηρύττωμε παντοῦ διαπρυσίως τὶς

σωτήριες ἀλήθειες τῆς Πίστεώς μας.

Στίχ. 4 - 12: Τρανοτάτη ἀπόδειξις τῆς θεότητος καὶ γενικῶς τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ εἶνε ἡ ᾿Ανάστασίς του. Τρανοτάτη ἀπόδειξις τῆς ἀναστάσεως εἶνε ἡ ἀποστολὴ τοῦ ᾿Αγίου Πνεύματος. Τρανοτάτη δὲ ἀπόδειξις τῆς ἀποστολῆς τοῦ ᾿Αγίου Πνεύματος εἶνε ἡ θαυμαστὴ μεταβολὴ τῶν

ἀποστόλωνκαὶ τοῦ κόσμου. Οἱ ἀγράμματοι ἔγιναν σοφοί, οἱ σοφώτεροι ἄνθρωποι τοῦ κόσμου. Τὰ συγγράμματά τους εἶνε ἁπτὴ ἀπόδειξις τῆς σοφίας τους. Τὰ ἰσχυρότερα πνεύματα τῆς ἀνθρωπότητος,

εἴτε ἀνήκουν στὴν παράταξι τῶν πιστῶν εἴτε στὴν παράταξι τῶν ἀπίστων, ὁμολογοῦν, ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο εἶνε τὸ ὡραιότερο βιβλίο τῶν αἰώνων, ἄφθαστο, ἀσύγκριτο. Οἱ ἄξεστοι καὶ ἀγροῖκοι Γαλιλαῖοι, ποὺ διακρίνονταν γιὰ τὴ σόλοικη καὶ βάρβαρη προφορά τους, ἔγιναν γλωσσομαθέστατοι. Ἔμαθαν καὶ μίλησαν ὅλες τὶς γλῶσσες καὶτὶς διαλέκτους τοῦ κόσμου. ᾿Αλλιῶς δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ κηρύξουν σ᾽ ὁλόκληρο τὸν κόσμο. Ὁ κόσμος δὲν κοιμήθηκε μιὰ νύχτα εἰδωλολατρικὸς καὶ κατόπιν ἀπὸ ἕνα ὡραῖο ὄνειρο ξύπνησε χριστιανικός. ᾿Αλλ᾽ ἄκουσε τὸ Εὐαγγέλιο στὶς γλῶσσες καὶ τὶς διαλέκτους του καὶ ἔτσι πίστευσε. Οἱ δειλοί, οἱ τρομοκρατημένοι ἀπὸ Ἰουδαίους καὶ Ρωμαίους, οἱ κλειδαμπαρωμένοι στὸ ὑπερῷο, μεταβλήθηκαν σὲ ἥρωες. Οἱ λαγοὶ ἔγιναν λέοντες, «πῦρ πνέοντες». Καὶ πολέμησαν ἀτρόμητοι, μιὰ φούχτα ἄνθρωποι, μὲ ὅλο τὸν κόσμο, ἄρχοντας καὶ λαούς, μὲ ὅλα τὰ πάθη, τὰ συμφέροντα καὶ τὰ καθεστῶτα τῶν ἀνθρώπων. Καὶ ἀντιμετώπισαν σὰν παιγνίδια τὰ φρικτότερα βασανιστήρια καὶ τὸ θάνατο.Οἱ ἀτελεῖς ἔγιναν οἱ τελειότεροι ἄνθρωποι τῆς γῆς, ἄρτιοι, τετραγωνικοί, ἅγιοι. Οἱ Πλάτωνες καὶ οἱ Σωκράτες εἶνε μικροί, πολὺ μικροί, σὲ σύνεσι, σὲ ἀνώτερα αἰσθήματα καὶ σὲ ἐνάρετη ζωή, ὅταν συγκρίνωνται μὲ τοὺς ἀποστόλους. Οἱ ἀπόστολοι εἶνε ἅγιοι, μέγιστοι ἅγιοι. Οἱ δὲ φιλόσοφοί μας, ἀπὸ μερικὲς σοβαρὲς πλευρὲς ἐξεταζόμενοι, οὔτε ἄνθρωποι ἦταν! Πῶς ἦταν ἄνθρωποι μὲ τὶς ἀπάνθρωπες ἀντιλήψεις τοὺς γιὰ τοὺς ταλαιπώρους δούλους, καὶ μὲ τὶς ἀκατονόμαστες θεωρίες καὶ πράξεις

ἀνηθικότητος; Οἱ ἁλιεῖς ἰχθύων ἔγιναν ἁλιεῖς ἀνθρώπων. Σὲ μερικὰ ἔτη μέσα στὰ δίκτυα τῆς διδασκαλίας των ἔπιασαν μυριάδες, τὶς ἐκλεκτότερες ψυχὲς τῆς ἀνθρωπότητος. Σὲ μερικὲς δεκαετίες ἀριθμοῦσαν τοὺς ὁπαδοὺς τοῦ Ἰησοῦ σὲ ἔθνη καὶ λαούς! Μία ὁμὰς ἁπλοϊκῶν ἀνθρώπων μὲ καμμιὰ κοσμικὴ δύναμι, μὲ κανένα κοσμικὸ ὅπλο, κατέκτησε τὴν οἰκουμένη, ἐξάπλωσε παντοῦ τὸ Κράτος τοῦ Ἐσταυρωμένου, τὴν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ. Καὶ οἱ κατακτήσεις τῶν ἀποστόλων συνεχίζονται στοὺς αἰῶνας διὰ μέσου τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῆς Ἐκκλησίας. Μοναδικὸ στὴν Ἱστορία τὸ φαινόμενο τῶν παγκοσμίων κατακτήσεων μιᾶς ὁμάδος ἁπλοϊκῶν ἀνθρώπων. Ἡ μεταβολὴ τῶν ἀποστόλων καὶ τοῦ κόσμου ἦταν ἀδύνατο νὰ συμβοῦν, ἂν τὴν Πεντηκοστὴ δὲν κατέβαινε Πνεῦμα Ἅγιο. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἦταν ἡ ἀήττητη πανοπλία τῶν ἀποστόλων. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μένει μονίμως στὴν Ἐκκλησία, καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ κάνῃ θαύματα, καὶ τὸ θαῦμα τῶν θαυμάτων, ποὺ εἶνε ἡ διατήρησις τῆς Ἐκκλησίας, παρ᾽ ὅλες τὶς θλιβερὲς προδοσίες ἀπὸ μέσα καὶ τοὺς λυσσώδεις διωγμοὺς ἀπ᾿ ἔξω.